Page 160 - "Xəzər"
P. 160
Qardaşına acığı tutan Ülgen onun Qarğa hәlә göydә uçurdu, gecәnin
yaratdığını lәnәtlәyib deyir: “Sәnin bir vaxtı Erlik öz yeraltı dünyasından
yaratdığın xalq qoy qara olsun, qara Yer üstünә çıxdı. Gördü bir saray var,
kәmәr qurşasın! Mәnim yaratdığım ağ kirimişcә saraya girdi. Ülgenin
insanlar gündoğana, sәnin qara yaratdıqları insan bәdәnlәri sarayda
adamların isә günbatana gedәcәk!” yan-yana uzanmışdı. Erlikin bәd
Qara xalq ağacdan sağanaq elәyib әmәllәrindәn qorxan Ülgen sarayın
üstünә dәri çәkәrәk qaval düzәltdi vә qapısına it bağlamışdı. Əvvәllәr itlәrin
ilk dәfә kamlayan (fala baxan, tükü yox idi, adam kimi onlar da çılpaq
gәlәcәkdәn xәbәr verәn) onlar oldu. idilәr. Erlik iti dilә tutub dedi: “Mәni
Başqa bir rәvayәtә görә, Ülgen in- saraya burax, sәnә elә bir kürk verim
san bәdәnini yaradıb qarğanı Kudayın ki, heç vaxt üşümәyәsәn. Sәnә elә
–xudanın, ilahinin – yanına göndәrdi yem verim ki, bir ay uzunu aclıq nәdi
ki, yaratdığı varlığa can versin. Qarğa bilmәyәsәn”.
Köpәk Erlikin şirin dilinә aldanıb
göyә qalxdı. Kuday canı verdi, qarğa
160 da onu dimdiyindә tutub geri – gәldiyi onu saraya buraxdı.
“Mәnim var-dövlәtim elә bu olacaq”
2015 sәmtә tәrәf uçmağa başladı. Yol çox – deyib Erlik cansız bәdәnlәrә can
uzaq idi, qarğa uçdu, uçdu, birdәn verdi. Bәdәnlәr dirçәldi: uşaqlar,
ona bәrk aclıq gәldi. Gördü yerdә bir gәnclәr, qızlar, oğlanlar, qadınlar, qo-
dәvә leşi var. Aclıq onu cәmdәyә sarı calar – hәr zümrәdәn adam vardı.
çәksә dә, özünü saxladı, üstündәn Belәcә, yer üzünә insan gәldi.
keçib getdi. Aclığı tamam yadından
Erlikin bir silahı vardı-nә sәsi çıxırdı,
çıxarmışdı, uçub gedirdi, birdәn yerdә nә tüstüsü. Hәr gecә o yer üzünә
bir at cәmdәyi gördü. Aclığı yenidәn çıxır, insanları öldürür vә canlarını alıb
qayıtdı. Bu dәfә dә qarğa özünü gedirdi; gözәl qızları aşpaz, igid
Türk dünyası. Altay mif vә әfsanәlәri saxladı, qanad çalıb ondan da ötdü. oğlanları mehtәr elәyirdi. Ülgen bir
Amma hiss edirdi ki, get-gedә gücü gün ayılır ki, sarayından adamlar azalır.
tükәnmәkdәdi.
Bildi kimin işidi. Gizlincә Erlikin
Özünü toplayıb yorğun qanadlarına odluğuna başqa cür barıt qoydu.
güc verәn qarğa yenә uçub getmә- Hәmişә olduğu kimi Erlik yenә gecәyarı
yindәydi, birdәn üçüncü cәsәdә rast qalxdı, silahından atәş açanda bir gu-
gәldi. Bir inәk leşiydi, açıq gözlәri “gәl, rultu qopdu ki, dağ-daş lәrzәyә gәldi.
gәl” deyirdi. Erlik qorxusundan silahını atıb tәlәm-
Bu vaxt qarğa özünü itirdi, hәyә- tәlәsik öz yeraltı xarabasına çәkildi.
candan çığırdı: “Gözlәrә bax, gözlәrә!” O vaxtdan özü üzә çıxa bilmәdi,
Belә deyәndә can qarğanın dimdi- can almağa әlaltılarını göndәrdi.
yindәn iynәyarpaqlı ağaclar ormanına Bir dәfә Erlik ağ atın belindә gedirdi.
düşdü. O zamandan şam, sidr, ardıc Qәlbindә bir dilәk tutub atı Uca tanrıya
ağacları yay-qış yaşıl don geydi. bağışladı ki, ona bahadır canı versin.
yaratdığını lәnәtlәyib deyir: “Sәnin bir vaxtı Erlik öz yeraltı dünyasından
yaratdığın xalq qoy qara olsun, qara Yer üstünә çıxdı. Gördü bir saray var,
kәmәr qurşasın! Mәnim yaratdığım ağ kirimişcә saraya girdi. Ülgenin
insanlar gündoğana, sәnin qara yaratdıqları insan bәdәnlәri sarayda
adamların isә günbatana gedәcәk!” yan-yana uzanmışdı. Erlikin bәd
Qara xalq ağacdan sağanaq elәyib әmәllәrindәn qorxan Ülgen sarayın
üstünә dәri çәkәrәk qaval düzәltdi vә qapısına it bağlamışdı. Əvvәllәr itlәrin
ilk dәfә kamlayan (fala baxan, tükü yox idi, adam kimi onlar da çılpaq
gәlәcәkdәn xәbәr verәn) onlar oldu. idilәr. Erlik iti dilә tutub dedi: “Mәni
Başqa bir rәvayәtә görә, Ülgen in- saraya burax, sәnә elә bir kürk verim
san bәdәnini yaradıb qarğanı Kudayın ki, heç vaxt üşümәyәsәn. Sәnә elә
–xudanın, ilahinin – yanına göndәrdi yem verim ki, bir ay uzunu aclıq nәdi
ki, yaratdığı varlığa can versin. Qarğa bilmәyәsәn”.
Köpәk Erlikin şirin dilinә aldanıb
göyә qalxdı. Kuday canı verdi, qarğa
160 da onu dimdiyindә tutub geri – gәldiyi onu saraya buraxdı.
“Mәnim var-dövlәtim elә bu olacaq”
2015 sәmtә tәrәf uçmağa başladı. Yol çox – deyib Erlik cansız bәdәnlәrә can
uzaq idi, qarğa uçdu, uçdu, birdәn verdi. Bәdәnlәr dirçәldi: uşaqlar,
ona bәrk aclıq gәldi. Gördü yerdә bir gәnclәr, qızlar, oğlanlar, qadınlar, qo-
dәvә leşi var. Aclıq onu cәmdәyә sarı calar – hәr zümrәdәn adam vardı.
çәksә dә, özünü saxladı, üstündәn Belәcә, yer üzünә insan gәldi.
keçib getdi. Aclığı tamam yadından
Erlikin bir silahı vardı-nә sәsi çıxırdı,
çıxarmışdı, uçub gedirdi, birdәn yerdә nә tüstüsü. Hәr gecә o yer üzünә
bir at cәmdәyi gördü. Aclığı yenidәn çıxır, insanları öldürür vә canlarını alıb
qayıtdı. Bu dәfә dә qarğa özünü gedirdi; gözәl qızları aşpaz, igid
Türk dünyası. Altay mif vә әfsanәlәri saxladı, qanad çalıb ondan da ötdü. oğlanları mehtәr elәyirdi. Ülgen bir
Amma hiss edirdi ki, get-gedә gücü gün ayılır ki, sarayından adamlar azalır.
tükәnmәkdәdi.
Bildi kimin işidi. Gizlincә Erlikin
Özünü toplayıb yorğun qanadlarına odluğuna başqa cür barıt qoydu.
güc verәn qarğa yenә uçub getmә- Hәmişә olduğu kimi Erlik yenә gecәyarı
yindәydi, birdәn üçüncü cәsәdә rast qalxdı, silahından atәş açanda bir gu-
gәldi. Bir inәk leşiydi, açıq gözlәri “gәl, rultu qopdu ki, dağ-daş lәrzәyә gәldi.
gәl” deyirdi. Erlik qorxusundan silahını atıb tәlәm-
Bu vaxt qarğa özünü itirdi, hәyә- tәlәsik öz yeraltı xarabasına çәkildi.
candan çığırdı: “Gözlәrә bax, gözlәrә!” O vaxtdan özü üzә çıxa bilmәdi,
Belә deyәndә can qarğanın dimdi- can almağa әlaltılarını göndәrdi.
yindәn iynәyarpaqlı ağaclar ormanına Bir dәfә Erlik ağ atın belindә gedirdi.
düşdü. O zamandan şam, sidr, ardıc Qәlbindә bir dilәk tutub atı Uca tanrıya
ağacları yay-qış yaşıl don geydi. bağışladı ki, ona bahadır canı versin.
