Page 26 - 2017-3

– Bir həftədir qırxdırmışam. Sənin də qış əlaməti kimi stolları taqqıldatdılar. On-

təzə pərdələrin var... lar çox sakit görünür, nə barədəsə müba-

– Yox, köhnə pərdələrdir... Ştefana hisə edənə oxşamırdılar, sanki bir-birinə

məktub yazsaydın, sevinərdi... ehtiyacları olduğu üçün bura yığışmışdı-

Bruno başını tərpətdi, qadın gülümsə- lar.

di. Kişi ondan nəyə güldüyünü soruşdu. Qadın pəncərədən çəkildi. Balaca şə-

Qadın dedi ki, indi yadına düşdü, Bruno hərin kimsəsiz küçələri ilə irəlilədi. Kilsə-

onun son günlərdə söhbət etdiyi yeganə nin zəngi çalındı. Qadın onun qarşısın-

yaşlı adamdır. dan keçəndə içəridə xor oxuyur, orqan

Uzun müddət heç biri dinmədi, ancaq musiqisi eşidilirdi.

hərəkətlərindən görünürdü ki, hərə öz Kilsəyə girdi, bir kənarda dayandı.

ürəyində danışır. Sonra Bruno onun kefi- Skamyaların arasında adam çox idi və

ni soruşdu. Qadın elə sakit cavab verdi keşişin oxuduğu duanı təkrar edirdilər.

ki, sanki başqası haqqında danışırdı: Kimsə öskürdü. Ayaq üstdə duranların

– Adam evdə tək olanda tez yorulur... arasında bir uşaq oturmuşdu və baş bar-

Qadın onunla küçəyə çıxdı. Telefon mağını sorurdu. Orqanın səsi ucaldı. Bir

26 köşkünə qədər yanaşı getdilər. Bruno qəf- az keçəndən sonra qadın oradan çıxdı.

lətən dayandı, üzüüstə yerə uzandı. Qa- Qaranlıq xiyabanla qəsəbəyə tərəf getdi.
2017 dın onun yanında oturdu...
Hərəkətlərindən hiss olunurdu ki, özü ilə

Günortadan əvvəl soyuq havada ey- danışır.

vanda oturmuşdu. Oğlu yanında dayan- Gecə mətbəxdə tək oturmuşdu və bir

mışdı və onun ağzından çıxan buğa ba- stəkan su içdi.

xırdı. Qadın baxışlarını uzaqlara zilləmiş- Gündüz Fransiska ilə eyvanda yellən-

di. Arxasındakı pəncərədə küknar ağac- cək kətillərdə bürünərək oturmuşdular və

ları əks olunurdu. qurumuş küknar ağacını doğrayıb tonqal

Qadın axşam qəsəbənin, az qala, qalayan uşaqlara baxırdılar.

bomboş küçələri ilə elə gedirdi ki, deyər- Bir az keçəndən sonra Fransiska de-

din harasa tələsir. Birmərtəbəli evlərdən di:

Peter Handke. Solaxay qadın birinin işıq gələn böyük pəncərəsi önündə – Niyə bizim dərnəyə gəlmədiyinin sə-

dayandı. İçəridə qadınlar oturmuşdu. Si- bəbini başa düşürəm. Məndə də elə an-

nif otağına oxşayırdı, lövhəsi də vardı və lar olur ki, özümü olduqca yorğun hiss

Fransiska da təbaşirlə nəsə çəkə-çəkə edirəm, ən çox da sakit otağımdan çıxıb

hansısa bir iqtisadi prosesi izah edir, an- görüşə gedəndə kiminləsə oturub-durma-

caq səsi eşidilmirdi. Dəftərlər örtüldü, ğa, danışmağa həvəsim qalmır...

Fransiska da onlara qoşuldu, nəsə dedi, – Yəqin indi “amma”sı gələcək...

hamı yavaşdan güldü. Qadınlardan ikisi – Әvvəllər mən də sənin kimi idim.

sanki qucaqlaşıb oturmuşdu. Biri də qəl- Məsələn, elə günlər olurdu ki, heç danışa

yan çəkirdi. Başqa biri isə yanında otura- da bilmirdim, istədiklərimi yazırdım. Ya

nın üzünü silirdi. Fransiska danışığına da saatlarla qapısı açıq dolabın qarşısın-

ara verdi, bir neçə qadın əlini qaldırdı. da dayanıb ağlayırdım, çünki hansı pal-

Fransiska onları saydı, sonradan bir ne- tarı geyəcəyimi bilmirdim. Bir dəfə dos-

çə qadın da əl qaldırdı. Axırda hamısı al- tumla harasa gedirdim. Qəflətən dedim