Page 54 - "Xəzər"

işığı otağa süzülürdü. O, poruçikә göz ğına, kәmәrini necә vızıldatdığına,

qırpmadan susqun nәzәrlә baxır, sanki butulkanı dişindә tutub necә içdiyinә,

heç onu görmürdü. Sonra kirimişcә toyuğun budunu qılıncla necә kәsib

çarpayıya yaxınlaşıb yatağın üzәrinә qopartdığına vә yatağa uzanıb necә

әyilir, poruçik dә onun köynәk gәmirdiyinә elә eyvandanca baxırdım.

düymәlәrini diliylә bircә-bircә açmağa Canıma vicvicә düşdü, әtim elә ürpәşdi

başlayırdı. Bu vaxt Gero oturub çubuq ki, köynәyim dә xışıldamağa başladı.

tüstülәtdiyim eyvana ani nәzәr salırdı, Çubuğu barmağımla elә basıb söndür-

sonra barmağına tüpürüb şamı düm ki, yanmış әtin iyi gәldi. Dinmәzcә

söndürür, ardınca da ay işığını hörüyü yerimdәn durub küçәyә çıxdım, sәkini

ilә qamçılayıb çarpayının vә yataqda keçib Yan Kobalanın otağına qalxdım.

uzanmış poruçikin әtrafında Qapını açan kimi ay işığı otağa süzüldü,

tәlәsmәdәn dövrә vururdu, axırda da işığın arasından isә mәn özüm çıxdım.

torpağa düşәn qar kimi öz qәnimәtinin Göz qırpmadan susqun baxışlarla

üstünә sәrilirdi… poruçiki süzdüm, sonra yaxınlaşıb

54 Tüstü mәnim şlyapama da, saç- yatağın üzәrinә әyildim vә o, diliylә
larıma da hopmuşdu. Hәrdәn durub şalvarımın düymәlәrini açmağa başladı.

2015 mәşğәlә üçün konservatoriyaya, hәr- Onda mәn Geronun әylәşdiyi öz

dәn stol-stulları köpükdәn yapışqan eyvanımıza nәzәr saldım, şamın

kimi olmuş pivәxanaya gedirdim. Ya şölәsinә tüpürüb Kobalanın yanına

da gedib yәhudilәrin kitabları necә uzandım. Çünki Geronun әvәzinә indi

basdırdıqlarına baxırdım. Ancaq içimdә o hәr axşam mәni gözlәyirdi…

nәsә qaynayırdı, hiss edirdim ki, Necәsә bir sәhәr Gero erkәndәn

sifәtimdәki anadangәlmә lәkә üzümün qalxdı, saçını elә hördü ki, sanki yaz

başqa yerlәrindәn daha tez tüklәnir. gәlmişdi vә o da özünü bu ovqata

Onda mәn başa düşdüm ki, dәyişmә- köklәmişdi (saç düzümüylә bağlı onun

Milorad Paviç. Külәyin astar üzü yim zәruridir. Hәqiqәtәn dә dәyişmәyә cürbәcür manerası vardı, әgәr telinә

başladım, ta bu vaxtacan, elә günü lent bağlayırdısa, demәli, özünü yaya

bu gün dә dәyişirәm. köklәyirdi, saçını qamçı kimi hörürdüsә,

Bir dәfә bacım nahardan sonra ona elә gәlirdi ki, bayırda yazdır).

peyda oldu: gözlәri lalıxlamış meyvәyә Hәmin gün saçını hörüb, sübh tezdәn

bәnzәyirdi, әllәri muftanın içindә itib- evdәn çıxdı. O vaxtdan mәn bir daha

batmışdı. Poruçik Kobala daha qapını Geronu görmәdim. Dedilәr, özünә qәsd

açmırdı. İndi o, evindә hansısa başqa edib. Hәmin gün saat birә beş qәqiqә

sevgiyә qurşanmışdı. Gero heç nә işlәmiş laboratoriyada baş verәn

danışmırdı, mәnsә adәtim üzrә oturub partlayışda ölüb. Partlayışı özü

qәlyanımı çәkir vә gözlәyirdim. Bacımın elәyibmiş. İndәn belә daha mәnim on-

öz otağında işığı söndürdüyü, poruçikin dan soruşmaq imkanım yoxdur ki,

yandırdığı mәqam gәlib çatdı. törәtdiyi bu ağlasığmaz, bütün çәrçi-

Kobalanın çәkmәlәrini necә çıxartdı- vәlәri aşan hәrәkәtinin baiskarı kimdir