Page 90 - "Xəzər"
P. 90
keçdim. Əmim yox idi – otağın qapısını kimsә mәni öz tәsirinә bu dәrәcәdә
ölü ağzı kimi yarıaçıq qoyub getmişdi... sala bilәrdi?.. Əfsus ki, aramızdakı
Qocanın quru, kәsik-kәsik gülüşü isә kövrәk, incә tellәri o qocanın quru,
qulaqlarımda idi. kәsik-kәsik gülüşü qırıb yerә tökdü.
Hava qaralır, çıraq his elәyirdi. Bütün gecәni bu barәdә düşündüm.
Bayaq duyduğum lәzzәtqarışıq dәhşәtli Neçә dәfә istәdim, qalxıb hәmin o
uçunma hәlә canımdan çıxmamışdı... nәfәslikdәn çölә baxım, amma elә-
Hәyatım elә o andan dәyişdi. mәdim – qocanın qәhqәhәsini
Hәyatımın dәyişmәsinә tәk bircә baxışı eşitmәkdәn qorxdum. Bu arzu ertәsi
bәs elәmişdi. Göylәrdәn gәlәn o mәlәk, gün dә beynimdәn çıxmadı. O qızı bir
o qәnirsiz gözәl mәni heç bәşәr övladının daha görmәk istәyindәn necә әl
tәsәvvür edә bilmәyәcәyi bir tilsimә çәkәydim axı?.. Sәhәrisi qorxudan
salıb ovsunlamışdı. Bir anda özümü әsә-әsә şәrab şüşәsini әvvәlki yerinә
itirdim – tamam çaşıb qalmışdım. Mәnә qaytarmaq qәrarına gәldim. Amma
elә gәldi, o qızın adını da bilirәm; hәr arxa otağın pәrdәsini çәkәn kimi,
90 şey mәnә tanış idi: gözlәrinin qığılcımı, qarşımda bütün hәyatımtәk qapqara
2015 rәngi, bәdәninin qoxusu, hәrәkәtlәri – kor divar gördüm. Çölә açılan nәfәslik-
zad da yox idi. Dünәn qıza baxdığım
elә bil bunların hamısını nә vaxtsa dördkünc dәlik indi divarla bir olmuşdu.
görmüşdüm. Eyni kökdәn әmәlә gәlmiş, Elә bil burda pәncәrә yerli-dibli yox
eyni nöqtәdәn qopub pәrvazlanmış imiş. Kәtili irәli çәkib, üstünә qalxdım,
ruhlarımız keçmiş hәyatlarında elә bil divarı dәli kimi nә qәdәr yumruqlasam
hәm dә bir-biriylә qonşu olmuşdu vә da, qulağımı dirәyib arxasından gәlәn
indi biz bu hәyatda da mütlәq bir-birimizә sәslәri eşitmәyә nә qәdәr çalışsam
qovuşmalıydıq. Bu qızın yanında da, çırağı yaxınlaşdırıb nәfәsliyin yerinә
olmalıydım, amma heç qıymazdım ona nә qәdәr diqqәtlә baxsam da, heç nә
toxunam: elә vücudumuzdan çıxan iki görmәdim – mәnim zәrbәlәrim bu
gözәgörünmәz şüanın tapışıb bir-birinә qalın, ağır divara tәsir etmirdi. Divar
Sadiq Hidayәt. Kor bayquş qarışması bәs idi...
elә bil tökmә qurğuşuna dönmüşdü...
İlk anından mәnә tanış gәlәn bu
Görәsәn, bu fikirlәri beynimdәn
qәribә hadisә mәgәr bütün sevgililәrin yerli-dibli çıxara bilәrdim? Yox, mәndәn
başına gәlmir? Mәgәr onların hamısına asılı deyildi bu. O zamandan әzablar
elә gәlmir ki, aralarındakı bu rәmzi içindә ruh kimi, kölgә kimi nә qәdәr
әlaqә artıq bir dәfә olub, bu hisslәri gәzdim, nә qәdәr axtardımsa, faydası
birlikdә ürәkdolusu yaşayıblar? olmadı. Evimin dörd bir yanını әlәk-
İndi bu miskin dünyada mәnә gәrәk vәlәk elәdim – bir gün yox, iki gün
olan bircә onun sevgisi idi, tәk bu yox, düz iki ay dörd gün qanlı cinayәt
sevginin tәşnәsi idim, başqa sevgi törәdәn, sonra da qan axıtdığı mәkana
istәmirdim. Görәsәn, ondan başqa tәkrar-tәkrar dönәn bir adam kimi, şәr
ölü ağzı kimi yarıaçıq qoyub getmişdi... sala bilәrdi?.. Əfsus ki, aramızdakı
Qocanın quru, kәsik-kәsik gülüşü isә kövrәk, incә tellәri o qocanın quru,
qulaqlarımda idi. kәsik-kәsik gülüşü qırıb yerә tökdü.
Hava qaralır, çıraq his elәyirdi. Bütün gecәni bu barәdә düşündüm.
Bayaq duyduğum lәzzәtqarışıq dәhşәtli Neçә dәfә istәdim, qalxıb hәmin o
uçunma hәlә canımdan çıxmamışdı... nәfәslikdәn çölә baxım, amma elә-
Hәyatım elә o andan dәyişdi. mәdim – qocanın qәhqәhәsini
Hәyatımın dәyişmәsinә tәk bircә baxışı eşitmәkdәn qorxdum. Bu arzu ertәsi
bәs elәmişdi. Göylәrdәn gәlәn o mәlәk, gün dә beynimdәn çıxmadı. O qızı bir
o qәnirsiz gözәl mәni heç bәşәr övladının daha görmәk istәyindәn necә әl
tәsәvvür edә bilmәyәcәyi bir tilsimә çәkәydim axı?.. Sәhәrisi qorxudan
salıb ovsunlamışdı. Bir anda özümü әsә-әsә şәrab şüşәsini әvvәlki yerinә
itirdim – tamam çaşıb qalmışdım. Mәnә qaytarmaq qәrarına gәldim. Amma
elә gәldi, o qızın adını da bilirәm; hәr arxa otağın pәrdәsini çәkәn kimi,
90 şey mәnә tanış idi: gözlәrinin qığılcımı, qarşımda bütün hәyatımtәk qapqara
2015 rәngi, bәdәninin qoxusu, hәrәkәtlәri – kor divar gördüm. Çölә açılan nәfәslik-
zad da yox idi. Dünәn qıza baxdığım
elә bil bunların hamısını nә vaxtsa dördkünc dәlik indi divarla bir olmuşdu.
görmüşdüm. Eyni kökdәn әmәlә gәlmiş, Elә bil burda pәncәrә yerli-dibli yox
eyni nöqtәdәn qopub pәrvazlanmış imiş. Kәtili irәli çәkib, üstünә qalxdım,
ruhlarımız keçmiş hәyatlarında elә bil divarı dәli kimi nә qәdәr yumruqlasam
hәm dә bir-biriylә qonşu olmuşdu vә da, qulağımı dirәyib arxasından gәlәn
indi biz bu hәyatda da mütlәq bir-birimizә sәslәri eşitmәyә nә qәdәr çalışsam
qovuşmalıydıq. Bu qızın yanında da, çırağı yaxınlaşdırıb nәfәsliyin yerinә
olmalıydım, amma heç qıymazdım ona nә qәdәr diqqәtlә baxsam da, heç nә
toxunam: elә vücudumuzdan çıxan iki görmәdim – mәnim zәrbәlәrim bu
gözәgörünmәz şüanın tapışıb bir-birinә qalın, ağır divara tәsir etmirdi. Divar
Sadiq Hidayәt. Kor bayquş qarışması bәs idi...
elә bil tökmә qurğuşuna dönmüşdü...
İlk anından mәnә tanış gәlәn bu
Görәsәn, bu fikirlәri beynimdәn
qәribә hadisә mәgәr bütün sevgililәrin yerli-dibli çıxara bilәrdim? Yox, mәndәn
başına gәlmir? Mәgәr onların hamısına asılı deyildi bu. O zamandan әzablar
elә gәlmir ki, aralarındakı bu rәmzi içindә ruh kimi, kölgә kimi nә qәdәr
әlaqә artıq bir dәfә olub, bu hisslәri gәzdim, nә qәdәr axtardımsa, faydası
birlikdә ürәkdolusu yaşayıblar? olmadı. Evimin dörd bir yanını әlәk-
İndi bu miskin dünyada mәnә gәrәk vәlәk elәdim – bir gün yox, iki gün
olan bircә onun sevgisi idi, tәk bu yox, düz iki ay dörd gün qanlı cinayәt
sevginin tәşnәsi idim, başqa sevgi törәdәn, sonra da qan axıtdığı mәkana
istәmirdim. Görәsәn, ondan başqa tәkrar-tәkrar dönәn bir adam kimi, şәr
