Page 133 - 2017-4
P. 133
iv funksiyaya bağlılığı yoxdu. Deməli, mızın gerçəkliyinə özümüzü inandıra bil- 133
bir qayda olaraq, insanlar aralarındakı mərik və göy qübbəsini çiyinlərində sax- 2017
ünsiyyətdə yaranan mücərrəd xüsusiy- layan Atlas özü ilə yükünün vəhdət təşkil
yətlərdən açıq-aşkar məhrumdu. Amma, etdiyinə çox asanlıqla əmin olar. yukio Misima. Günəş və polad
amma, amma...
Əhvalımız obyektiv dünyanın mövcud-
Bir dəfə yay günü məşqin hesabına luğunu tələb edir, özümüzün uydurmadı-
qızışmış bədənimi soyutmaq üçün pən- ğımız nisbi aləmdən kənarda yaşaya bil-
cərəyə yaxınlaşdım. Yelçəkəndə tərim mərik. Doğrudan da, polad yükü qaldıra-
dərhal qurudu və mentol sərinliyi bütün raq hiss elədim ki, öz qüvvəmə inanıram.
dərimə yayıldı. Qəfildən daha əzələlərimi Mən ləhləyib tər tökməklə bu inam uğ-
hiss eləmədiyimi anladım. Əvvəllər buna runda mübarizə apardım. Belə anlarda
bənzər bir şeyi ancaq Sözə qarşı hiss güc ikimizin – mənim və poladın ümumi
eləmişdim. Bəzən öz mücərrədlikləri ilə əmlakı idi. Ekzistensiya öz-özünə kafi ha-
kainatın konkretliyini tamamilə məhv edən la gəlirdi. Amma əzələlərim poladdan ay-
Söz özü də sanki mövcudluğuna son ve- rılan kimi, onları sözlə ifadə olunmaya-
rir. İndi buna oxşar şey bədənimlə bağlı caq tənhalıq bürüyürdü. Hiss eləyirdim
baş verirdi. O da bütün dünyanı üyüdüb ki, dərimin altındakı eniş-çıxışlar heç bir
toza çevirmişdi. Üyütmüş və elə o anda- məna kəsb eləmədən bədənimə birləş-
ca özü də yoxa çıxmışdı. Əzələlərimin dirilmiş dişli çarxa oxşayır. Yel vurub bə-
əzdiyi hansı dünyaydı elə? dənimdəki təri qurudur və onu duymaq
hissi itib gedirdi... Amma məhz həmin
Dünya bizim daha çox inandığımız məqamda əzələlərim özlərinin başlıca və-
varlıq haqqında qəbul olunmuş təsəv- zifəsini yerinə yetirməyə başladı: nəhəng
vürlərdən ibarətdi. O dünya dağıldı və dişləri ilə nisbi dünyanı ovxalayıb tökdü
əvəzinə güclü, yarıişıqlı bir qüvvə bütün və yenilməz güc aləmi, heç bir kənar
varlığımı çulğadı. Bax bunu mən mücər- müdaxiləyə ehtiyacı olmayan, təmiz, saf
rədlik adlandırıram. Poladla ünsiyyət təcrü- hisslər yaratdı. Orada əzələlər heç nəyə
bəsi mənə əzələlərin və metalın bir- lazım olmadı və parlaq şəfəqə bənzər
birindən asılı olduğunu (xarici aləmlə bağ- mütləq Gücün mərkəzində dayanmaq
lılığımız kimi) pıçıldadı. Güc müəyyən bir məcburiyyətində qaldım. Mənə heç bir ki-
obyektə tətbiq edilmirsə, artıq güc deyil. tabın və analitik araşdırmanın verə bil-
Bizim ətrafdakı reallıqla münasibətimiz məyəcəyi həqiqi gücün sayəsində Sözün
də bu prinsip əsasında qurulub. Mən baş- gerçək antipodunu kəşf elədim.
qalarının insanı formalaşdıran dünyadan
asılı olduğu qədər poladdan asılı vəziy- Beləcə, yeni ideologiyamın bünövrəsi
yətə düşmüşdüm. Polad əzələlərimi döyüb kərpic-kərpic qoyuldu. Onun yaranması,
yavaş-yavaş ona özünəməxsus görkəm əsasən, tam müəyyənləşdirilməmiş ide-
verdi. Əslində, nə poladda, nə də ətraf yanı formalaşdırmaq cəhdi ilə meydana
mühitdə varlıq hissi mövcuddu. Amma gəlir. Balıqçı ova başlamazdan əvvəl la-
düşüncələrin ətaləti özümüzü inandırma- zım olan tilovu uzun-uzadı götür-qoy edir.
ğa məcbur edir ki, biz insanlar kimi, kai- Qılıncoynadan da eynilə bu cür, diqqətlə
nat da, metal da öz varlığını hiss edir. lazımi uzunluqdakı və ağırlıqdakı bam-
Əks halda, bizə elə gəlir ki, ekzistensiya- buk qılıncı seçir. İnsan öz dünyagörüşünü
bir qayda olaraq, insanlar aralarındakı mərik və göy qübbəsini çiyinlərində sax- 2017
ünsiyyətdə yaranan mücərrəd xüsusiy- layan Atlas özü ilə yükünün vəhdət təşkil
yətlərdən açıq-aşkar məhrumdu. Amma, etdiyinə çox asanlıqla əmin olar. yukio Misima. Günəş və polad
amma, amma...
Əhvalımız obyektiv dünyanın mövcud-
Bir dəfə yay günü məşqin hesabına luğunu tələb edir, özümüzün uydurmadı-
qızışmış bədənimi soyutmaq üçün pən- ğımız nisbi aləmdən kənarda yaşaya bil-
cərəyə yaxınlaşdım. Yelçəkəndə tərim mərik. Doğrudan da, polad yükü qaldıra-
dərhal qurudu və mentol sərinliyi bütün raq hiss elədim ki, öz qüvvəmə inanıram.
dərimə yayıldı. Qəfildən daha əzələlərimi Mən ləhləyib tər tökməklə bu inam uğ-
hiss eləmədiyimi anladım. Əvvəllər buna runda mübarizə apardım. Belə anlarda
bənzər bir şeyi ancaq Sözə qarşı hiss güc ikimizin – mənim və poladın ümumi
eləmişdim. Bəzən öz mücərrədlikləri ilə əmlakı idi. Ekzistensiya öz-özünə kafi ha-
kainatın konkretliyini tamamilə məhv edən la gəlirdi. Amma əzələlərim poladdan ay-
Söz özü də sanki mövcudluğuna son ve- rılan kimi, onları sözlə ifadə olunmaya-
rir. İndi buna oxşar şey bədənimlə bağlı caq tənhalıq bürüyürdü. Hiss eləyirdim
baş verirdi. O da bütün dünyanı üyüdüb ki, dərimin altındakı eniş-çıxışlar heç bir
toza çevirmişdi. Üyütmüş və elə o anda- məna kəsb eləmədən bədənimə birləş-
ca özü də yoxa çıxmışdı. Əzələlərimin dirilmiş dişli çarxa oxşayır. Yel vurub bə-
əzdiyi hansı dünyaydı elə? dənimdəki təri qurudur və onu duymaq
hissi itib gedirdi... Amma məhz həmin
Dünya bizim daha çox inandığımız məqamda əzələlərim özlərinin başlıca və-
varlıq haqqında qəbul olunmuş təsəv- zifəsini yerinə yetirməyə başladı: nəhəng
vürlərdən ibarətdi. O dünya dağıldı və dişləri ilə nisbi dünyanı ovxalayıb tökdü
əvəzinə güclü, yarıişıqlı bir qüvvə bütün və yenilməz güc aləmi, heç bir kənar
varlığımı çulğadı. Bax bunu mən mücər- müdaxiləyə ehtiyacı olmayan, təmiz, saf
rədlik adlandırıram. Poladla ünsiyyət təcrü- hisslər yaratdı. Orada əzələlər heç nəyə
bəsi mənə əzələlərin və metalın bir- lazım olmadı və parlaq şəfəqə bənzər
birindən asılı olduğunu (xarici aləmlə bağ- mütləq Gücün mərkəzində dayanmaq
lılığımız kimi) pıçıldadı. Güc müəyyən bir məcburiyyətində qaldım. Mənə heç bir ki-
obyektə tətbiq edilmirsə, artıq güc deyil. tabın və analitik araşdırmanın verə bil-
Bizim ətrafdakı reallıqla münasibətimiz məyəcəyi həqiqi gücün sayəsində Sözün
də bu prinsip əsasında qurulub. Mən baş- gerçək antipodunu kəşf elədim.
qalarının insanı formalaşdıran dünyadan
asılı olduğu qədər poladdan asılı vəziy- Beləcə, yeni ideologiyamın bünövrəsi
yətə düşmüşdüm. Polad əzələlərimi döyüb kərpic-kərpic qoyuldu. Onun yaranması,
yavaş-yavaş ona özünəməxsus görkəm əsasən, tam müəyyənləşdirilməmiş ide-
verdi. Əslində, nə poladda, nə də ətraf yanı formalaşdırmaq cəhdi ilə meydana
mühitdə varlıq hissi mövcuddu. Amma gəlir. Balıqçı ova başlamazdan əvvəl la-
düşüncələrin ətaləti özümüzü inandırma- zım olan tilovu uzun-uzadı götür-qoy edir.
ğa məcbur edir ki, biz insanlar kimi, kai- Qılıncoynadan da eynilə bu cür, diqqətlə
nat da, metal da öz varlığını hiss edir. lazımi uzunluqdakı və ağırlıqdakı bam-
Əks halda, bizə elə gəlir ki, ekzistensiya- buk qılıncı seçir. İnsan öz dünyagörüşünü
