Page 10 - "Xəzər"
P. 10
çevrilir. Bununla da yeni qavramalar gözucu da olsa izləməyə məcbur edir.
yaranır, yazıçı digər insanların həyatına Belə olduqda, elə həmin nəfs Evridikanın
daxil olmağa başlayır. Beləliklə bir-birindən ovsunlu baxışı kimi, yazıçını məhv olmuş
təcrid olunmuş mövqedə dayanmaqla bir- istedadın kölgəsinə aparacaq şirnikləndirici,
birinin həyatında iştirak etmək prosesi cazibədar bir tikəyə çevrilir.
gerçəkləşir. Borxes nə vaxtsa yazılarını dostları
Mən fərqində olmadan, özümü həyati üçün və bir də vaxtını keçirmək məqsədilə
mövzulara həsr etmişəm. Ölüm, öldürücü yazdığını demişdi. Məncə, onun bu
bir zərbənin faciə ilə bitməsi, pişiyin par- sözlərini, çox vaxt ittiham kimi səslənən
çaladığı göyərçin haqda uşaq analizləri, “Kimin üçün yazırsız?” sualına qeyri-ciddi,
ya da məktəbimizə gedən yolda gördük- lap qıcıqlandırıcı cavab saymaq olar. Eləcə
lərim vasitəsi ilə irqçilik bəlasının ibtidai də Sartrı, “yazıçı bəzən qələmi yerə qoy-
dərki, bu bəla qarşısında yaşadığım qorxu malı, tamam başqa bir yol seçib irəli-
ilk hekayələrimdə yer alırdı. Bizim mə- ləməlidir” fikirlərini bilirsiniz nə vaxt deyib?
dənçilər şəhərində ingilis müstəmləkiçisi O vaxt ki, qələmi yerə qoyaraq dünyadakı
olan ağdərili dükançıların, anbardarların ədalətsizliklərdən doğan narahatlıqlarla
10 müəyyən etdiyi sosial bölgüyə görə, həmin mübarizə aparmaq üçün ən yaxşı yolun
2016 dükanların müştərisi olan, Şərqi Avropadan məhz yazmaqla gözəlləşdirmək olduğunu
gəlmiş mühacirlər qaradərili şaxtaçılarla bildiyi ərəfədə içində baş qaldıran
bir yerdə, cəmiyyətin ən aşağı pilləsində münaqişənin məngənəsində sıxıldığı, həll
qərar tuturdular. Yalnız uzun illərdən sonra edilməmiş münaqişədən doğan dərin
dərk etdim ki, əgər həmin o aşağı təbə- məyusluq anında. Şübhəsiz ki, həm Borx-
qənin qaradərili uşağı olsaydım, bəlkə es, həm də Sartr tamam fərqli prizmalardan
də, yaza bilməzdim, çünki əlimə qələm yanaşaraq ədəbiyyatın məqsədini inkar
alıb yazmağıma səbəb olan kitabxanamız edərkən, həyatın araşdırılmasında şərtsiz
qaradərili uşaqların üzünə bağlı idi. Mənim və danılmaz ictimai yükün olmasını çox
təhsilim ən yaxşı halda çox formal və sət- gözəl bilirdilər. Həmin o ictimai yük ki,
Nadin Qordimer. Yazı və varlıq hi olmuşdu. şəxsi (yəni dostlar arasında) və ictimai
Başqalarına müraciət etmək imkanı rollar (yəni etiraz nümayişləri) ondan
yazıçının inkişafında ikinci mərhələdir – qaynaqlanır. Borxes hər nə qədər desə
yazdıqlarını onları oxuya biləcək hər kəs də, təkcə öz dostları üçün yazmadı, çünki
üçün nəşr etdirmək. Təbii ki, bu, nəşr onun əsərləri işıq üzü gördü və biz onun
prosesi haqqında sadəlövh fərziyyəm idi əsərləri ilə mükafatlandıq. Sartr isə 1968-
və yazıçının beynində xüsusi oxucu ci ildə barrikadalarda döyüşə-döyüşə belə,
auditoriyasının nəzərdə tutulmadığına yazmağına ara vermədi.
inanmayan mütləq əksəriyyətdən xəbərdar Bununla bərabər, “kimin üçün yazırıq”
olduğum üçün, bu fikrim elə indi də sualı yazıçını daim usandırır, çap olunan
dəyişməz qalır. İndi də digər müşahidəmə hər əsər onun belinə yüklənir, sonra da
toxunum: şüurlu və ya təhtəlşüur nəfs qərəzli, birtərəfli mövqe nəticəsində ya
yazıçını mətndə yazılanları – həm bəyə- tərif, ya da böhtan şəklində belini əyir. Bu
nilənləri, həm də elə bəyənilməyənləri – məsələyə ən yaxşı yanaşma Kamyudan
yaranır, yazıçı digər insanların həyatına Belə olduqda, elə həmin nəfs Evridikanın
daxil olmağa başlayır. Beləliklə bir-birindən ovsunlu baxışı kimi, yazıçını məhv olmuş
təcrid olunmuş mövqedə dayanmaqla bir- istedadın kölgəsinə aparacaq şirnikləndirici,
birinin həyatında iştirak etmək prosesi cazibədar bir tikəyə çevrilir.
gerçəkləşir. Borxes nə vaxtsa yazılarını dostları
Mən fərqində olmadan, özümü həyati üçün və bir də vaxtını keçirmək məqsədilə
mövzulara həsr etmişəm. Ölüm, öldürücü yazdığını demişdi. Məncə, onun bu
bir zərbənin faciə ilə bitməsi, pişiyin par- sözlərini, çox vaxt ittiham kimi səslənən
çaladığı göyərçin haqda uşaq analizləri, “Kimin üçün yazırsız?” sualına qeyri-ciddi,
ya da məktəbimizə gedən yolda gördük- lap qıcıqlandırıcı cavab saymaq olar. Eləcə
lərim vasitəsi ilə irqçilik bəlasının ibtidai də Sartrı, “yazıçı bəzən qələmi yerə qoy-
dərki, bu bəla qarşısında yaşadığım qorxu malı, tamam başqa bir yol seçib irəli-
ilk hekayələrimdə yer alırdı. Bizim mə- ləməlidir” fikirlərini bilirsiniz nə vaxt deyib?
dənçilər şəhərində ingilis müstəmləkiçisi O vaxt ki, qələmi yerə qoyaraq dünyadakı
olan ağdərili dükançıların, anbardarların ədalətsizliklərdən doğan narahatlıqlarla
10 müəyyən etdiyi sosial bölgüyə görə, həmin mübarizə aparmaq üçün ən yaxşı yolun
2016 dükanların müştərisi olan, Şərqi Avropadan məhz yazmaqla gözəlləşdirmək olduğunu
gəlmiş mühacirlər qaradərili şaxtaçılarla bildiyi ərəfədə içində baş qaldıran
bir yerdə, cəmiyyətin ən aşağı pilləsində münaqişənin məngənəsində sıxıldığı, həll
qərar tuturdular. Yalnız uzun illərdən sonra edilməmiş münaqişədən doğan dərin
dərk etdim ki, əgər həmin o aşağı təbə- məyusluq anında. Şübhəsiz ki, həm Borx-
qənin qaradərili uşağı olsaydım, bəlkə es, həm də Sartr tamam fərqli prizmalardan
də, yaza bilməzdim, çünki əlimə qələm yanaşaraq ədəbiyyatın məqsədini inkar
alıb yazmağıma səbəb olan kitabxanamız edərkən, həyatın araşdırılmasında şərtsiz
qaradərili uşaqların üzünə bağlı idi. Mənim və danılmaz ictimai yükün olmasını çox
təhsilim ən yaxşı halda çox formal və sət- gözəl bilirdilər. Həmin o ictimai yük ki,
Nadin Qordimer. Yazı və varlıq hi olmuşdu. şəxsi (yəni dostlar arasında) və ictimai
Başqalarına müraciət etmək imkanı rollar (yəni etiraz nümayişləri) ondan
yazıçının inkişafında ikinci mərhələdir – qaynaqlanır. Borxes hər nə qədər desə
yazdıqlarını onları oxuya biləcək hər kəs də, təkcə öz dostları üçün yazmadı, çünki
üçün nəşr etdirmək. Təbii ki, bu, nəşr onun əsərləri işıq üzü gördü və biz onun
prosesi haqqında sadəlövh fərziyyəm idi əsərləri ilə mükafatlandıq. Sartr isə 1968-
və yazıçının beynində xüsusi oxucu ci ildə barrikadalarda döyüşə-döyüşə belə,
auditoriyasının nəzərdə tutulmadığına yazmağına ara vermədi.
inanmayan mütləq əksəriyyətdən xəbərdar Bununla bərabər, “kimin üçün yazırıq”
olduğum üçün, bu fikrim elə indi də sualı yazıçını daim usandırır, çap olunan
dəyişməz qalır. İndi də digər müşahidəmə hər əsər onun belinə yüklənir, sonra da
toxunum: şüurlu və ya təhtəlşüur nəfs qərəzli, birtərəfli mövqe nəticəsində ya
yazıçını mətndə yazılanları – həm bəyə- tərif, ya da böhtan şəklində belini əyir. Bu
nilənləri, həm də elə bəyənilməyənləri – məsələyə ən yaxşı yanaşma Kamyudan