Page 72 - "Xəzər"

rafların nömrәlәrini yazan barmaqlarına onun qarısı kәtildә oturardı, әtrafında

baxarkәn canım elә sıxıldı ki. Burada isә uşaqlar oynaşardı”. O birisi isә de-

belә gözәl gözlü, tünd qıvrım saçlı yirdi: “Bax, o qoca armudun kölgәsindә,

xeyli uşaq var, yәqin onların hansısa soyadını unutduğum hәkim oturardı.

alim, fizik, tibb professoru, musiqiçi, Bir zamanlar o mәnim gözlәrimi

ya şair olacaqdı. Sәhәrlәr bu uşaqların müalicә etmişdi, işdәn sonra hәmişә

böyüklәrә xas ciddi, böyümüş, faciәvi toxunma döşәkcәsini gәtirәr, әlindә

gözlәrlә mәktәbә qaçışdıqlarına kitab orada әylәşәrdi”. Bu belә dә ola-

baxıram. Bәzәnsә onlar çәkişmәyә, caq, Vitya. Hәr kәsin üzünә sanki

dalaşmağa, mızıldamağa başlayırlar dәhşәtli bir meh әsib, hamı sonun

vә bunları gördükdә içim kәdәrә yaxınlaşdığını hiss edir.

bürünür. Deyirlәr, uşaqlar bizim Vityam, sәnә bir şeyi dә demәk

gәlәcәyimizdir. Amma bu uşaqlar haq- istәyirdim... yox, yox, bunu demәyә-

da nә demәk olar? Onlardan musiqiçi, cәyәm. Vityacan, mәktubumu tamam-

çәkmәçi, dәrzi olmayacaq. İndi çox layıram vә onu gettonun barısının

72 aydın şәkildә bu qayğı dolu saqqallı yanına aparıb orada dostuma verәcәm.

2015 ataların, deyingәn nәnәlәrin, ballı qoğal, Bu mәktubu bitirmәk heç dә asan
qaz boynu bişirәn ustaların sәsli-küylü deyil, bu, sәninlә sonuncu söhbәtimdir.

dünyasının, toy adәtlәri, atalar sözlәri, Bunu göndәrmәklә mәn sәni biryolluq

şәnbә bayramları alәminin әbәdi olaraq tәrk edirәm. Artıq heç vaxt mәnim son

torpağın altına necә gömülәcәyini saatlarım haqqında bilgin olmayacaq.

tәsәvvür edirәm. Müharibәdәn sonra Bu bizim son ayrılığımızdır. Bu әbәdi

hәyat yenidәn canlanacaq, amma biz ayrılıq qarşısında, sәninlә vidalaşarkәn

Yekaterina Vitis. Cәhәnnәmdәn mәktub artıq olmayacağıq. Biz bir zamanlar daha nә deyim?! Sәn ömrüm boyu

asteklerin qeyb olduğu kim yox olub olduğu kimi, bu günlәrimdә dә mәnә

itәcәyik. Qәbirlәrin hazırlanması sevinc bәxş etmisәn. Gecәlәr sәni,

haqqında xәbәr gәtirәn kәndli danışırdı uşaqlıq paltarlarını, ilk kitablarını ya-

ki, onun xanımı gecә sәhәrәdәk ağı dıma salırdım, ilk mәktubunu, ilk dәrs

deyir: “Onlar tikiş dә tikirlәr, çәkmә dә gününü xatırlayırdım. Sәnin hәyatının

yamayırlar, saat da düzәldirlәr, ilk günündәn 30 iyunda aldığım axırıncı

әczaxanalarda dәrman da satırlar… xәbәrinә, bu teleqrama qәdәrki hәr

Onların hamısını mәhv etdikdәn sonra bir anı, hәr şeyi yadıma salıram. Əziz

nә olacaq, aman Tanrım?” Vә mәn dostum, gözlәrimi qapayıram vә mәnә

birdәn gәlәcәyin qәribә sәhnәlәrini elә gәlir ki, sәn bütün vücudunla

elә aydın şәkildә gördüm ki! Xara- üstümә gәlәn bu dәhşәtin qabağını

balıqların yanından keçәrkәn kimsә alırsan. Lakin әtrafımda baş verәnlәri

digәrindәn soruşurdu: “Yadındadır, bu- yadıma salanda sevinirәm. Deyirәm,

rada vaxtilә yәhudilәr, qoca ocaqçı yaxşı ki yanımda deyilsәn, qoy bu

Borux yaşayırdı? Şәnbә axşamları qorxunc tale sәndәn yan keçsin.