Page 94 - "Xəzər"

üzünә çıxıbmış kimi titrәdir, alnımda şәrabı qıfıllı dişlәrinin arasından ehtiy-

muncuq-muncuq puçurlanan tәri atla ağzına süzdüm.

pencәyimin qoluyla silirdim. Ömrümdә ilk dәfә içimә qәribә bir

Onun üzündә bayaqkı hüzur donub rahatlıq çökdü. Onun qapalı gözlәrini

qalmışdı – elә bil üzü indi bir az da görәndә, elә bil onların yaddaşıma

nazilmiş, bir az da solmuşdu. Belәcә verdiyi ağır işgәncәlәrdәn qurtuldum;

uzanıb qalmışdı – sol әlinin şәhadәt beynimi gәmirәn kabuslar sanki bir az

barmağı ağzında idi; xәfifcә dişlәyirdi toxtamışdı. Stulu irәli çәkib çarpayının

onu. Üzündә elә bil Ay işığı vardı. yanında әylәşdim, gözlәrimi üzünә

Əndamını qucan nazik paltar ayaq- dikdim. Uşaq sifәtindә necә qәribә

larının, çiyinlәrinin, döşlәrinin, bәdәninin ifadә vardı! Görәsәn, bu qadının, bu

bütün cizgilәrinә hәyat bәxş edirdi. qızın, bu әzab mәlәyinin iki hәyatı ola

Onu yaxşı görmәk üçün әyildim. bilәrdimi? Bu qәdәr sakit, bu dәrәcәdә

Gözlәri yumulu idi. Üzünә nә qәdәr hüzurlu bir kimsәnin ikili hәyat yaşa-

baxdımsa, mәndәn çox-çox uzaqlarda ması mümkün idimi?
94 olduğundan savayı bir şey duya
İndi bәdәninin hәrarәtini duya, nәm

2015 bilmәdim. Ürәyindәkilәrdәn xәbәrsiz saçlarının, ağır hörüklәrinin rayihәsini

olduğumu hiss etdim vә onda anladım: ciyәrlәrimә çәkә bilәrdim. Titrәyәn

bizi bir-birimizә bağlayan bircә tel belә әlimi birtәhәr qaldırdım, – әlim sözümә

yoxdur. baxmırdı – onun saçlarına çәkdim,

Nәsә demәk istәdim, amma qorx- gicgahına yapışmış qıvrımını sığal-

dum sәsim onun uzaq, incә, әlçatmaz, ladım. Saçları nәm, soyuq idi; lap so-

sәmavi musiqiyә öyrәşmiş hәssas yuq, bumbuz. Elә bil neçә gündü öl-

qulaqlarını incidә. müşdü... Yox, yanılmırdım, o, ölmüşdü.

Birdәn ağlıma gәldi ki, bәlkә ac- Əlimi paltarının yaxasından içәri salıb

susuz olar! Evdә heç nә olmadığını döşlәrinә, ürәyinin üstünә qoydum.

gözәl bilsәm dә, onun üçün bir şey Kiçicik döyüntü belә duymadım. Güzgü

Sadiq Hidayәt. Kor bayquş tapmaq üçün içәri otağa keçdim. Hәmin gәtirib dodaqlarına yaxınlaşdırdım –

an sanki ilham gәldi mәnә – atam- hәyat nişanәsi yox idi...

danqalma şәrab düşdü yadıma. Kәtili İstәdim bәdәnimin hәrarәtiylә

ayağımın altına çәkib şәrab şüşәsini qızdırım onu, canımın istisini vücu-

endirdim, üsulluca, lap barmaqlarımın dundakı ölüm sazağına dәyişim. Bәlkә

ucunda çarpayıya yaxınlaşdım. bu yolla cansız bәdәnә can verim...

Oynayıb әldәn düşәn uşaq kimi uyuyur- Əynimdәkilәri çıxarıb yanına girdim.

du. Möhkәm yatmışdı – uzun kipriklәri Adamotunun dişi-erkәk rişәlәri kimi,

yapışmışdı bir-birinә, arasında iynә bir-birimizә sarıldıq. Bәdәni, doğrudan,

ucu boyda işartı da görünmürdü. adamotunun erkәk tayından ayrılmış

Şüşәnin qapağını açdım, bir piyalә dişi kökünә bәnzәyirdi – ondakı mәhәb-