Page 68 - "Xəzər"

görmüşәm – uzunboy, yaraşıqlı, krem çәkirlәr. Şikayәt etmәdiyim, vәziyyәtlәri

rәngli kostyumdaydı. Yaxasına yapış- mәndәn dә pis olan insanlar könlümә

dırdığı sarı ulduz payızgülünә bәnzә- necә tәskinlik verirlәr. Bәzәn elә bilirәm,

yirdi. mәn onları müalicә etmirәm. Əksinә,

Amma sәnә başqa şey danışmaq hansısa xeyirxah bir xalq hәkimi kimi

istәyirәm. Mәn heç vaxt özümü yәhudi onlar mәnim qәlbimi müalicә edirlәr.

hiss etmәmişdim. Uşaq yaşlarımdan Hәlә bir görsәn, etdiyim müalicәyә

rus rәfiqәlәrim arasında böyümüşәm, görә mәnә bir parça çörәyi, bir baş

әn çox sevdiyim şairlәr dә Puşkindi, soğanı, bir ovuc lobyanı necә

Nekrasovdu. Bütün tamaşaçılarla hәssaslıqla verirlәr. İnan, Vitya, bu,

birlikdә ağladığım pyes isә Stanis- hәkimin onlara baş çәkmәsi üçün

lavskinin dә rol aldığı “Vanya dayı” ödәnәn haqq deyil! Yaşlı fәhlә әlimi

pyesi olub. Mәn on dörd yaşında olan- sıxaraq çantama iki-üç kartof qoyub:

da ailәmiz Güney Amerikaya köçmәyә “Hәkim bacım, çox xahiş edirәm, götür,”

qәrar verdi. Mәnsә atama dedim: – deyәndә, gözlәrim yaşla dolur. Bu

68 “Özümü suda boğub öldürәrәm, amma mәsәlәdә nәsә elә bir tәmizlik, xeyir-

2015 Rusiyadan kәnara bir addım belә at- xahlıq var ki, onu sözlә çatdırmaqda
maram”. Atmadım da, heç yerә çәtinlik çәkirәm. Özümü yaxşı yaşa-

getmәdim. Bu dәhşәtli günlәrdә isә yırmış kimi göstәrib sәnә tәskinlik

ürәyim yәhudi xalqına qarşı bir ana vermәk istәmirәm. Vә heç dә tәәccüb-

şәfqәti ilә dolub daşır. Əvvәllәr belә lәnmә ki, niyә mәnim ürәyim agrıdan

bir sevgidәn heç xәbәrim dә yox idi. partlamayıb. Amma aclıq çәkmәyimi

Bu mәnә, canım oğlum, sәnә olan dәrd elәmә, yox, bütün bu günlәr

Yekaterina Vitis. Cәhәnnәmdәn mәktub sevgimi xatırladır. Mәn xәstәlәrimin әrzindә bircә dәfә dә olsa, ac qalma-

yanına – evlәrә gedirәm. Balaca, mışam, özümü yalqız da hiss etmә-

darısqal otaqlara onlarla adam mişәm. İnsanlar haqqında sәnә nә

yerlәşdirilib: gözlәri zәif qocalar, danışım, Vitya? Onlar mәni yaxşılıq-

südәmәr uşaqlar, boylu qadınlar... Mәn larıyla da, pislikliklәriylә dә heyrәtә

insanların gözlәrindә qlauokomanın, salırlar. Hamısı eyni taleyi yaşasalar

kataraktanın әlamәtlәrini axtarmağa da, son dәrәcә fәrqlidirlәr. Lakin,

alışmışam. İndi gözlәrә baxa bilmirәm. tәsәvvür elә ki, tufan zamanı adamların

Bu gözlәrdә yalnız onların ruhlarının leysandan gizlәnmәk istәmәsi heç dә

әksini görürәm. Tәmiz, gözәl ruhların, hәr kәsin eyni olması demәk deyil.

Vityacan! Qәmli vә mehriban, gülәrüz Yağışdan hәr kәs eyni şәkildә gizlәnmir

vә ümidsiz, şәrin qalib gәldiyi vә ki... Hәkim Şperlinq әmindir ki,

zorakılığın üzәrindә şadyanalıq edәn yәhudilәrin tәqib olunması ötәridir,

ruhların. Güclü ruhların, Vitya! Bir müharibә sona çatanda o da bitәcәk.

eşitsәydin buradakı qarılar vә kişilәr Onun kimilәri az deyil vә baxıram ki,

sәnin haqqında mәni necә sorğu-suala adamlar nikbin olduqca, bir o qәdәr