Page 93 - "Xəzər"
P. 93
gözlәri tanıdım. İndiyә qәdәr әbәdi hәyat misalında idi – әbәdiyyәtdә 93
görmәmiş olsaydım belә, tanıyardım sözә nә ehtiyac? 2015
onları. Yox! Yanılmamışdım. Qara
libasa bürünmüş qadın o idi! Mәn indi O mәnim üçün hәm dә adi bir Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
yuxu görәn, gördüyünün yuxu olduğunu qadın idi. Amma eyni zamanda, onda
bilib var gücüylә oyanmaq istәyәn, bütün qadınlardan fәrqli, fövqәlbәşәr,
amma oyana bilmәyәn birisi kimiydim, xәyali nәlәrsә özünә yuva tapmışdı.
yerimdә donub qalmışdım. Kibrit axıra Çöhrәsindә bütün başqa çöhrәlәri sol-
kimi yanıb barmaqlarımı yandıranda durub unutduran bir gözәllik vardı. Elә
ayıldım. Açarı deşiyә salıb burdum, bir gözәllik ki, baxanda canımdan
qapı açıldı. Kәnara çәkilib onu irәli titrәyiş keçdi, dizlәrim әsdi. Hәmin an
buraxdım. Yolu yaxşı tanıyırmış kimi, beynimdә ömrümün әn ağrılı anları
sәkidәn qalxdı, qaranlıq dәhlizә girdi, sayrışdı, sanki hәyatıma onun iri, nәm,
keçib otağın qapısını açdı. Mәn dә parlaq gözlәriylә – göz yaşında yuyul-
onun dalınca getdim. Tәlәsik çırağı muş bir cüt almaz gözlәriylә baxdım.
yandırdım, onun işığında baxdım – Daim axtardığım, içindә qәrq olmaq
çarpayıma tәrәf gedib uzanmışdı. istәdiyim әbәdi gecәnin zülmәtini onun
Üzünә kölgә düşürdü. Bilmirdim görür- zil qara gözlәrindә tapdım vә usta
mü, sәsimi eşidirmi. Mәnә elә gәlirdi, dalğıc dәrin sulara baş vuran kimi,
onun canında nә qorxu var, nә dә onların әsrarәngiz qaranlığına daldım.
müqavimәt göstәrmәk arzusu – Elә bil bu qaranlıq bütün gücümü
vәziyyәtiylә barışana oxşayırdı. Elә әlimdәn alırdı. Torpaq ayaqlarımın
bil bura istәmәdәn, iradәsiz gәlmişdi. altından qaçırdı – bax, indi yıxılsaydım,
tәsәvvür edә bilmәyәcәyim bir hәzz
Bәlkә xәstәdir, ya yol azıb? De- yaşamış olacaqdım.
yәsәn, bura yuxudaymış kimi, qeyri-
ixtiyari gәlmişdi. O anlar hansı hisslәri Ürәyim dayandı, nәfәsimi içimә
keçirdiyimi kimsә anlamaz. Lәzzәtli qısdım. Qorxurdum nәfәsim bir duman
bir әzab vardı içimdә, heç cür tәsvir kimi dağılıb yox ola. Onun sükutu
edә bilmәyәcәyim şirin әzab. Yox, mәnim üçün bir möcüzә misalındaydı
yanılmamışdım. Hәmin o qadın, o qız – aramızda büllur bir divar ucaltmışdılar
idi – heç utanıb sıxılmadan, dinmәzcә sanki. Aradan bircә an keçdi. Mәnә
otağıma gәlmişdi. Xәyallarımda ilk әbәdiyyәt qәdәr uzun gәlәn bu anda
görüşümüzü hәmişә elә belә dә boğulmağa başladım. Bu qadının
tәsәvvür edirdim. Bütün bunlar çox gözlәri isә elә bil başqalarının görә
dәrin, bitmәk bilmәyәn bir yuxuya bilmәyәcәyi fövqәltәbii nәyisә görürdü;
bәnzәyirdi. Hә, bunları görmәk üçün bu gözlәr elә bil ölümün özünü görә-
yalnız dәrin yuxuda olmalısan... görә qapanırdı. Mәn isә bayaqdan
Susurdu vә bu sükut mәnim üçün boğulan, yaşamaq uğrunda çarәsiz
çarpışmalardan sonra birtәhәr suyun
görmәmiş olsaydım belә, tanıyardım sözә nә ehtiyac? 2015
onları. Yox! Yanılmamışdım. Qara
libasa bürünmüş qadın o idi! Mәn indi O mәnim üçün hәm dә adi bir Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
yuxu görәn, gördüyünün yuxu olduğunu qadın idi. Amma eyni zamanda, onda
bilib var gücüylә oyanmaq istәyәn, bütün qadınlardan fәrqli, fövqәlbәşәr,
amma oyana bilmәyәn birisi kimiydim, xәyali nәlәrsә özünә yuva tapmışdı.
yerimdә donub qalmışdım. Kibrit axıra Çöhrәsindә bütün başqa çöhrәlәri sol-
kimi yanıb barmaqlarımı yandıranda durub unutduran bir gözәllik vardı. Elә
ayıldım. Açarı deşiyә salıb burdum, bir gözәllik ki, baxanda canımdan
qapı açıldı. Kәnara çәkilib onu irәli titrәyiş keçdi, dizlәrim әsdi. Hәmin an
buraxdım. Yolu yaxşı tanıyırmış kimi, beynimdә ömrümün әn ağrılı anları
sәkidәn qalxdı, qaranlıq dәhlizә girdi, sayrışdı, sanki hәyatıma onun iri, nәm,
keçib otağın qapısını açdı. Mәn dә parlaq gözlәriylә – göz yaşında yuyul-
onun dalınca getdim. Tәlәsik çırağı muş bir cüt almaz gözlәriylә baxdım.
yandırdım, onun işığında baxdım – Daim axtardığım, içindә qәrq olmaq
çarpayıma tәrәf gedib uzanmışdı. istәdiyim әbәdi gecәnin zülmәtini onun
Üzünә kölgә düşürdü. Bilmirdim görür- zil qara gözlәrindә tapdım vә usta
mü, sәsimi eşidirmi. Mәnә elә gәlirdi, dalğıc dәrin sulara baş vuran kimi,
onun canında nә qorxu var, nә dә onların әsrarәngiz qaranlığına daldım.
müqavimәt göstәrmәk arzusu – Elә bil bu qaranlıq bütün gücümü
vәziyyәtiylә barışana oxşayırdı. Elә әlimdәn alırdı. Torpaq ayaqlarımın
bil bura istәmәdәn, iradәsiz gәlmişdi. altından qaçırdı – bax, indi yıxılsaydım,
tәsәvvür edә bilmәyәcәyim bir hәzz
Bәlkә xәstәdir, ya yol azıb? De- yaşamış olacaqdım.
yәsәn, bura yuxudaymış kimi, qeyri-
ixtiyari gәlmişdi. O anlar hansı hisslәri Ürәyim dayandı, nәfәsimi içimә
keçirdiyimi kimsә anlamaz. Lәzzәtli qısdım. Qorxurdum nәfәsim bir duman
bir әzab vardı içimdә, heç cür tәsvir kimi dağılıb yox ola. Onun sükutu
edә bilmәyәcәyim şirin әzab. Yox, mәnim üçün bir möcüzә misalındaydı
yanılmamışdım. Hәmin o qadın, o qız – aramızda büllur bir divar ucaltmışdılar
idi – heç utanıb sıxılmadan, dinmәzcә sanki. Aradan bircә an keçdi. Mәnә
otağıma gәlmişdi. Xәyallarımda ilk әbәdiyyәt qәdәr uzun gәlәn bu anda
görüşümüzü hәmişә elә belә dә boğulmağa başladım. Bu qadının
tәsәvvür edirdim. Bütün bunlar çox gözlәri isә elә bil başqalarının görә
dәrin, bitmәk bilmәyәn bir yuxuya bilmәyәcәyi fövqәltәbii nәyisә görürdü;
bәnzәyirdi. Hә, bunları görmәk üçün bu gözlәr elә bil ölümün özünü görә-
yalnız dәrin yuxuda olmalısan... görә qapanırdı. Mәn isә bayaqdan
Susurdu vә bu sükut mәnim üçün boğulan, yaşamaq uğrunda çarәsiz
çarpışmalardan sonra birtәhәr suyun
