Page 83 - 2017-3
P. 83
rmə kresloların oturacağındakı fincan- təzə bir yer tapacağıma özümü inandırır- 83
ları, boşqabları yığa-yığa arada, deyə- dım. Ancaq çox qorxurdum, mister Sti- 2017
sən, ona zarafatyana atmacalar atdım, vens. Hər dəfə gedəcəyimi fikirləşəndə
bəlkə də, işlə bağlı bir-iki məsələni müza- məni tanıyan, ya dərdimə şərik olacaq bir Kazuo İsiquro. O günlərdən qalanlar
kirə etdik. Açığı, evdə keçirdiyimiz bir- adamın olmadığı gözümün qabağına gə-
birinə oxşar günlərdən sonra təmiz hava- lirdi. Bu da mənim əqidəm. Xəcalət çəki-
ya çıxmaq son dərəcə xoş idi və heç biri- rəm. Gedə bilmədim, mister Stivens,
miz işi qurtarıb getməyə tələsmirdik. özümü məcbur eləyə bilmədim.
Sürünən duman ətrafı örtdüyündən şər
qarışdıqca miss Kenton döşəkçəni gözünə Miss Kenton yenə susdu, görünür, fik-
lap yaxın tutmalı olurdu. Ancaq yadımda- rə getdi. Düşündüm ki, lord Darlinqtonun
dır ki, tez-tez işimizdən ayrılıb, sadəcə, səhər mənə dediklərini ona söyləməyin
göz önündə açılan mənzərəyə tamaşa əsl məqamıdı. Elə də edib, axırda dedim:
eləyirdik. Elə kəndarası yolun kənarında-
kı qovaq ağaclarının ətrafında, dumanın – Olacağa çarə yoxdu. Ancaq zati-ali-
sıxlaşdığı çəmənliyin qurtaracağına ba- lərinin bu hadisəni birmənalı şəkildə səhv
xanda, nəhayət, keçən il işdən çıxarılan- adlandırmağının özü də bir təsəllidi. Miss
lar barədə danışmağı qərara aldım. Ay- Kenton, mənə elə gəldi ki, bunu bilməyi-
dındı, ki, sözə keçmişdən başladım: niz sizin üçün maraqlı olar. Yadımdadı,
axı siz onda məndən heç də az kədərlən-
– Bilirsiniz, nə haqda düşünürəm, miss məmişdiniz.
Kenton? İndi xatırlayanda adama gülməli
gəlir, ancaq vur-tut bir il əvvəl elə bu vaxt- – Bağışlayın, mister Stivens, – miss
lar işdən gedəcəyinizi inadla təkrar elə- Kenton sanki yuxudan ayılıbmış kimi, ta-
yirdiniz. Әlbəttə, indi adama gülməli gəlir. mam başqa səslə dedi, – sizi başa
– Mən güldüm, ancaq miss Kenton heç düşmürəm. – Mən ona tərəf döndüm, o
nə demədi. Arxam ona tərəf dayanmış- isə sözünə davam elədi: – Yadıma gəlir
dım. Dönüb baxdım: baxışları talvarın du- ki, Ruf ilə Saranı işdən çıxaranda siz bu-
manla örtülən şüşəli pəncərəsinə dikil- nu doğru saydınız və öz vəzifənizi böyük
mişdi. həvəslə yerinə yetirdiniz.
– Mister Stivens, siz, yəqin, güman – Heç də yox, miss Kenton, bu, tama-
da etmirsiniz ki, – bir xeyli susandan son- milə səhv və ədalətsiz fikirdi. Həmin ha-
ra dedi, – bu evdən getməkdə nə qədər disə məni həddindən artıq narahat elə-
qərarlı idim. Baş verən hadisə məni çox mişdi. Bu evdə belə bir hadisənin baş
sarsıtmışdı. Özümə azacıq da olsa, hörmət verməsində, bağışlayacaqsınız, sevinməli
etsəydim, sizi inandırıram, artıq çoxdan bir şey yoxdu.
Darlinqton-hollda olmazdım. – Susub ye-
nə uzaqdakı qovaqlara baxdı. Sonra yor- – Mister Stivens, onda niyə mənə
ğun səslə sözünə davam elədi: – Qor- düzünü demirdiniz?
xaqlıq, mister Stivens. Әn adi qorxaqlıq.
Hara gedə bilərdim? Ailəm yoxdu, bircə Güldüm, ancaq cavab verməyə söz
xalamdı. Mən onu sevirəm, ancaq bircə tapmadım. Fikrimi toplayana qədər miss
gün yanında olanda həyatımın boş yerə Kenton döşəkçəni kənara qoyub dedi:
keçdiyini hiss eləyirəm. Әlbəttə, tezliklə
– Siz, heç olmasa, bilirsinizmi, mister
Stivens, onda öz hislərinizi bölüşsəydi-
niz, mənə necə ürək-dirək vermiş olardı-
nız? Axı qızların işdən çıxarılmasının mə-
ları, boşqabları yığa-yığa arada, deyə- dım. Ancaq çox qorxurdum, mister Sti- 2017
sən, ona zarafatyana atmacalar atdım, vens. Hər dəfə gedəcəyimi fikirləşəndə
bəlkə də, işlə bağlı bir-iki məsələni müza- məni tanıyan, ya dərdimə şərik olacaq bir Kazuo İsiquro. O günlərdən qalanlar
kirə etdik. Açığı, evdə keçirdiyimiz bir- adamın olmadığı gözümün qabağına gə-
birinə oxşar günlərdən sonra təmiz hava- lirdi. Bu da mənim əqidəm. Xəcalət çəki-
ya çıxmaq son dərəcə xoş idi və heç biri- rəm. Gedə bilmədim, mister Stivens,
miz işi qurtarıb getməyə tələsmirdik. özümü məcbur eləyə bilmədim.
Sürünən duman ətrafı örtdüyündən şər
qarışdıqca miss Kenton döşəkçəni gözünə Miss Kenton yenə susdu, görünür, fik-
lap yaxın tutmalı olurdu. Ancaq yadımda- rə getdi. Düşündüm ki, lord Darlinqtonun
dır ki, tez-tez işimizdən ayrılıb, sadəcə, səhər mənə dediklərini ona söyləməyin
göz önündə açılan mənzərəyə tamaşa əsl məqamıdı. Elə də edib, axırda dedim:
eləyirdik. Elə kəndarası yolun kənarında-
kı qovaq ağaclarının ətrafında, dumanın – Olacağa çarə yoxdu. Ancaq zati-ali-
sıxlaşdığı çəmənliyin qurtaracağına ba- lərinin bu hadisəni birmənalı şəkildə səhv
xanda, nəhayət, keçən il işdən çıxarılan- adlandırmağının özü də bir təsəllidi. Miss
lar barədə danışmağı qərara aldım. Ay- Kenton, mənə elə gəldi ki, bunu bilməyi-
dındı, ki, sözə keçmişdən başladım: niz sizin üçün maraqlı olar. Yadımdadı,
axı siz onda məndən heç də az kədərlən-
– Bilirsiniz, nə haqda düşünürəm, miss məmişdiniz.
Kenton? İndi xatırlayanda adama gülməli
gəlir, ancaq vur-tut bir il əvvəl elə bu vaxt- – Bağışlayın, mister Stivens, – miss
lar işdən gedəcəyinizi inadla təkrar elə- Kenton sanki yuxudan ayılıbmış kimi, ta-
yirdiniz. Әlbəttə, indi adama gülməli gəlir. mam başqa səslə dedi, – sizi başa
– Mən güldüm, ancaq miss Kenton heç düşmürəm. – Mən ona tərəf döndüm, o
nə demədi. Arxam ona tərəf dayanmış- isə sözünə davam elədi: – Yadıma gəlir
dım. Dönüb baxdım: baxışları talvarın du- ki, Ruf ilə Saranı işdən çıxaranda siz bu-
manla örtülən şüşəli pəncərəsinə dikil- nu doğru saydınız və öz vəzifənizi böyük
mişdi. həvəslə yerinə yetirdiniz.
– Mister Stivens, siz, yəqin, güman – Heç də yox, miss Kenton, bu, tama-
da etmirsiniz ki, – bir xeyli susandan son- milə səhv və ədalətsiz fikirdi. Həmin ha-
ra dedi, – bu evdən getməkdə nə qədər disə məni həddindən artıq narahat elə-
qərarlı idim. Baş verən hadisə məni çox mişdi. Bu evdə belə bir hadisənin baş
sarsıtmışdı. Özümə azacıq da olsa, hörmət verməsində, bağışlayacaqsınız, sevinməli
etsəydim, sizi inandırıram, artıq çoxdan bir şey yoxdu.
Darlinqton-hollda olmazdım. – Susub ye-
nə uzaqdakı qovaqlara baxdı. Sonra yor- – Mister Stivens, onda niyə mənə
ğun səslə sözünə davam elədi: – Qor- düzünü demirdiniz?
xaqlıq, mister Stivens. Әn adi qorxaqlıq.
Hara gedə bilərdim? Ailəm yoxdu, bircə Güldüm, ancaq cavab verməyə söz
xalamdı. Mən onu sevirəm, ancaq bircə tapmadım. Fikrimi toplayana qədər miss
gün yanında olanda həyatımın boş yerə Kenton döşəkçəni kənara qoyub dedi:
keçdiyini hiss eləyirəm. Әlbəttə, tezliklə
– Siz, heç olmasa, bilirsinizmi, mister
Stivens, onda öz hislərinizi bölüşsəydi-
niz, mənə necə ürək-dirək vermiş olardı-
nız? Axı qızların işdən çıxarılmasının mə-
