Page 88 - "Xəzər"

kömәyilә hәlә Hindistana da gön- Əslindә, atamın da şәklini mәn hәmişә

dәrirdim – satıb pulunu mәnә yollayırdı. elә bu cür tәsәvvür edirdim...

Hәmin mәnzәrә indi mәnә hәm O, içәri girәn kimi otağın bir kün-

çox yaxın, hәm dә uzaq gәlir. İndi cündә bardaş qurub oturdu. Fikirlәşdim,

dumanlı şәkildә xatırlayıram olanları... yaxşı deyil, onu nәyәsә qonaq etmәk

Hә, indi yadıma düşdü: günlәrin birindә lazımdır. Lampanı yandırıb içәri otağa

xatirәlәrimi yazmaq qәrarına gәldim. keçdim. Evdә bir şey yox idi – tiryәk

Amma bu, çox sonralar olmuşdu – bu ehtiyatım da tükәnmişdi, şәrab da.

mәsәlәyә dәxli yox idi. Əslindә rәsm Amma yenә dә kara gәlәn nәsә tap-

çәkmәyin daşını da elә hәmin maq üçün künc-bucağı әlәk-vәlәk

hadisәlәrә görә atdım... elәdim. Əlim taxçanın lap üst gözündә

Novruzun on üçüncü günü idi. Ca- gәzdi. Elә bil birdәn ayıldım. Bir dә

maat buralara – şәhәr kәnarına baxdım ki, lap üstdә bir şüşә var –

seyrәngaha çıxmışdı. Sakitcә işlәmәk deyәsәn, şәrab idi, çoxdan qalmışdı.

üçün otağımın pәncәrәsini bәrk-bәrk Atamın dediklәri qәflәtәn yadıma
88 örtmüşdüm, oturub şәkil çәkirdim. düşdü: bu şәrab lap çoxdan, mәn

2015 Axşamtәrәfi başım lap möhkәm anadan olanda, şәrәfimә çәkilmişdi.

qarışmışdı. Birdәn qapı açıldı, әmim Bunu mәnә demişdilәr, amma o qәdәr

içәri girdi. Əslindә, onu heç görmә- әziz-xәlәf olduğuma heç inanmırdım...

mişdim, tanımırdım – әmim olduğunu Bu şәrabın dadına baxmamışdım,

özü söylәdi. Lap cavan yaşlarından ümumiyyәtlә, evdә belә bir şeyin

uzaq sәfәrlәrdә olduğunu bilirdim. olduğunu tamam unutmuşdum. Şüşәyә

Deyirdilәr, guya, gәmi kapitanı idi. әlim çatsın deyә, otaqdakı kәtili

Fikirlәşdim, yәqin, bu gәlişinin sәbәbi ayağımın altına çәkdim. Qalxıb şüşәni

dә ticarәt-zad olar – ticarәtlә mәşğul götürәndә, taxçanın üstündәki xırda

olduğunu eşitmişdim. nәfәslikdәn gözüm bayıra sataşdı.

Əmim dә belinin donqarı çıxmış, Gördüm, çöldә, belinin qozu çıxmış

Sadiq Hidayәt. Kor bayquş başına hindlilәrin çalmasından qoymuş, qoca bir kişi sәrv ağacının altında otu-

әynindә sarı, nimdaşlıqdan süzülmüş rub. Gәnc bir qız da... – yox, qız deyә

әbası olan qoca bir kişi idi. Açıq bilmәrәm, göylәrdәn enmiş bir mәlәk

yaxasından tüklü sinәsi görünürdü. desәm, daha düz olar – qocanın

Boynuna doladığı şalın arasından boy qabağında durub, başını ona tәrәf

verәn seyrәk saqqalının tüklәrini bircә- әyәrәk sağ әliylә mavi bir nilufәr uzadır

bircә saymaq olardı. İltihabdan qızarıb ona. Qoca da sol әlinin şәhadәt

irinlәmiş göz qapaqları, kül rәngli әcaib barmağındakı uzun dırnağını çeynәyә-

dodaqları vardı. Əmim mәnә çox çeynәyә durub, elәcә qıza baxır.

gülmәli bir tәrzdә oxşayırdı – elә bil Qız mәnim düz qarşımda idi. Elә

әyri güzgüdәki әksimә baxırdım. bil әtrafında olanların fәrqindә deyildi.