Page 123 - "Xəzər"
P. 123
rafında yatardıq. Gecәnin boz qaran- da halıma acıyır – yaxın zamanlarda 123
lığında gözlәrimi açan kimi, qapıdan ölәcәk mәsum bir körpәnin halına 2015
asılan pәrdәnin naxışları qarşımda acıyan kimi. Hәyatımın dәhşәtli anla-
cana gәlirdi. Aman Allah, nә qәribә, rında dayәmin sakit, hüzurlu sifәtini, Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
nә dәhşәtli naxışlar idi! Pәrdәnin rәngi avazımış bu üzdәki zil qara,
üstündә Hindistan yoqlarını xatırladan batıq gözlәrini, incә pәrәlәri olan bur-
çalmalı, qozbel bir qoca tәsvir olun- nunu, enli, sümüklü alnını görәndә,
muşdu. Qoca ağacın altında oturmuş- hәmin zamanların mәnzәrәsi yadda-
du, әlindә setara oxşayan musiqi alәti şımda canlanırdı. Bәlkә dә ondan sirli
vardı. O çalır, qarşısında isә Buqamda- energetik dalğalar gәlirdi – mәni
sini xatırladan bir gözәl, әynindә hind sakitlәşdirәn, mәnә tәskinlik verәn
paltarları olan qolubağlı bir qız dur- ecazkar dalğalar. Onun gicgahında
muşdu. Elә bil onu bura zorla, qocanın üstünü tük basmış әt xalı vardı; deyә-
qarşısında oynatmaq üçün gәtirmişdilәr. sәn, mәn bu xalı elә bu gün gördüm,
Fikirlәşirdim: bәlkә elә bu qocanı da çünki indiyә kimi onun sifәtinә heç
nә vaxtsa qaranlıq otaqdakı ilanın belә diqqәtlә baxmamışdım.
yanına salmışdılar. Bәlkә ona görә
saç-saqqalını qar kimi ağardıb, belә Dayәm zahirәn dәyişsә dә, düşün-
eybәcәr hala düşmüşdü?.. cәlәri elә әvvәlki idi. Bircә hәyat eşqini,
yaşamaq hәvәsini indi daha aşkar
Bu pәrdә әsl zәrbaftalı Hindistan büruzә verir, ölümdәn qorxurdu – pa-
pәrdәsi idi. Onu uzaq ölkәdәn yәqin yızın әvvәllәrindә evә doluşan milçәklәr
ya atam, ya da әmim yollamışdı. qәdәr qorxurdu. Lakin mәnim hәyatım
Pәrdәyә nә qәdәr çox baxırdımsa, bir hәr saat, hәr an dәyişirdi. Elә bilirdim,
o qәdәr çox qorxurdum, diksinib dayәmi zamanın axarı, insanlarda illәr әrzindә
dә oyadırdım. Cod saçları olan bu baş verәn adi dәyişikliklәr mәnim üçün
qadın da üfunәtli nәfәsini üzümә verә- min dәfә sürәtlәnib – hәyatım öz so-
verә mәni ovutmaq üçün bağrına nuna doğru min dәfә sürәtlә qaçırdı.
basırdı. Sәhәr gözlәrimi açanda onu Vә bununla yanaşı, hәyatın hәzzlәri
da pәrdәdәki mәnzәrәnin içindә dә әks istiqamәtdә hәrәkәtdәydi, min
tәsәvvür edir, yenә qorxurdum. Fәrq dәfә sürәtlә azalıb sıfırdan da o yana
bircә cizgilәrindә idi – dayәnin üzündәki keçmişdi... Elә adamlar var, iyirmi
qırışlar daha dәrin, daha sәrt idi. yaşından etibarәn hәyatla әzab içindә
vidalaşmağa başlayır, elәlәri dә var,
Adәtәn, özümdәn qaçmaq, hәr şeyi lap axıra kimi, lap ölәndә belә hüzur
unutmaq üçün uşaqlıq çağlarımı içindә olur, yağı bitәn çıraq kimi, aramla,
yadıma salırdım. İstәyirdim özümü bir dәfә “puf” elәyib sönür...
xәstәliyә qәdәr olduğum kimi, sağlam
hiss elәyәm. Tәsәvvür edirdim ki, hәlә Günorta dayәm mәnә xörәk
uşağam vә yanımdakı incә qәlbli insan gәtirәndә çığıra-çığıra şorba kasasını
lığında gözlәrimi açan kimi, qapıdan ölәcәk mәsum bir körpәnin halına 2015
asılan pәrdәnin naxışları qarşımda acıyan kimi. Hәyatımın dәhşәtli anla-
cana gәlirdi. Aman Allah, nә qәribә, rında dayәmin sakit, hüzurlu sifәtini, Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
nә dәhşәtli naxışlar idi! Pәrdәnin rәngi avazımış bu üzdәki zil qara,
üstündә Hindistan yoqlarını xatırladan batıq gözlәrini, incә pәrәlәri olan bur-
çalmalı, qozbel bir qoca tәsvir olun- nunu, enli, sümüklü alnını görәndә,
muşdu. Qoca ağacın altında oturmuş- hәmin zamanların mәnzәrәsi yadda-
du, әlindә setara oxşayan musiqi alәti şımda canlanırdı. Bәlkә dә ondan sirli
vardı. O çalır, qarşısında isә Buqamda- energetik dalğalar gәlirdi – mәni
sini xatırladan bir gözәl, әynindә hind sakitlәşdirәn, mәnә tәskinlik verәn
paltarları olan qolubağlı bir qız dur- ecazkar dalğalar. Onun gicgahında
muşdu. Elә bil onu bura zorla, qocanın üstünü tük basmış әt xalı vardı; deyә-
qarşısında oynatmaq üçün gәtirmişdilәr. sәn, mәn bu xalı elә bu gün gördüm,
Fikirlәşirdim: bәlkә elә bu qocanı da çünki indiyә kimi onun sifәtinә heç
nә vaxtsa qaranlıq otaqdakı ilanın belә diqqәtlә baxmamışdım.
yanına salmışdılar. Bәlkә ona görә
saç-saqqalını qar kimi ağardıb, belә Dayәm zahirәn dәyişsә dә, düşün-
eybәcәr hala düşmüşdü?.. cәlәri elә әvvәlki idi. Bircә hәyat eşqini,
yaşamaq hәvәsini indi daha aşkar
Bu pәrdә әsl zәrbaftalı Hindistan büruzә verir, ölümdәn qorxurdu – pa-
pәrdәsi idi. Onu uzaq ölkәdәn yәqin yızın әvvәllәrindә evә doluşan milçәklәr
ya atam, ya da әmim yollamışdı. qәdәr qorxurdu. Lakin mәnim hәyatım
Pәrdәyә nә qәdәr çox baxırdımsa, bir hәr saat, hәr an dәyişirdi. Elә bilirdim,
o qәdәr çox qorxurdum, diksinib dayәmi zamanın axarı, insanlarda illәr әrzindә
dә oyadırdım. Cod saçları olan bu baş verәn adi dәyişikliklәr mәnim üçün
qadın da üfunәtli nәfәsini üzümә verә- min dәfә sürәtlәnib – hәyatım öz so-
verә mәni ovutmaq üçün bağrına nuna doğru min dәfә sürәtlә qaçırdı.
basırdı. Sәhәr gözlәrimi açanda onu Vә bununla yanaşı, hәyatın hәzzlәri
da pәrdәdәki mәnzәrәnin içindә dә әks istiqamәtdә hәrәkәtdәydi, min
tәsәvvür edir, yenә qorxurdum. Fәrq dәfә sürәtlә azalıb sıfırdan da o yana
bircә cizgilәrindә idi – dayәnin üzündәki keçmişdi... Elә adamlar var, iyirmi
qırışlar daha dәrin, daha sәrt idi. yaşından etibarәn hәyatla әzab içindә
vidalaşmağa başlayır, elәlәri dә var,
Adәtәn, özümdәn qaçmaq, hәr şeyi lap axıra kimi, lap ölәndә belә hüzur
unutmaq üçün uşaqlıq çağlarımı içindә olur, yağı bitәn çıraq kimi, aramla,
yadıma salırdım. İstәyirdim özümü bir dәfә “puf” elәyib sönür...
xәstәliyә qәdәr olduğum kimi, sağlam
hiss elәyәm. Tәsәvvür edirdim ki, hәlә Günorta dayәm mәnә xörәk
uşağam vә yanımdakı incә qәlbli insan gәtirәndә çığıra-çığıra şorba kasasını
