Page 152 - 2017-4

Günəş stadionun bəyaz ləçəklərinin qoymurdu, aktiv fəaliyyət tələb edirdi. Nor-

kənarından yenicə boy göstərir, səma hə- mal adam mənim həyat tərzimi ağılsızlıq

lə ala-toranın zəif bənövşəyi rənginə bo- adlandırardı. İdman zalından stadiona və

yanıb. Gecənin küləyi arenanın kölgə tut- təkrar geriyə qaçırdım. Mükafatım (bütün

muş hissəsini tərk etməyə tələsmir. mükafatlardan ən yüksəyi) – məni məşq-

Bumbuz havanı ciyərlərimə çəkərək dən dərhal sonra ziyarət edən mini-diril-

qaçıram, eyni zamanda sübhçağının gözəl mə idi. Artıq hərəkətin sirrini duymadan,

qoxusundan feyzyab oluram. Stadionda daimi gərginlik, sərt obyektivlikdən fasilə-

müxtəlif qoxular bir-birinə qarışıb. Bax siz qaçış olmadan yaşaya bilmirdim. Tə-

bu, coşqun tamaşaçıların həyəcanının, bii ki, bu sirlərin hər birindən ölüm qığılcı-

bu, idmançıların istifadə elədiyi dezodo- mı közərirdi.

rantın, bu, həyəcanla çırpınan ürəklərin Nə zaman əsarət altına düşdüyümü

qoxusudu, bu isə sarsılmaz əzmkarlığın heç özüm də bilmirəm. Yaşım boynumun

turşməzə dadıdır. Səhər-səhər idman are- ardından pıçıldayırdı: “Buna hələ nə qə-

nasının nəhəng zanbağı, qaçış xəttinin dər dözə bilərsən?” Fiziki sağlamlığım-

kərpic damaları isə çiçəyin tozcuqları ki- dakı qüsurlar bütün varlığımı ələ keçir-

152 mi rayihə yayır. Həmin məqamda da bir mişdi. Artıq mini-dirilmə inyeksiyaları ol-

ideya bütün ruhuma hakim kəsildi: bu madan Söz dünyasına qayıda bilməzdim.
2017 qəmli sübh zanbağı vücudun saflığı ilə
Əlbəttə, bu, heç də o demək deyil ki,

necə bağlı ola bilər? ruhumu və bədənimi dirçəltməklə Söz

Mürəkkəb metafizik problem məni elə dünyasına istəyərək yox, vicdanımın sə-

cəlb eləmişdi ki, qaçışın gərginliyini ta- siylə müraciət eləyirdim. Əksinə, bu, ritu-

mamən unutmuşdum. Bu, məni ruhun və al dönüşümün daha sevincli olacağına

vücudun saflığı haqqında riyakarcasına təminat verirdi.

mühakimə yürütməyi sevdiyim yeniyet- Mənim Sözə qarşı tələblərim gündən-

məlik illərimə qaytaran tamamilə şəxsi günə daha da sərtləşirdi. “Yeni üslub” de-

məsələ idi. Uzaq uşaqlıq illərimin əsas yilən şeylə bağlı olanların hamısından

mövzusu – müqəddəs Sebastyanın əzab- uzaq gəzirdim. Bəlkə də, qəlbimin dərinli-

yukio Misima. Günəş və polad keşliyi yenidən baş qaldırdı... yində Sözün müharibə illərində mövcud

Oxucudan bir şeyə diqqət yetirməsini olan saf dayaqlarını bərpa eləməyi arzu-

xahiş edirəm: mən gündəlik həyatım haq- layırdım. Mən ədəbiyyat qalasını, kifayət

qında bir kəlmə də yazmıram. Yalnız ya- qədər ziddiyyətli xüsusiyyətə malik azad-

şadığım mistik qavramın müəyyən anla- lıq monastırını yalnız özümə məlum olan

rını qeydə alıram. Qaçış da mistik akt idi. qanunlarla yenidən yaratmaq istəyirdim:

O, ürəyimə elə ağır yük qoydu ki, gündə- onun divarları arxasında məcburiyyət

lik həyatın ətalətini ömrümdən getdikcə hökm sürsə də, içəridə öz hərəkətlərim-

daha çox sıxışdırıb çıxardı. Artıq həmin də tamamilə azad idim.

yük olmadan bircə gün də yaşaya bilmir- Bir də keçmiş zamanlarda, yəni Sözün

dim, hansısa gözəgörünməz qamçıyla saflığına inandığım vaxtlardakı kimi, onun

qorxudularaq qovulduğumu hiss eləyir- təsirindən sərxoş olmanın ləzzətini yeni-

dim. Dinclik hissi vücudumla tərs mütə- dən yaşamaq istəyirdim. Yəni Söz qarış-

nasib idi, əzələlərim məni dincəlməyə qalarının yeyib dəlmə-deşik elədiyi, indi