Page 91 - "Xəzər"
P. 91
ışanda sәmtini itirәn gic toyuq kimi kәpәnәk qanadı qәdәr toxunulmaz idi. 91
evimin başına dolanırdım. O qәdәr İçimdә ona bir pәrәstiş oyanmışdı. 2015
gәzirdim ki, artıq hәr tәpәciyi, hәr Əmin idim ki, adi, ölәri insanın hәr
çınqılı, hәr qum qalağını әzbәr bilirdim. baxışı onu sıxar, soldurar. O qızı itirdiy- Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
Amma nә qәdәr dolaşsam da, nә o im andan, aramızda ucalan keçilmәz
sәrv ağacından, nә arxdan, nә dә sәdd, işıq düşәcәk bircә dәliyi belә
onun kәnarında gördüyüm adamlardan olmayan qurğuşun divar hәyatımın
xәbәr-әtәr ala bilmәdim. Gecәlәr ay mәnasını әlimdәn әbәdilik aldı, bir
işığında dizlәrimi acizanә qatlayıb heçliyә, bir yoxluğa çevrildim.
ağaclara, daşlara yalvardım, bütün
varlıqları kömәyә çağırdım, dedim, O, mәni görmәmişdi; mәn onu
bәlkә onlar görmüş ola, amma yenә görmüşdüm, baxışlarımla oxşamış,
bir şey çıxmadı, cavab ala bilmәdim. seyrinә dalmaqdan böyük zövq
Bax, bütün sәylәrin әbәsliyini onda almışdım. Lakin mәnim dә onun baxış-
başa düşdüm. Nәlәrә, kimlәrә larına ehtiyacım vardı. Bircә baxışı
yalvarırdımsa, xeyri yox idi – bu bәs idi ki, hәyatımın bütün fәlsәfi
dünyadan idilәr deyә, ogünkü düyünlәrini çözsün, dörd bir tәrәfimdәki
xәyalatımla әlaqәsi, bağlılıqları ola ilahi müәmmaları birdәfәlik aydın-
bilmәzdi. Axı o qızın saçlarını yuyan latsın...
su da gәrәk adi olmayaydı, mübhәm,
tilsimli bir bulaqdan, ya da insan O zamandan bәri içdiyim şәrabın
gözündәn uzaq sehrli bir mağaradan da, çәkdiyim tiryәkin dә miqdarını
süzülәydi. Onun heç paltarı da adi artırdım. Elә bilirdim bu çarәsizlik
pambıqdan, ipәkdәn deyildi – o paltarı dәrmanları qüssәmi dağıdacaq,
maddi dünyamızdan olan adi insan dәrdlәrimi unutduracaq. Əfsus! Bunun
әllәri tikmәmişdi vә tikә dә bilmәzdi. әvәzinә o gözәlin fikri beynimi daha
O qız seçilmişlәr, mәlәklәr arasından dәrindәn zәdәlәyir, mütәnasib gözәl
gәlәn bir varlıq idi. Başa düşdüm ki, bәdәni, sanki rәssam qәlәmiylә çә-
әlindәki nilufәrin özü dә gördüklә- kilmiş çöhrәsi gözlәrim önündә
rimizdәn deyil. Mәnә elә gәldi, o qız әvvәlkindәn daha tez-tez cilvәlәnir, bu
üzünә adi su vursa, ilahi tәravәtini xәyalın sehrini mәnә hәr gün, hәr
itirәr, uzun, zәrif barmaqlarıyla adi saat, hәr dәqiqә daha çox duydururdu.
çiçәk dәrsә, barmaqları elә hәmin Onu necә unuda bilәrdim axı? İstәr
çiçәyin incә lәçәklәri kimi bürüşüb oyaq olum, istәr yuxuda, istәr gözüm
solar. Bunların hamısını birdәn dәrk açıq olsun, istәr qapalı – gözlәrimin
etdim... qabağından heç çәkilmirdi. İçәri otağın
divarındakı dörkünc nәfәslikdәn bircә
O qız... yox, o mәlәk heç cür vәsf dәfә gördüyüm mәnzәrә daim bir tilsimli
edә bilmәdiyim bir heyrәt, bir ilham pәrdә üzәrindә sәrgilәnir, aysız gecәnin
mәnbәyi idi. Lәtif vücudu әlçatmaz, zülmәti kimi beynimi, şüurumu işğal
evimin başına dolanırdım. O qәdәr İçimdә ona bir pәrәstiş oyanmışdı. 2015
gәzirdim ki, artıq hәr tәpәciyi, hәr Əmin idim ki, adi, ölәri insanın hәr
çınqılı, hәr qum qalağını әzbәr bilirdim. baxışı onu sıxar, soldurar. O qızı itirdiy- Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
Amma nә qәdәr dolaşsam da, nә o im andan, aramızda ucalan keçilmәz
sәrv ağacından, nә arxdan, nә dә sәdd, işıq düşәcәk bircә dәliyi belә
onun kәnarında gördüyüm adamlardan olmayan qurğuşun divar hәyatımın
xәbәr-әtәr ala bilmәdim. Gecәlәr ay mәnasını әlimdәn әbәdilik aldı, bir
işığında dizlәrimi acizanә qatlayıb heçliyә, bir yoxluğa çevrildim.
ağaclara, daşlara yalvardım, bütün
varlıqları kömәyә çağırdım, dedim, O, mәni görmәmişdi; mәn onu
bәlkә onlar görmüş ola, amma yenә görmüşdüm, baxışlarımla oxşamış,
bir şey çıxmadı, cavab ala bilmәdim. seyrinә dalmaqdan böyük zövq
Bax, bütün sәylәrin әbәsliyini onda almışdım. Lakin mәnim dә onun baxış-
başa düşdüm. Nәlәrә, kimlәrә larına ehtiyacım vardı. Bircә baxışı
yalvarırdımsa, xeyri yox idi – bu bәs idi ki, hәyatımın bütün fәlsәfi
dünyadan idilәr deyә, ogünkü düyünlәrini çözsün, dörd bir tәrәfimdәki
xәyalatımla әlaqәsi, bağlılıqları ola ilahi müәmmaları birdәfәlik aydın-
bilmәzdi. Axı o qızın saçlarını yuyan latsın...
su da gәrәk adi olmayaydı, mübhәm,
tilsimli bir bulaqdan, ya da insan O zamandan bәri içdiyim şәrabın
gözündәn uzaq sehrli bir mağaradan da, çәkdiyim tiryәkin dә miqdarını
süzülәydi. Onun heç paltarı da adi artırdım. Elә bilirdim bu çarәsizlik
pambıqdan, ipәkdәn deyildi – o paltarı dәrmanları qüssәmi dağıdacaq,
maddi dünyamızdan olan adi insan dәrdlәrimi unutduracaq. Əfsus! Bunun
әllәri tikmәmişdi vә tikә dә bilmәzdi. әvәzinә o gözәlin fikri beynimi daha
O qız seçilmişlәr, mәlәklәr arasından dәrindәn zәdәlәyir, mütәnasib gözәl
gәlәn bir varlıq idi. Başa düşdüm ki, bәdәni, sanki rәssam qәlәmiylә çә-
әlindәki nilufәrin özü dә gördüklә- kilmiş çöhrәsi gözlәrim önündә
rimizdәn deyil. Mәnә elә gәldi, o qız әvvәlkindәn daha tez-tez cilvәlәnir, bu
üzünә adi su vursa, ilahi tәravәtini xәyalın sehrini mәnә hәr gün, hәr
itirәr, uzun, zәrif barmaqlarıyla adi saat, hәr dәqiqә daha çox duydururdu.
çiçәk dәrsә, barmaqları elә hәmin Onu necә unuda bilәrdim axı? İstәr
çiçәyin incә lәçәklәri kimi bürüşüb oyaq olum, istәr yuxuda, istәr gözüm
solar. Bunların hamısını birdәn dәrk açıq olsun, istәr qapalı – gözlәrimin
etdim... qabağından heç çәkilmirdi. İçәri otağın
divarındakı dörkünc nәfәslikdәn bircә
O qız... yox, o mәlәk heç cür vәsf dәfә gördüyüm mәnzәrә daim bir tilsimli
edә bilmәdiyim bir heyrәt, bir ilham pәrdә üzәrindә sәrgilәnir, aysız gecәnin
mәnbәyi idi. Lәtif vücudu әlçatmaz, zülmәti kimi beynimi, şüurumu işğal
