Page 103 - "Xəzər"
P. 103
a canlandı. Mәgәr bir cüt gözünü iri qara gözün ucbatından, eynәn elә 103
tanımaq ömürlük bәs etmәzdi mәnә? mәnim kimi әzab çәkirmiş. Bu, mәnә 2015
İndi eyni adama mәxsus iki cüt göz bir tәsәlli, bir toxtaqlıq idi...
baxırdı üzümә! Orda, dağın әtәyindәki Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
qurumuş çayın qırağında bitmiş sәrvin Nәhayәt, çәkdiyim rәsmi kuzәnin
altında torpağa gömülәn qızın gözlәri... yanına buraxıb manqalı qalamağa get-
Göy nilufәr çiçәklәrinin altında, qan dim. Kömür közәrәn kimi, manqalımı
laxtaları arasında; indi dövrәsindә gәtirib şәkillәrin qarşısına qoydum,
ziyafәt qurmuş qurd-quş arasında; vafurdan bir neçә dәrin qullab alıb
şirәsini çәkmәk üçün göz oyuqlarından, özümü unutdum, hәzzin әn uca
bәbәyinin içindәn tezliklә cücәrәcәk zirvәsindә gözümü şәkillәrә zillәdim.
pöhrәlәrin boy verәcәyi mәzarda Fikrimi cәmlәmәyә çalışırdım vә yalnız
basdırılmış qızın... İndi isә tәzәdәn tiryәkin mübhәm, ölçüsüz mәstliyi buna
canlanmış bu gözlәr hәr iki rәsmdәn imkan yaradır, yorğun beynim bir
mәnә baxırdı! Dәhşәtdi! rahatlıq tapırdı.
O anadәk özümü yer üzünün әn Nә qәdәr tiryәkim vardısa, hamısını
bәdbәxt, әn lәnәtlәnmiş mәxluqu sümürdüm. Fikirlәşirdim, qәrq olduğum
sayırdım, amma indi elә bil birdәn duman bәlkә bu yolla bütün çә-
rahatlamışdım – qәflәtәn anlamışdım tinliklәrimi çözәr, gözlәrim önündәn
ki, çox qәdim zamanlarda mәnimlә asılan pәrdәlәri qaldırar, o uzaq, üstünü
hәmdәrd olan birisi dә varmış. Mәgәr kül örtmüş boz-bulanıq xatirәlәrimi du-
әlimdәki kuzәni yüz illәr, min illәr qabaq man kimi dağıdar. Axtardığımı, bәlkә
işlәyәn rәssam mәnimlә bir dәrddә dә ondan artığını verdi mәnә tiryәk:
deyildi? Mәgәr o da mәn çәkәnlәrdәn fikirlәrim aydınlaşdı, gözlәrim önündәki
çәkmirdi? mәnzәrәlәr rәngdәn-rәngә düşdü. On-
larda sanki bir tilsim vardı – yarımәst,
Bunu anlayana kimi, özümü, doğ- yarıayıq idim.
rudan, bәdbәxtlәrin bәdbәxti sayır-
dım. İndicә anlamışdım ki, elә o da öz Sonra mәnә elә gәldi, sinәmdәn
hәyatını o dağların, tәpәlәrin qoynun- basan ağırlıq yox oldu – elә bil cazibә
dakı, çoxdan xarabazara çevrilmiş qә- qanununun ziddinә, lap çәkisiz
ribә kәrpic evlәrdә bir zamanlar ya- olmuşdum. Böyümüş, rәnglәrә, әtә-
şamış, indi artıq sümüklәri belә çürü- qana dolmuş xәyallarımın ardınca qol
müş, amma kiçicik zәrrәciklәri hәmin götürüb uçmağım gәldi, elә uçdum da
o göy nilufәrlәrdә var olan insanların – azad, sәrbәst bir uçuş! Vücudum
arasında keçirmişdi. O da mәnim kimi, tәsәvvürәgәlmәz dәrәcәdә dәrin bir
bәlkә elә qәlәmdan bәzәyirmiş; o da hәzzin ağuşuna yuvarlanmışdı. Bәdә-
elә mәnim kimi biçarә, bәdbәxt imiş? nim bütün yüklәrindәn qurtulmuş, sakit,
İndi başa düşmüşdüm ki, elә o da iki cazibәdar, xoş rәnglәr vә mәnzәrәlәrlә
bol bir alәmә düşmüşdüm; sakit, sirli
tanımaq ömürlük bәs etmәzdi mәnә? mәnim kimi әzab çәkirmiş. Bu, mәnә 2015
İndi eyni adama mәxsus iki cüt göz bir tәsәlli, bir toxtaqlıq idi...
baxırdı üzümә! Orda, dağın әtәyindәki Sadiq Hidayәt. Kor bayquş
qurumuş çayın qırağında bitmiş sәrvin Nәhayәt, çәkdiyim rәsmi kuzәnin
altında torpağa gömülәn qızın gözlәri... yanına buraxıb manqalı qalamağa get-
Göy nilufәr çiçәklәrinin altında, qan dim. Kömür közәrәn kimi, manqalımı
laxtaları arasında; indi dövrәsindә gәtirib şәkillәrin qarşısına qoydum,
ziyafәt qurmuş qurd-quş arasında; vafurdan bir neçә dәrin qullab alıb
şirәsini çәkmәk üçün göz oyuqlarından, özümü unutdum, hәzzin әn uca
bәbәyinin içindәn tezliklә cücәrәcәk zirvәsindә gözümü şәkillәrә zillәdim.
pöhrәlәrin boy verәcәyi mәzarda Fikrimi cәmlәmәyә çalışırdım vә yalnız
basdırılmış qızın... İndi isә tәzәdәn tiryәkin mübhәm, ölçüsüz mәstliyi buna
canlanmış bu gözlәr hәr iki rәsmdәn imkan yaradır, yorğun beynim bir
mәnә baxırdı! Dәhşәtdi! rahatlıq tapırdı.
O anadәk özümü yer üzünün әn Nә qәdәr tiryәkim vardısa, hamısını
bәdbәxt, әn lәnәtlәnmiş mәxluqu sümürdüm. Fikirlәşirdim, qәrq olduğum
sayırdım, amma indi elә bil birdәn duman bәlkә bu yolla bütün çә-
rahatlamışdım – qәflәtәn anlamışdım tinliklәrimi çözәr, gözlәrim önündәn
ki, çox qәdim zamanlarda mәnimlә asılan pәrdәlәri qaldırar, o uzaq, üstünü
hәmdәrd olan birisi dә varmış. Mәgәr kül örtmüş boz-bulanıq xatirәlәrimi du-
әlimdәki kuzәni yüz illәr, min illәr qabaq man kimi dağıdar. Axtardığımı, bәlkә
işlәyәn rәssam mәnimlә bir dәrddә dә ondan artığını verdi mәnә tiryәk:
deyildi? Mәgәr o da mәn çәkәnlәrdәn fikirlәrim aydınlaşdı, gözlәrim önündәki
çәkmirdi? mәnzәrәlәr rәngdәn-rәngә düşdü. On-
larda sanki bir tilsim vardı – yarımәst,
Bunu anlayana kimi, özümü, doğ- yarıayıq idim.
rudan, bәdbәxtlәrin bәdbәxti sayır-
dım. İndicә anlamışdım ki, elә o da öz Sonra mәnә elә gәldi, sinәmdәn
hәyatını o dağların, tәpәlәrin qoynun- basan ağırlıq yox oldu – elә bil cazibә
dakı, çoxdan xarabazara çevrilmiş qә- qanununun ziddinә, lap çәkisiz
ribә kәrpic evlәrdә bir zamanlar ya- olmuşdum. Böyümüş, rәnglәrә, әtә-
şamış, indi artıq sümüklәri belә çürü- qana dolmuş xәyallarımın ardınca qol
müş, amma kiçicik zәrrәciklәri hәmin götürüb uçmağım gәldi, elә uçdum da
o göy nilufәrlәrdә var olan insanların – azad, sәrbәst bir uçuş! Vücudum
arasında keçirmişdi. O da mәnim kimi, tәsәvvürәgәlmәz dәrәcәdә dәrin bir
bәlkә elә qәlәmdan bәzәyirmiş; o da hәzzin ağuşuna yuvarlanmışdı. Bәdә-
elә mәnim kimi biçarә, bәdbәxt imiş? nim bütün yüklәrindәn qurtulmuş, sakit,
İndi başa düşmüşdüm ki, elә o da iki cazibәdar, xoş rәnglәr vә mәnzәrәlәrlә
bol bir alәmә düşmüşdüm; sakit, sirli
