Page 62 - 2017-4

yerə çatmırdı. Tikəni ağzıma qoyub təzə- dənimə dolamışdılar, yalnız kəfkirin ağzı-

dən əlimi uzadırdım. Əgər dirsəyimi kə- na düşən hissədə kəmər yox idi.

mərdən azad edə bilsəydim, birtəhər kəf- Başımı taxtaya söykəməyə macal tap-

kiri dayandırardım. mamış ağlıma bir fikir – bunu başqa cür

Enir – fasiləsiz, durmadan enir! Boğu- adlandıra bilmərəm – qurtulmaq arzusu

lurdum, çapalayırdım – hər dəfə güc ve- gəldi! Qabdan götürdüyüm yeməyi quru-

rib dartındıqca da ağzım-burnum əyilirdi. muş dodaqlarıma yaxınlaşdıranda həmin

Kəfkirin bir küncdən o biri küncə gedib- istək dumanlı şəkildə beynimdən keçdi.

gəlməsinə ümidsiz halda göz qoyurdum, İndi o fikir yarımçıq yox, tam şəkildə bey-

endiyini gördükcə gözlərim təlaşdan qır- nimi bürüdü – düşüncəmin sanki rəngi

pılırdı, halbuki ölüm mənə rahatlıq – həm qaçmışdı, solmuşdu, güclə sezilirdi, am-

də sözlə ifadə edə bilməyəcəyim ilahi ra- ma artıq yarımçıq yox, bütöv idi. Vaxt itir-

hatlıq gətirərdi! Bununla belə, birazdan mədən, ümidsizlikdən titrəyə-titrəyə pla-

parıltılı, itiuclu ayparanın köksümə sancı- nımı həyata keçirməyə başladım.

lacağını düşünəndə vücudum tir-tir əsir- Artıq bir neçə saat idi ki, oturacağın

di. Bütün varlığımı, əsəblərimi oynadan divara yaxın hissəsində siçovullar qayna-

62 bir hiss vardı – ümid! Bəli, ümid hətta in- şırdı. Vəhşi, heç nədən qorxub-çəkinmə-

kvizisiya həbsxanalarında həmişə işgən- yən ikiüzlü gəmiricilər qırmızı gözləri ilə
2017 cələrə qalib gəlir, ölümə məhkum edilmiş oğrun-oğrun mənə baxır, nə vaxt əl-aya-

adamların qulağına təsəlli dolu sözlər pı- ğımı uzadıb gəbərəcəyimi, onların yemi-

çıldayır. nə çevriləcəyimi gözləyirdilər. Düşündüm:

On-oniki dəfədən sonra polad aypa- görəsən, siçovullar bu quyuda hansı ye-

ranın köynəyimə çatacağını görürdüm, məyə alışıblar?

bunu yəqin edəndən sonra buz kimi so- Siçovulları nə qədər qovsam da, xey-

yuq, adamı süstləşdirən çarəsizlik hissi ri olmadı, qabda qalanın hamısını yedi-

vücuduma hakim kəsildi – uzun saatlar- lər. Əlimi havada, qabın üzərində yellə-

dan, bəlkə də, günlərdən sonra sakitləş- yirdim. Başqa nə edə bilərdim ki? Amma

dim. İlk dəfə düşünməyə başladım. Ağlı- siçovullar əlimin mexaniki və yeknəsəq

ma gəldi ki, məni taxtaya kəmərlə bağla- hərəkətinə tezliklə alışdılar, artıq bu da

edqar Po. quyu və saat kəfkiri yıblar, yəni ayrı-ayrı iplərlə yox, yalnız bir onları qorxutmurdu. Acgöz vəhşilər hər-

kəmərlə bağlanmışam. Ülgüc kimi iti ay- dən iti dişləri ilə barmaqlarımı dişləyirdi-

para mənə toxunanda kəməri kəssə, sol lər. Mən yağ və ədviyyat hopmuş ətin qa-

əlimi asanlıqla azad edə bilərəm. Amma lığını kəmərin əlim çatan hissələrinə sürt-

polad ülgücün bədənimin yaxınlığında hə- düm, sonra nəfəs çəkmədən sakitcə uzan-

rəkəti çox təhlükəli idi. Azacıq tərpənsən, dım.

məhv ola bilərsən! İşgəncə verməkdə ma- Qarınqulu gəmiricilər vəziyyətin də-

hir olan bu adamlar, görəsən, təsadüfləri yişdiyini yəni əlimin sakit qaldığını görüb

nəzərə almayıblar? Kəmərin məhz kəfki- əvvəlcə məəttəl qaldılar, hətta qorxula-

rin iti ucu altına düşəcəyinə ümid varmı? rından qaçıb uzaqlaşdılar. Bəzisi hətta

Bu zəif və bəlkə də, son ümidi itirmək quyuya girdi. Amma bu, cəmi bir an çək-

qorxusu altında əsə-əsə başımı azca qal- di. Nahaqdan onların acgözlüyünə ümid

dırıb sinəmə baxdım. Kəməri bütün bə- bəsləməmişdim ki? Siçovullardan bir-iki-