Page 161 - 2017-4
P. 161
çəkləşməsinə vəsilə olan hər kəsə sev- sim tamamən boşaldı, sanki içindən şid- 161
gi və minnətdarlıqla dolub-daşırdı. Dünya- dətli vulkan püskürdü. Səmanın mavi 2017
da “vidalaşmaq” adında bir anlayış var, qübbəsindən başqa heç bir şey gör-
bunu necə yaddan çıxara bilərdim. Mən mürdüm. Göy üzündən sanki dişimizlə yukio Misima. Günəş və polad
pis cadunu zorla yaddaşından silib atmaq yapışmışdıq və onun ən yaxşı parçalarını
istəyən sehrbaza bənzəyirdim. qoparıb udurduq. Təəccüblü olsa da, bey-
nim təmiz və aydın idi. Ətrafda sakitlik,
P–104-ün uçuşu yaddaqalan olacaq. dinclik, ucsuz-bucaqsız nəhayətsizlik var-
Müharibə dövründə qırıcıların 15 dəqiqə- dı. Buludlar səmanın maviliyinə səpələn-
yə çatdığı 10 000 metrlik yüksəkliyə biz miş gölməçələrə oxşayırdı. Yuxudan oyan-
cəmi iki dəqiqəyə çatacağıq. Mənim üzə- dığımı deyə bilmərəm, çünki yatmamış-
rimə daha artıq yük düşəcək, polad yum- dım. Amma hər halda, bu, oyanma kimi
ruğuyla içalatımı sıxacaq, qanımı ağır-ağır bir şeydi, ruhum büründüyü örtüyü üstün-
axan qızıl quma çevirəcək. Bədənimdə dən atıb öz saf və bakirə halıyla qarşım-
kimyəvi dəyişiklik baş verəcək. da durdu. Günəşin şəfəqləri kabinəyə do-
lub gözümü qamaşdırırdı. Sevincin bollu-
Qırıcının iti gümüşü ucu səmaya tərəf ğundan boğulurdum. Dişlərimi qıcamış-
qalxdı. Özümü spermatozoidlə dolmuş ki- dım, sanki dözülməz ağrı çəkirdim. Bir
mi hiss eləyirdim. Tezliklə spermatozo- zamanlar ancaq uzaqdan gördüyüm, göy
idin belə anda nələr hiss elədiyini öyrə- üzündə süzən həmin P–104-ün içindəy-
nəcəyəm. dim. O uzaq, əlçatmaz gümüşü nöqtənin
içində oturmuşdum. Lap bu yaxınlaracan
Heç bir şübhəm yox idi ki, yüksəklərə mən də Yer sakini idim, indi isə onlardan
uçuşun yaratdığı hisslərə qapılmaq ya- görünməmiş uzaqlıqdayam, baxışlarla yo-
şadığımız dövrün nadir, qeyri-adi duyğu- la salınan, sonra da dərhal unudulan
sudu. Gündəlik təcrübəmizdən daha uzaq nöqtəyə çevrilmişəm.
bir periferiya yoxdu. Fikirləşirəm ki, psixi
fəaliyyətin daha yüksək təzahürünü bu Kabinəni dolduran günəş şüalarının
gün yalnız həmin anda yaşamaq mümkün mənə şöhrətin haləsi kimi görünməsi
idi. Belə yüksəkliyə qalxmağa hazır ol- möcüzə deyildimi? Onu məhz belə – təhlü-
mayan sevgi və ya nifrət bir qara qəpiyə kəli kosmik şüalardan toxunmuş cansız,
də dəyməz. fövqəltəbii, amansız işıq kimi təsəvvür
eləyirdim.
Bu hisslərə qapılmaq hər şeyə qalib
gələn ilahi iradənin fiziki ipostasıdı. Bu Otuz min fut. Otuz beş min fut.
sərxoşluq adi məstolma ilə ziddiyyət təş- Bulud dənizi aşağıda, çox-çox uzaq-
kil edir, dərrakənin antipodu olan intellek- da ağ məxmər xalça kimi sərilib. Qırıcı
tual zirvədi. təyyarə yaşayış məskənləri üzərində səs
baryerini aşmamaq üçün cənuba – oke-
P–104 burnunu yuxarı tutub yerdən ana tərəf uçur.
ayrıldı. Özümə gəlməyə imkan tapma- 14:43. Otuz beş min fut hündürlükdə
mış, buludların arasına girdik. tədricən sürətimizi artırırıq. Əvvəlcə 1,15
max (işıq sürəti dövriyyəsi), sonra 1,2
On beş min fut, iyirmi min fut. max, daha sonra 1,3 max sürətinə keçi-
Altimetrin və spidometrin əqrəbi si-
ferblatın içində çırpınırdı. Sürət – 0,9
dövrə. Mənə heç nə üzücü görünmədi,
əksinə, bu anlar həzz verirdi. Döş qəfə-
gi və minnətdarlıqla dolub-daşırdı. Dünya- dətli vulkan püskürdü. Səmanın mavi 2017
da “vidalaşmaq” adında bir anlayış var, qübbəsindən başqa heç bir şey gör-
bunu necə yaddan çıxara bilərdim. Mən mürdüm. Göy üzündən sanki dişimizlə yukio Misima. Günəş və polad
pis cadunu zorla yaddaşından silib atmaq yapışmışdıq və onun ən yaxşı parçalarını
istəyən sehrbaza bənzəyirdim. qoparıb udurduq. Təəccüblü olsa da, bey-
nim təmiz və aydın idi. Ətrafda sakitlik,
P–104-ün uçuşu yaddaqalan olacaq. dinclik, ucsuz-bucaqsız nəhayətsizlik var-
Müharibə dövründə qırıcıların 15 dəqiqə- dı. Buludlar səmanın maviliyinə səpələn-
yə çatdığı 10 000 metrlik yüksəkliyə biz miş gölməçələrə oxşayırdı. Yuxudan oyan-
cəmi iki dəqiqəyə çatacağıq. Mənim üzə- dığımı deyə bilmərəm, çünki yatmamış-
rimə daha artıq yük düşəcək, polad yum- dım. Amma hər halda, bu, oyanma kimi
ruğuyla içalatımı sıxacaq, qanımı ağır-ağır bir şeydi, ruhum büründüyü örtüyü üstün-
axan qızıl quma çevirəcək. Bədənimdə dən atıb öz saf və bakirə halıyla qarşım-
kimyəvi dəyişiklik baş verəcək. da durdu. Günəşin şəfəqləri kabinəyə do-
lub gözümü qamaşdırırdı. Sevincin bollu-
Qırıcının iti gümüşü ucu səmaya tərəf ğundan boğulurdum. Dişlərimi qıcamış-
qalxdı. Özümü spermatozoidlə dolmuş ki- dım, sanki dözülməz ağrı çəkirdim. Bir
mi hiss eləyirdim. Tezliklə spermatozo- zamanlar ancaq uzaqdan gördüyüm, göy
idin belə anda nələr hiss elədiyini öyrə- üzündə süzən həmin P–104-ün içindəy-
nəcəyəm. dim. O uzaq, əlçatmaz gümüşü nöqtənin
içində oturmuşdum. Lap bu yaxınlaracan
Heç bir şübhəm yox idi ki, yüksəklərə mən də Yer sakini idim, indi isə onlardan
uçuşun yaratdığı hisslərə qapılmaq ya- görünməmiş uzaqlıqdayam, baxışlarla yo-
şadığımız dövrün nadir, qeyri-adi duyğu- la salınan, sonra da dərhal unudulan
sudu. Gündəlik təcrübəmizdən daha uzaq nöqtəyə çevrilmişəm.
bir periferiya yoxdu. Fikirləşirəm ki, psixi
fəaliyyətin daha yüksək təzahürünü bu Kabinəni dolduran günəş şüalarının
gün yalnız həmin anda yaşamaq mümkün mənə şöhrətin haləsi kimi görünməsi
idi. Belə yüksəkliyə qalxmağa hazır ol- möcüzə deyildimi? Onu məhz belə – təhlü-
mayan sevgi və ya nifrət bir qara qəpiyə kəli kosmik şüalardan toxunmuş cansız,
də dəyməz. fövqəltəbii, amansız işıq kimi təsəvvür
eləyirdim.
Bu hisslərə qapılmaq hər şeyə qalib
gələn ilahi iradənin fiziki ipostasıdı. Bu Otuz min fut. Otuz beş min fut.
sərxoşluq adi məstolma ilə ziddiyyət təş- Bulud dənizi aşağıda, çox-çox uzaq-
kil edir, dərrakənin antipodu olan intellek- da ağ məxmər xalça kimi sərilib. Qırıcı
tual zirvədi. təyyarə yaşayış məskənləri üzərində səs
baryerini aşmamaq üçün cənuba – oke-
P–104 burnunu yuxarı tutub yerdən ana tərəf uçur.
ayrıldı. Özümə gəlməyə imkan tapma- 14:43. Otuz beş min fut hündürlükdə
mış, buludların arasına girdik. tədricən sürətimizi artırırıq. Əvvəlcə 1,15
max (işıq sürəti dövriyyəsi), sonra 1,2
On beş min fut, iyirmi min fut. max, daha sonra 1,3 max sürətinə keçi-
Altimetrin və spidometrin əqrəbi si-
ferblatın içində çırpınırdı. Sürət – 0,9
dövrə. Mənə heç nə üzücü görünmədi,
əksinə, bu anlar həzz verirdi. Döş qəfə-
