Page 96 - "Xəzər"
P. 96
lıqlarına, tәxәyyüllәrinә sığınır. Əyyaş gedәn bәdәni – bu hәrәkәtsiz, ölü
arağa qurşanır, yazıçı yazısını yazır, görünәn bәdәnin forma vә cizgilәrini
heykәltәraş daşını yonur vә onların vaxtında kağıza köçürә bilim. Üzünün
hәr biri öz hikkәsini, öz sәyini – hәyatını mәni tәsirlәndirәn cizgilәrini bircә-bircә
durmağa qoymayan hәmin o “mühәr- seçib yaşatmaq istәyirdim...
riki” hәrәkәtә gәtirmәyә sәrf edir. Usta Sadә bir şey çәkmәk istәyirdim,
sәnәtkar mәhz belә anlarda özünün amma rәsm nә qәdәr sadә olsa belә,
şah әsәrini yaratmağa müvәffәq olur. gәrәk ruhu, canı olaydı. Mәn axı
Bәs mәn necә? Mәnim nә isteda- qәlәmdan bәzәmәyә, cansız şeylәr
dım vardı, nә zövqüm – ömrünü qәlәm- çәkmәyә öyrәncәli idim. İndi isә başımı
dan bәzәmәklә puç edәn birisi neylәyә işlәtmәli, çöhrәsindә mәni heyran
bilәr axı? Daim eyni, cansız mәnzәrәni qoymuş cizgilәri canlandırmalıydım.
çәkәn birisi hansı şedevri yarada bilәr Amma әvvәlcә tam tәsәvvür etmәliydim
axı? Mәn nә çәkmәliydim ki, şah onu. Gәrәk sifәtinә diqqәtlә baxıb
әsәrim olsun? Bilmirdim. Amma bütün gözlәrimi bәrk-bәrk yumaydım vә sonra
96 vücudumu hәrarәt sarmışdı, canımda da yaddaşımda qalanları, üz cizgilәrini
2015 sәrmәstlik gәtirәn bir ilham duyurdum. kağıza köçürәydim. Üzgün ruhum bәlkә
İçimdә qәribә, heç vaxt yaşamadığım onda bir tәskinlik tapardı. Axı onun
bir istәk oyanmışdı. Əbәdilik qapanmış hәrәkәtsiz cizgilәrindә gizlәnmәk
o gözlәri kağıza köçürüb özüm üçün istәyirdim.
saxlamaq istәyirdim. Vücudumda baş Bu süjet mәnim bәsit, ölü üslubuma
qaldıran istәk bu niyyәtimi hәyata çox uyğun idi. Axı mәn, әslindә, elә
keçirmәyә sövq edirdi. Yәni ixtiyarım ölülәrin rәssamı idim. Yaxşı, bәs gözlәri
artıq özümdә deyildi. Özü dә hansı necә olsun, qapalı gözlәri... yәni onları
bir zamanda? Meyitlә bir yerdә bağlı bir daha görmәliyәm? Yәni beynimdә
otaqda qaldığım zamanda!.. Bu fikrin bәs deyincә dәrindәn hәkk olmayıb o
özü içimdә mәxsusi bir sevinc oyadırdı. gözlәr?..
Sadiq Hidayәt. Kor bayquş Nәhayәt, his elәyәn çırağı keçirdim, Bilmirәm sәhәr açılana kimi neçә
çarpayının baş tәrәfindә iki şamdan dәfә çәkdim bu sifәti! Heç biri dә
qoydum, şamların hamısını yandırdım. ürәyimdәn olmadı. Elә bitirәn kimi,
Şamın titrәk işığından onun üzündәki cırıb param-parça edirdim. Nә yorğun-
hüzur elә bil bir az dәrinlәşdi vә bu luq duyurdum, nә vaxtın fәrqindәydim.
alaqaranlıqda otağım da sirli bir ovqat Hava ağarmağa başlamışdı, pәn-
tapdı. Kağızımı, iş üçün gәrәk olan cәrәdәn otağıma zәif işıq düşürdü.
lәvazimatı götürüb çarpayısına yaxın- Mәn isә hәlә çәkirdim vә elә bil, bu
laşdım – bu çarpayı artıq onunku idi sonuncu rәsmim bayaqdan çәkdik-
axı... İstәyirdim ki, dünyadan, bizdәn lәrimin hamısından yaxşı idi. Bәs
qopub yavaş-yavaş heçliyә sarı yol gözlәri?! Günahımı bağışlamayacağını
arağa qurşanır, yazıçı yazısını yazır, görünәn bәdәnin forma vә cizgilәrini
heykәltәraş daşını yonur vә onların vaxtında kağıza köçürә bilim. Üzünün
hәr biri öz hikkәsini, öz sәyini – hәyatını mәni tәsirlәndirәn cizgilәrini bircә-bircә
durmağa qoymayan hәmin o “mühәr- seçib yaşatmaq istәyirdim...
riki” hәrәkәtә gәtirmәyә sәrf edir. Usta Sadә bir şey çәkmәk istәyirdim,
sәnәtkar mәhz belә anlarda özünün amma rәsm nә qәdәr sadә olsa belә,
şah әsәrini yaratmağa müvәffәq olur. gәrәk ruhu, canı olaydı. Mәn axı
Bәs mәn necә? Mәnim nә isteda- qәlәmdan bәzәmәyә, cansız şeylәr
dım vardı, nә zövqüm – ömrünü qәlәm- çәkmәyә öyrәncәli idim. İndi isә başımı
dan bәzәmәklә puç edәn birisi neylәyә işlәtmәli, çöhrәsindә mәni heyran
bilәr axı? Daim eyni, cansız mәnzәrәni qoymuş cizgilәri canlandırmalıydım.
çәkәn birisi hansı şedevri yarada bilәr Amma әvvәlcә tam tәsәvvür etmәliydim
axı? Mәn nә çәkmәliydim ki, şah onu. Gәrәk sifәtinә diqqәtlә baxıb
әsәrim olsun? Bilmirdim. Amma bütün gözlәrimi bәrk-bәrk yumaydım vә sonra
96 vücudumu hәrarәt sarmışdı, canımda da yaddaşımda qalanları, üz cizgilәrini
2015 sәrmәstlik gәtirәn bir ilham duyurdum. kağıza köçürәydim. Üzgün ruhum bәlkә
İçimdә qәribә, heç vaxt yaşamadığım onda bir tәskinlik tapardı. Axı onun
bir istәk oyanmışdı. Əbәdilik qapanmış hәrәkәtsiz cizgilәrindә gizlәnmәk
o gözlәri kağıza köçürüb özüm üçün istәyirdim.
saxlamaq istәyirdim. Vücudumda baş Bu süjet mәnim bәsit, ölü üslubuma
qaldıran istәk bu niyyәtimi hәyata çox uyğun idi. Axı mәn, әslindә, elә
keçirmәyә sövq edirdi. Yәni ixtiyarım ölülәrin rәssamı idim. Yaxşı, bәs gözlәri
artıq özümdә deyildi. Özü dә hansı necә olsun, qapalı gözlәri... yәni onları
bir zamanda? Meyitlә bir yerdә bağlı bir daha görmәliyәm? Yәni beynimdә
otaqda qaldığım zamanda!.. Bu fikrin bәs deyincә dәrindәn hәkk olmayıb o
özü içimdә mәxsusi bir sevinc oyadırdı. gözlәr?..
Sadiq Hidayәt. Kor bayquş Nәhayәt, his elәyәn çırağı keçirdim, Bilmirәm sәhәr açılana kimi neçә
çarpayının baş tәrәfindә iki şamdan dәfә çәkdim bu sifәti! Heç biri dә
qoydum, şamların hamısını yandırdım. ürәyimdәn olmadı. Elә bitirәn kimi,
Şamın titrәk işığından onun üzündәki cırıb param-parça edirdim. Nә yorğun-
hüzur elә bil bir az dәrinlәşdi vә bu luq duyurdum, nә vaxtın fәrqindәydim.
alaqaranlıqda otağım da sirli bir ovqat Hava ağarmağa başlamışdı, pәn-
tapdı. Kağızımı, iş üçün gәrәk olan cәrәdәn otağıma zәif işıq düşürdü.
lәvazimatı götürüb çarpayısına yaxın- Mәn isә hәlә çәkirdim vә elә bil, bu
laşdım – bu çarpayı artıq onunku idi sonuncu rәsmim bayaqdan çәkdik-
axı... İstәyirdim ki, dünyadan, bizdәn lәrimin hamısından yaxşı idi. Bәs
qopub yavaş-yavaş heçliyә sarı yol gözlәri?! Günahımı bağışlamayacağını
