Page 63 - 2017-4
P. 63
tərpənmədiyimi görüb üstümə dırmaş- onları ilk baxışdan görə bilməmişdim. Elə 63
dı, kəməri iyləməyə başladı. Görünür, bu, bil sayıqlayırdım, tir-tir əsirdim, nə baş 2017
ümumi hücuma işarə idi. Siçovullar yenə verdiyini anlaya bilmirdim. Beləcə, bir ne-
quyudan çıxıb mənə tərəf cumdular. Dır- çə dəqiqə keçdi. Bu anlarda zindana edqar Po. quyu və saat kəfkiri
maşıb üstümdə vurnuxmağa başladılar. düşən fosforlu işığın mənbəyini, nəhayət,
Kəfkirin havada süzməsi heç veclərinə müəyyən edə bildim. İşıq seli divarın di-
deyildi. Onun ülgücündən yayınmaq üçün bindəki yarımdüymlük dəlikdən gəlirdi. İçi-
ustalıqla manevr edib ət sürtülmüş kə- nə baxmağa çalışsam da, heç bir nəticə-
məri gəmirirdilər. Pəncələri boğazımı qı- si olmadı.
dıqlayır, dodağıma toxunurdu. Siçovulla-
rın ağırlığından boğulurdum, ürəyim bu- Ayağa qalxanda zindandakı dəyişik-
lanır, ödüm ağzıma gəlir, damarlarımda liklərin sirri mənə agah oldu. Demişdim
qan donurdu. Bir dəqiqə də keçsəydi, axı, divardakı rəsmlərin rəngi qaçmış və
odünyalıq olacaqdım. Hiss edirdim ki, kə- solğun olsa da, fiqurların çöhrəsi çox ay-
mər boşalır, hətta, deyəsən, bir neçə yer- dın görünürdü. İndi rənglər ağlagəlməz,
dən qırılmışdı da. Amma böyük iztirabla- qeyri-adi tərzdə parıldamağa başlamışdı,
ra qatlaşıb dözür, hələ də buz heykəl ki- həmin parıltı da anbaan artırdı. Cəhən-
mi tərpənmirdim. nəmi xatırladan kabusabənzər obrazlar
elə görkəm almışdılar ki, hətta əsəbləri
Nahaq yerə dözməmişdim, boş-boşuna mənim əsəblərimdən də möhkəm olan
ümid bəsləməmişdim! Nəhayət, özümü adam belə, dərhal diksinərdi. Minlərlə yır-
azad hiss etdim. Kəmər qırılıb yan-yörəmə tıcı, məşum, şeytansayaq gözlər divar-
tökülmüşdü. Amma kəfkir artıq sinəmə dan mənə zillənmişdi, əvvəllər onlara diq-
toxunurdu. Bir-iki hərəkətdən sonra ay- qət yetirməmişdim, cəhənnəm oduna ox-
paranın iti ucu köksümə sancılacaqdı. şayırdılar, mənə elə gəlirdi, gördüklərim
Ancaq azadlıq məqamı yetişmişdi. Əlimi xəyaldan başqa bir şey deyil.
bir dəfə yelləməklə, xilaskarlarımın – si-
çovulların hərəsi bir tərəfə qaçdı. Ehtiyat- Onlar təsəvvürümdə canlanırdılar! Bur-
la, sakitcə, ilan kimi qıvrılıb dikəldim. Azad num artıq ərimiş dəmir iyini hiss edirdi!
idim! Boğucu qoxu zindanı bürümüşdü! Son
nəfəsimdən həzz alan dəhşətli gözlər get-
Azad idim! Özü də inkvizisiyanın cay- dikcə daha gur şölə saçırdı! Divardakı
naqları arasında azad idim! Taxta tabu- qanlı obrazlar ətə-cana gəlirdi. Mənim isə
tumdan qalxmağa macal tapmamış bu canım çıxırdı! Boğulurdum! İndi artıq mə-
cəhənnəm maşınının – saatın və kəfkirin nə işgəncə verən cəlladların məqsədi tam
hərəkəti dayandı, müəyyən bir gözəgö- aydın idi – ah, o amansız, insafsız iblis-
rünməz qüvvə onu döşəmədən tavana lər! Əriyən metala çevrilmiş divarlardan
doğru qaldırdı. Şübhəsiz, hər bir hərəkə- uzaqlaşıb zindanın ortasına qaçdım. Can
timi diqqətlə izləyirdilər. Azad idim! Yeni, verdiyim bu anlarda ağlımdan quyu keç-
dəhşətli işgəncələrə məruz qalmaq üçün di, içim sərinlədi. Gəlib quyunun düz kə-
əzablı ölümdən canımı qurtarmışdım. Bu- narında dayandım, onun dərinliyini gözə-
nu düşünə-düşünə dəmir qəfəsin divarla- yarı ölçməyə çalışdım. Tavandakı ərimiş
rına göz gəzdirdim. Orada qəribə, anla- metalın parıltısı quyunun dibinəcən işıq
şılmaz dəyişikliklər baş vermişdi, ancaq salırdı. Amma bu məqamda elə bir şey
dı, kəməri iyləməyə başladı. Görünür, bu, bil sayıqlayırdım, tir-tir əsirdim, nə baş 2017
ümumi hücuma işarə idi. Siçovullar yenə verdiyini anlaya bilmirdim. Beləcə, bir ne-
quyudan çıxıb mənə tərəf cumdular. Dır- çə dəqiqə keçdi. Bu anlarda zindana edqar Po. quyu və saat kəfkiri
maşıb üstümdə vurnuxmağa başladılar. düşən fosforlu işığın mənbəyini, nəhayət,
Kəfkirin havada süzməsi heç veclərinə müəyyən edə bildim. İşıq seli divarın di-
deyildi. Onun ülgücündən yayınmaq üçün bindəki yarımdüymlük dəlikdən gəlirdi. İçi-
ustalıqla manevr edib ət sürtülmüş kə- nə baxmağa çalışsam da, heç bir nəticə-
məri gəmirirdilər. Pəncələri boğazımı qı- si olmadı.
dıqlayır, dodağıma toxunurdu. Siçovulla-
rın ağırlığından boğulurdum, ürəyim bu- Ayağa qalxanda zindandakı dəyişik-
lanır, ödüm ağzıma gəlir, damarlarımda liklərin sirri mənə agah oldu. Demişdim
qan donurdu. Bir dəqiqə də keçsəydi, axı, divardakı rəsmlərin rəngi qaçmış və
odünyalıq olacaqdım. Hiss edirdim ki, kə- solğun olsa da, fiqurların çöhrəsi çox ay-
mər boşalır, hətta, deyəsən, bir neçə yer- dın görünürdü. İndi rənglər ağlagəlməz,
dən qırılmışdı da. Amma böyük iztirabla- qeyri-adi tərzdə parıldamağa başlamışdı,
ra qatlaşıb dözür, hələ də buz heykəl ki- həmin parıltı da anbaan artırdı. Cəhən-
mi tərpənmirdim. nəmi xatırladan kabusabənzər obrazlar
elə görkəm almışdılar ki, hətta əsəbləri
Nahaq yerə dözməmişdim, boş-boşuna mənim əsəblərimdən də möhkəm olan
ümid bəsləməmişdim! Nəhayət, özümü adam belə, dərhal diksinərdi. Minlərlə yır-
azad hiss etdim. Kəmər qırılıb yan-yörəmə tıcı, məşum, şeytansayaq gözlər divar-
tökülmüşdü. Amma kəfkir artıq sinəmə dan mənə zillənmişdi, əvvəllər onlara diq-
toxunurdu. Bir-iki hərəkətdən sonra ay- qət yetirməmişdim, cəhənnəm oduna ox-
paranın iti ucu köksümə sancılacaqdı. şayırdılar, mənə elə gəlirdi, gördüklərim
Ancaq azadlıq məqamı yetişmişdi. Əlimi xəyaldan başqa bir şey deyil.
bir dəfə yelləməklə, xilaskarlarımın – si-
çovulların hərəsi bir tərəfə qaçdı. Ehtiyat- Onlar təsəvvürümdə canlanırdılar! Bur-
la, sakitcə, ilan kimi qıvrılıb dikəldim. Azad num artıq ərimiş dəmir iyini hiss edirdi!
idim! Boğucu qoxu zindanı bürümüşdü! Son
nəfəsimdən həzz alan dəhşətli gözlər get-
Azad idim! Özü də inkvizisiyanın cay- dikcə daha gur şölə saçırdı! Divardakı
naqları arasında azad idim! Taxta tabu- qanlı obrazlar ətə-cana gəlirdi. Mənim isə
tumdan qalxmağa macal tapmamış bu canım çıxırdı! Boğulurdum! İndi artıq mə-
cəhənnəm maşınının – saatın və kəfkirin nə işgəncə verən cəlladların məqsədi tam
hərəkəti dayandı, müəyyən bir gözəgö- aydın idi – ah, o amansız, insafsız iblis-
rünməz qüvvə onu döşəmədən tavana lər! Əriyən metala çevrilmiş divarlardan
doğru qaldırdı. Şübhəsiz, hər bir hərəkə- uzaqlaşıb zindanın ortasına qaçdım. Can
timi diqqətlə izləyirdilər. Azad idim! Yeni, verdiyim bu anlarda ağlımdan quyu keç-
dəhşətli işgəncələrə məruz qalmaq üçün di, içim sərinlədi. Gəlib quyunun düz kə-
əzablı ölümdən canımı qurtarmışdım. Bu- narında dayandım, onun dərinliyini gözə-
nu düşünə-düşünə dəmir qəfəsin divarla- yarı ölçməyə çalışdım. Tavandakı ərimiş
rına göz gəzdirdim. Orada qəribə, anla- metalın parıltısı quyunun dibinəcən işıq
şılmaz dəyişikliklər baş vermişdi, ancaq salırdı. Amma bu məqamda elə bir şey
