Page 32 - 2017-4

– Bilirsiniz, mister Stivens, – nəhayət, başladı, ancaq onda buludlar hələ ağap-

dilləndi, – mən bura qatı sosialist kimi paqdı. Ümumiyyətlə, bu gün səhər gözüm

gəlmişdim. Xalqa yüksək səviyyədə tibbi önündə açılan mənzərələr indiyə qədər

xidmətə, bu kimi başqa şeylərə inanır- gördüklərimin ən füsunkarı idi. Bədbəxt-

dım. Onda qırx doqquzuncu il idi. İnanır- likdən, onlara layiq olduqları diqqəti yeti-

dım ki, sosializm insanlara layiqli həyat rə bilmədim, çünki nə gizlədim, bütün fik-

bəxş edər. Bura gələndə bax belə rim axşam düşənə kimi görəcəyim – təbii
düşünürdüm. Günahkaram, bütün bu mə- ki, gözlənilməz nəsə olmasa – miss Ken-
nasız söhbətə qulaq asmaq axı nəyinizə tonun yanındaydı. Nə adama, nə avto-
lazımdı? – və gülümsəyərək soruşdu: – mobilə rast gəlinməyən ucsuz-bucaqsız
Bəs siz nə düşünürsünüz?
zəmilərin arasından, ya bir ovuc daş ev-
– Bağışlayın, anlamadım, ser.
lərdən ibarət qəşəng kəndlərin içindən
– Ləyaqətin nə olduğunu siz necə ba- ehtiyatla keçib gedəndə özüm də hiss et-
şa düşürsünüz?
mədən fikrim yenə keçmişə uçdu. İndi
Etiraf etməliyəm ki, sualın belə birba- burada, Litl Komptonda gözəl mehman-
şa verilməsi məni çaşdırdı.
32 – Bunu bir neçə kəlmə ilə ifadə etmək xananın restoranında oturub, daş döşən-
2017 miş kənd meydanına yağış damcılarının
kifayət qədər çətindi, ser, – cavab ver- necə çırpıldığına baxıram. Hələ bir az
dim. – Ancaq mənə elə gəlir ki, başqala- vaxtım var və istər-istəməz hələ də o
rının qarşısında soyunmamaq deməkdi. haqda düşünürəm.

– Bağışlayın, nə “soyunmamaq” de- Anlamadığım səbəbdən yaddaşımda
məkdir?
qalan bir xatirə, daha doğrusu, xatirə qəl-
– Ləyaqət, ser.
– Aha, – başını tərpətdi, ancaq sifə- pəsi səhərdən məni izləyir, məndən əl
tindən bir az çaşqınlıq oxunurdu. – Ba- çəkmir. Mən xidmət koridorunda, miss
xın, bu yol sizə tanış olmalıdır. Yəqin, Kentonun qonaq otağının qapısı ağzında
gündüz işığında başqa cür görünür. Da- tək dayanmışam; üzü qapıya tərəf yox,
yanın, dayanın, bu nədir? Yoxsa sizin av- yanpörtü dayanmışam, tərəddüdlə do-
Kazuo İşiquro. O günlərdən qalanlar nub-qalmışam – qapını döyüm, ya yox? –
tomobildir? İlahi, necə də gözəldir!
Doktor Karleyl “Ford”un yanında sax- çünki yadımdadır, həmin dəqiqə fikirləşir-
layıb, maşından düşərək yenə təkrar et- dim ki, bu qapının arxasında, vur-tut bir
di: neçə yard aralıda miss Kenton oturub
ağlayır. Dediyim kimi, həmin an qapının
– İlahi, necə də gözəldir.
Dərhal da kanistrlə qıfı çıxarıb “Ford”un ağzında duranda keçirdiyim anlaşılmaz

çəninə benzin tökməyimə lütfkarlıqla hiss yaddaşımda özünə möhkəm yer elə-

kömək etdi. Mühərrikin tanış xırıltısını eşi- yib. Mənə elə gəlir, əvvəllər bu cür xatirə-

dəndə “Ford”a ciddi nəsə olduğu qorxusu ləri bir yerə yığanda bu epizodu miss

bir anda yoxa çıxdı. Doktor Karleylə min- Kentonun xalasının ölüm xəbərini aldığı

nətdarlıq etdim və yolumuz ayrılana qə- vaxta, daha dəqiq desəm, onu dərdi ilə

dər hələ bir mil də onun “Rover”inin arxa- baş-başa qoyub uzaqlaşdığım ana aid

sınca gedib, sonra xudahafizləşdik. etmişəm. Koridorda isə fikirləşdim ki, ona

Saat doqquza yaxın Kornuollun sər- başsağlığı verməmişəm. Ancaq indi bun-

hədini keçdim. Yağış üç saatdan sonra ları təzədən xatırlayanda kiçik bir yanlış-