Page 67 - "Xəzər"
P. 67
nim kölә qәlbli olmağımdanıydı.Yox, ah-zar edirdi: “Hәr şey mәhv oldu, biz 67
qәtiyyәn yox. Mәni eyni taleli insanlar dә mәhv olduq”. Bununla belә, böyük 2015
әhatә edirdi, gettonun içindә daha at qızını – Tanrının gözәllik vә mәrhәmәt
kimi yolun ortasıyla getmәyә mәcbur ilahәsi Lyudanı qarabaqara izlәyirdi Yekaterina Vitis. Cәhәnnәmdәn mәktub
deyildim. Heç kim üzümә kinli baxışlarla ki, birdәn o kimәsә bir ovuc lobya, ya
baxmır, mәnimlә görüşdәn qaçmırdı. bir tikә cörәk verәr. Anasının sevimlisi
Bu tövlәdә hәr kәs faşistlәrin bizә olan kiçik qızı isә sanki cәhәnnәmdәn
yapışdırdıqları möhürü daşıyırdı, bu, çıxan bir iblisidi: hәm hökmlüydü,
ümumi bәla olduğu üçün, ruhumu o hamıya şübhәylә yanaşırdı, hәm dә
qәdәr dә ağrıtmırdı. Burada özümü simic idi. O, atasının da, bacısının da
heyvan yox, bәxtsiz insan hiss etdim. üstünә bağırmağı özünә rәva görürdü.
Bu mәnә bir az rahatlıq gәtirdi. Mәn Müharibә әrәfәsindә Moskvadan qonaq
hәmkarım, can hәkimi Şperlinqlә iki gәlmişdi vә elәcә ilişib qalmışdı.
otaqdan ibarәt evә yerlәşdim.
Şperlinqlәrin iki böyük qızı vә on iki Aman Tanrım, bir bilsәydin, әtrafda
yaşlarında bir oğlu var. Mәn saatlarla necә bir ehtiyac hökm sürürdü! Kaş
bu oğlanın cılız sifәtinә, iri qәmli ki, yәhudilrәrin zәnginliyi, onların
gözlәrinә baxırdım. Onun adı Yuradı, hәmişә qara gün üçün ehtiyatlı olduqları
iki dәfә sәhvәn onu Vitya çağırmışdım barәdә danışanlar bizim bu Köhnә
vә hәr dәfә dә: “Mәn Vitya deyilәm, şәhәrimizi görәydilәr. Buyurun, bu da
Yurayam”, – deyәrәk, düzәliş vermişdi. qara gün, bundan da betәri olurmu
İnsanların xarakteri necә dә fәrqliymiş! heç. Axı bu Köhnә şәhәrdә sadәcә
Şperlinq әlli sәkkiz yaşında olmasına 15 kiloqram yüklә köçürülәnlәr qalmır,
baxmayaraq, enerjiylә dolub daşırdı. burada hәmişә sәnәtkarlar, qocalar,
O, hardansa yorğan-döşәk, ağ neft, fәhlәlәr, sanitarlar yaşayıblar. Onlar
bir xeyli odun tapıb gәtirdi. Gecә evә necә dәhşәtli bir sıxlıqda yaşayıblar
bir kisә un, yarım kisә dә lobya vә yaşamaqdadırlar. Hәlә bir görәsәn,
gәtirdilәr. O, özünün hәr kiçik uğuruna yemәyi necә yeyirlәr! Torpağın içindә
yeni evlәnmiş gәnc kimi sevinirdi. itib-batmaqda olan, bu uçuq daxmaları
Dünәn yerә hәsir salanda, elә hey kaş görәydin. Vityacan, mәn burada
tәkrar edirdi: “Heç nә olmaz, heç nә pis, xәsis, qorxaq, hiylәgәr, hәtta
olmaz, bu da keçib gedәr, әsas mәsәlә satqınlığa hazır olan xeyli adam
әrzaq vә odun ehtiyatını tәmin görürәm. Burada, bizim yanımıza
etmәkdir”. Mәnә dedi ki, gettoda hansısa polyak şәhәrindәn düşmüş
mәktәb yaratmaq lazımdır. Hәtta tәklif Epşteyn soyadlı qorxunc birisi var:
etdi ki, Yuraya fransız dili dәrsi verim qolunda sarğı, almanlarla axtarışlarda,
vә bunun müqabilindә bir qab şorbayla dindirmәlәrdә iştirak edir, ukraynalı
ödәniş edәcәk. Razılaşdım. Şperlinqin polisaylarla içki içir. Onlar da bu adamı
toppuş xanımı Faina Borisovna isә zorla içki, pul, әrzaq qoparmaq üçün
evlәrә göndәrirlәr. Mәn onu iki dәfә
qәtiyyәn yox. Mәni eyni taleli insanlar dә mәhv olduq”. Bununla belә, böyük 2015
әhatә edirdi, gettonun içindә daha at qızını – Tanrının gözәllik vә mәrhәmәt
kimi yolun ortasıyla getmәyә mәcbur ilahәsi Lyudanı qarabaqara izlәyirdi Yekaterina Vitis. Cәhәnnәmdәn mәktub
deyildim. Heç kim üzümә kinli baxışlarla ki, birdәn o kimәsә bir ovuc lobya, ya
baxmır, mәnimlә görüşdәn qaçmırdı. bir tikә cörәk verәr. Anasının sevimlisi
Bu tövlәdә hәr kәs faşistlәrin bizә olan kiçik qızı isә sanki cәhәnnәmdәn
yapışdırdıqları möhürü daşıyırdı, bu, çıxan bir iblisidi: hәm hökmlüydü,
ümumi bәla olduğu üçün, ruhumu o hamıya şübhәylә yanaşırdı, hәm dә
qәdәr dә ağrıtmırdı. Burada özümü simic idi. O, atasının da, bacısının da
heyvan yox, bәxtsiz insan hiss etdim. üstünә bağırmağı özünә rәva görürdü.
Bu mәnә bir az rahatlıq gәtirdi. Mәn Müharibә әrәfәsindә Moskvadan qonaq
hәmkarım, can hәkimi Şperlinqlә iki gәlmişdi vә elәcә ilişib qalmışdı.
otaqdan ibarәt evә yerlәşdim.
Şperlinqlәrin iki böyük qızı vә on iki Aman Tanrım, bir bilsәydin, әtrafda
yaşlarında bir oğlu var. Mәn saatlarla necә bir ehtiyac hökm sürürdü! Kaş
bu oğlanın cılız sifәtinә, iri qәmli ki, yәhudilrәrin zәnginliyi, onların
gözlәrinә baxırdım. Onun adı Yuradı, hәmişә qara gün üçün ehtiyatlı olduqları
iki dәfә sәhvәn onu Vitya çağırmışdım barәdә danışanlar bizim bu Köhnә
vә hәr dәfә dә: “Mәn Vitya deyilәm, şәhәrimizi görәydilәr. Buyurun, bu da
Yurayam”, – deyәrәk, düzәliş vermişdi. qara gün, bundan da betәri olurmu
İnsanların xarakteri necә dә fәrqliymiş! heç. Axı bu Köhnә şәhәrdә sadәcә
Şperlinq әlli sәkkiz yaşında olmasına 15 kiloqram yüklә köçürülәnlәr qalmır,
baxmayaraq, enerjiylә dolub daşırdı. burada hәmişә sәnәtkarlar, qocalar,
O, hardansa yorğan-döşәk, ağ neft, fәhlәlәr, sanitarlar yaşayıblar. Onlar
bir xeyli odun tapıb gәtirdi. Gecә evә necә dәhşәtli bir sıxlıqda yaşayıblar
bir kisә un, yarım kisә dә lobya vә yaşamaqdadırlar. Hәlә bir görәsәn,
gәtirdilәr. O, özünün hәr kiçik uğuruna yemәyi necә yeyirlәr! Torpağın içindә
yeni evlәnmiş gәnc kimi sevinirdi. itib-batmaqda olan, bu uçuq daxmaları
Dünәn yerә hәsir salanda, elә hey kaş görәydin. Vityacan, mәn burada
tәkrar edirdi: “Heç nә olmaz, heç nә pis, xәsis, qorxaq, hiylәgәr, hәtta
olmaz, bu da keçib gedәr, әsas mәsәlә satqınlığa hazır olan xeyli adam
әrzaq vә odun ehtiyatını tәmin görürәm. Burada, bizim yanımıza
etmәkdir”. Mәnә dedi ki, gettoda hansısa polyak şәhәrindәn düşmüş
mәktәb yaratmaq lazımdır. Hәtta tәklif Epşteyn soyadlı qorxunc birisi var:
etdi ki, Yuraya fransız dili dәrsi verim qolunda sarğı, almanlarla axtarışlarda,
vә bunun müqabilindә bir qab şorbayla dindirmәlәrdә iştirak edir, ukraynalı
ödәniş edәcәk. Razılaşdım. Şperlinqin polisaylarla içki içir. Onlar da bu adamı
toppuş xanımı Faina Borisovna isә zorla içki, pul, әrzaq qoparmaq üçün
evlәrә göndәrirlәr. Mәn onu iki dәfә
