Page 191 - 2017-3
P. 191
Sübh çağı. Səhnənin dərinliyindəki Amedeo. Bəs anam hanı? 191
şüşə qapıdan dalan və qarşıdakı evin Mariya Rozariya. Çıxdı. 2017
birinci mərtəbəsində taxtayla örtülmüş iki Amedeo. Bəs ata?
pəncərə görünür. Onların arasındakı balaca Mariya Rozariya. Hələ yatır. Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
divar oyuğuna dalanın mömin sakinləri
Madonna del Karminenin mərmər surətini Hücrədən donuz xorultusuna oxşar
pərçim ediblər. Surətin qarşısında balaca qəribə səs gəlir, sonra Cennaronun
çıraq asılıb. yorğun, yatmaqdan xırıldayan səsi
Hadisələr müharibənin ikinci ilinin eşidilir: “Mən oyanmışdım,
(1942-ci il) sonlarında cərəyan edir. Mariya oyanmışdım… Beşdə oyanmışdım! Məni
Rozariya səhnənin ortasındakı stolun ananız oyatdı! Məgər bizim evdə doyun-
yanında dayanıb. Əynində ucuz don var.
O, bulaşıq fincanları yuyub yaxalayır və ca yatmağa imkan…” Dalandakı
səliqəylə stolun üstünə düzür. Dalanda mübahisə get-gedə qızışır. Amaliyanın
danışan adamların uzaqdan gələn
səslərindəki sözləri ayırd etmək olmur. səsi daha aydın eşidilir.
Amma get-gedə mübahisə qızışır, odur ki,
səsləri və bəzi hədələri eşitmək mümkün Cennaro (hücrədən). Eşidirsən?.. Lap
olur. Hərdən Amaliya Yovinenin səsi həngamədi!
hamının səsini üstələyir. Mariya Rozariya
sakitcə öz işini görür, elə bil bütün bu baş Amedeo (Mariya Rozariyaya). Bəyəm
verənlərin ona dəxli yoxdu. Sol qapıdan o səs… ananın səsidi?
çıxan Amedeo elə indicə yuxudan oyanıb.
Əsnəyə-əsnəyə, gərnəşə-gərnəşə, tənbəl- Mariya Rozariya. Hə, donna Viçença
tənbəl səhnənin dərinliyinə gedir. O, iyirmi ilə danışır.
beş yaşlı arıq, qarabuğdayı, yaraşıqlı, zirək
bir gəncdi. Amma fiziki cəhətdən elə də Cennaro. Danışır? Bu dəqiqə onu diri-
möhkəm deyil. Əynində boz rəngli, yamaqlı diri udacaq!
yun sviteri neçə yerdən sökülüb. Sağ əlində
əsgiyə oxşayan dəsmal tutub. Amedeo. Bütün bu haqq-hesab keçən
həftə olanlara görədi?
Amedeo (bacısına). Bir fincan qəhvən
olar? Mariya Rozariya (donna Viçençanı
nəzərdə tutaraq). O, həyasızın, yalançının,
Mariya Rozariya. Hazırlamalıyam. araqarışdıranın biridi… Hər dəfə bizə
Amedeo. Süzməlisən? gələndə ana onu qəhvəyə qonaq eləyir,
Mariya Rozariya (üzündəki ifadə sanki hələ üstəlik, hərdən o meymunsifət qızı
deyir: “Hələ gözləməli olacaqsan”). Gərək üçün də əlinə keçəndən verir – nə bilim,
dünənki cöküntünü dəmləyim. köhnə paltardan, təzə yumurtadan-zad-
Amedeo (narazı halda). Mənim dan… Nə deyim, bizim anamız hərdən
günümə, saatıma bir bax! Bir qəhvəni də adamın lap içini görür, hərdən də elə bil
adama çox görürlər. İtin günündəyəm! gözləri kordu… Donna Viçença bizə qəhvə
satan o adamla tanış oldu, sonra da onu
Mariya Rozariya cavab vermir. özünə işlətməyə başladı… İndi bizim düz
yanımızda özünə qəhvəxana açması bir
yana, üstəlik, bir fincan qəhvəni lirə yarıma
satır. Yarım lirə bizdən ucuz.
Cennaro (hücrədən). “Qran Kafe İtaliya”
və “Qambrinye” arasında olan rəqabət!
Mariya Rozariya (ona fikir vermədən).
Hamıya da deyir ki, bizim qəhvə saxtadı!
şüşə qapıdan dalan və qarşıdakı evin Mariya Rozariya. Çıxdı. 2017
birinci mərtəbəsində taxtayla örtülmüş iki Amedeo. Bəs ata?
pəncərə görünür. Onların arasındakı balaca Mariya Rozariya. Hələ yatır. Eduardo de Filippo. Neapol – milyonçular şəhəri
divar oyuğuna dalanın mömin sakinləri
Madonna del Karminenin mərmər surətini Hücrədən donuz xorultusuna oxşar
pərçim ediblər. Surətin qarşısında balaca qəribə səs gəlir, sonra Cennaronun
çıraq asılıb. yorğun, yatmaqdan xırıldayan səsi
Hadisələr müharibənin ikinci ilinin eşidilir: “Mən oyanmışdım,
(1942-ci il) sonlarında cərəyan edir. Mariya oyanmışdım… Beşdə oyanmışdım! Məni
Rozariya səhnənin ortasındakı stolun ananız oyatdı! Məgər bizim evdə doyun-
yanında dayanıb. Əynində ucuz don var.
O, bulaşıq fincanları yuyub yaxalayır və ca yatmağa imkan…” Dalandakı
səliqəylə stolun üstünə düzür. Dalanda mübahisə get-gedə qızışır. Amaliyanın
danışan adamların uzaqdan gələn
səslərindəki sözləri ayırd etmək olmur. səsi daha aydın eşidilir.
Amma get-gedə mübahisə qızışır, odur ki,
səsləri və bəzi hədələri eşitmək mümkün Cennaro (hücrədən). Eşidirsən?.. Lap
olur. Hərdən Amaliya Yovinenin səsi həngamədi!
hamının səsini üstələyir. Mariya Rozariya
sakitcə öz işini görür, elə bil bütün bu baş Amedeo (Mariya Rozariyaya). Bəyəm
verənlərin ona dəxli yoxdu. Sol qapıdan o səs… ananın səsidi?
çıxan Amedeo elə indicə yuxudan oyanıb.
Əsnəyə-əsnəyə, gərnəşə-gərnəşə, tənbəl- Mariya Rozariya. Hə, donna Viçença
tənbəl səhnənin dərinliyinə gedir. O, iyirmi ilə danışır.
beş yaşlı arıq, qarabuğdayı, yaraşıqlı, zirək
bir gəncdi. Amma fiziki cəhətdən elə də Cennaro. Danışır? Bu dəqiqə onu diri-
möhkəm deyil. Əynində boz rəngli, yamaqlı diri udacaq!
yun sviteri neçə yerdən sökülüb. Sağ əlində
əsgiyə oxşayan dəsmal tutub. Amedeo. Bütün bu haqq-hesab keçən
həftə olanlara görədi?
Amedeo (bacısına). Bir fincan qəhvən
olar? Mariya Rozariya (donna Viçençanı
nəzərdə tutaraq). O, həyasızın, yalançının,
Mariya Rozariya. Hazırlamalıyam. araqarışdıranın biridi… Hər dəfə bizə
Amedeo. Süzməlisən? gələndə ana onu qəhvəyə qonaq eləyir,
Mariya Rozariya (üzündəki ifadə sanki hələ üstəlik, hərdən o meymunsifət qızı
deyir: “Hələ gözləməli olacaqsan”). Gərək üçün də əlinə keçəndən verir – nə bilim,
dünənki cöküntünü dəmləyim. köhnə paltardan, təzə yumurtadan-zad-
Amedeo (narazı halda). Mənim dan… Nə deyim, bizim anamız hərdən
günümə, saatıma bir bax! Bir qəhvəni də adamın lap içini görür, hərdən də elə bil
adama çox görürlər. İtin günündəyəm! gözləri kordu… Donna Viçença bizə qəhvə
satan o adamla tanış oldu, sonra da onu
Mariya Rozariya cavab vermir. özünə işlətməyə başladı… İndi bizim düz
yanımızda özünə qəhvəxana açması bir
yana, üstəlik, bir fincan qəhvəni lirə yarıma
satır. Yarım lirə bizdən ucuz.
Cennaro (hücrədən). “Qran Kafe İtaliya”
və “Qambrinye” arasında olan rəqabət!
Mariya Rozariya (ona fikir vermədən).
Hamıya da deyir ki, bizim qəhvə saxtadı!
