Page 186 - 2017-3
P. 186
AXŞAMÇAĞI
(hekayə)
Neçə illər əvvəl qəribə bir ax-
şam yaşamışdım. Әslində, hə-
yatım hadisələrlə çox da zən-
gin deyil, az-çox mənalı, yadımda qalan-
lardan isə kitablarımda kifayət qədər isti-
fadə eləmişəm. Amma müxtəlif səbəblər-
dən hələ yaza bilmədiyim hadisələr var.
Çünki nəzəri cəhətdən “hər şeyi satmaq
mümkündü”, amma əgər həqiqi yazıçı-
sansa, minlərlə skrupul1 və maneə səni
bu və digər faktın üstündən keçməyə va-
dar edir. Həmin faktlar ilk baxışda sənə
əhəmiyyətsiz görünə bilər, halbuki (vic-
186 danlı olmağın da lazımdır) məhz bunlar
2017 insan “mən”inin ən həssas nöqtəsinə uza- rəfindən tamamilə təbii şəkildə dövrəyə
nan bir tunel ola bilər. Biz “mənim şəxsiy- alınıb. Qadın həmin əsərlərdəki kimi idi,
yətim” adlanan sosial interfeys deyilik, təkcə saçları boynunun arxasında dibdən
onun arxasında gizlənən varlığıq. Mahiy- qırxılmışdı. Geyimini də qeyd eləmək is-
yət müqayisəedilməz dərəcədə böyükdür, təyirəm. Evlərində qaldığım, az qala, bir
fikirlərimizə, hərəkətlərimizə nəzarət edir, həftə ərzində onun çox gözəl, qara rəngli
onları formalaşdırır, senzuradan keçirir. kişi köynəyindən başqa bir şey geyindiyi-
Sizə danışmaq istədiyim həmin Paris ni görmədim. Heç cür ağlıma sığışdıra
axşamlarından birində Pompida Mərkə- bilmirdim ki, görən, Sibiudan olan bu ru-
zində Andre Bretonun sərgisinə getmiş- mın qızı bu əlcəzairlini hardan tapıb, ne-
dim. Sərgiyə xeyli sürrealist əsər çıxarıl- cə ona ərə gedib.
Bizim bir ortaq xanım tanışımız da
mışdı. Bir sərgidə bu qədər əsər görmək
Mirça Kerteresku. Hekayələr nadir hadisə idi. Sərgiyə evlərində qaldı- vardı, musiqiçi idi. Onun sevimli “qara
ğım dostlarımla birgə getmişdim. Bu, iki kişmiş”i öz mənşəyi ilə öyünür, bu mən-
fərqli irqə, dinə və sənətdə iki müxtəlif is- şəyini xüsusi vurğulayan mavi ipək astar-
tiqamətə məxsus olan, başlıcası isə ta- lı, gilənar rəngli məxmər papaq qoyurdu.
mamilə bir-birinə zidd sifət quruluşuna Öz sevgilisi kimi o da ekstravaqant, so-
malik iki insanın yaratdığı gənc ailə idi. yuqqanlı, bir az da tənbəl idi. Onların
Rəssam Delvonun tablolarında o qadının hansı pulla dolandıqlarını müəyyən elə-
əksini görürdüm, mənə elə gəlirdi ki, qa- mək çətin idi. İnanmıram ki, onlar cüzi
dın məhz o əsərlərdən gəlib, adamların aktyor maaşı ilə (heç o özü də bu məsə-
lədə riyakarlıq eləmirdi) yaşayaydılar. Heç
az olduğu stansiyada kimlərisə gözləyən baş rolda oynadığı “Otello”nun (onu səh-
(kimləri?) çılpaq, ağ əndamlı qadınlar tə-
1 Skrupul – 1,25 qrama bərabər aptek çəki vahidi
(hekayə)
Neçə illər əvvəl qəribə bir ax-
şam yaşamışdım. Әslində, hə-
yatım hadisələrlə çox da zən-
gin deyil, az-çox mənalı, yadımda qalan-
lardan isə kitablarımda kifayət qədər isti-
fadə eləmişəm. Amma müxtəlif səbəblər-
dən hələ yaza bilmədiyim hadisələr var.
Çünki nəzəri cəhətdən “hər şeyi satmaq
mümkündü”, amma əgər həqiqi yazıçı-
sansa, minlərlə skrupul1 və maneə səni
bu və digər faktın üstündən keçməyə va-
dar edir. Həmin faktlar ilk baxışda sənə
əhəmiyyətsiz görünə bilər, halbuki (vic-
186 danlı olmağın da lazımdır) məhz bunlar
2017 insan “mən”inin ən həssas nöqtəsinə uza- rəfindən tamamilə təbii şəkildə dövrəyə
nan bir tunel ola bilər. Biz “mənim şəxsiy- alınıb. Qadın həmin əsərlərdəki kimi idi,
yətim” adlanan sosial interfeys deyilik, təkcə saçları boynunun arxasında dibdən
onun arxasında gizlənən varlığıq. Mahiy- qırxılmışdı. Geyimini də qeyd eləmək is-
yət müqayisəedilməz dərəcədə böyükdür, təyirəm. Evlərində qaldığım, az qala, bir
fikirlərimizə, hərəkətlərimizə nəzarət edir, həftə ərzində onun çox gözəl, qara rəngli
onları formalaşdırır, senzuradan keçirir. kişi köynəyindən başqa bir şey geyindiyi-
Sizə danışmaq istədiyim həmin Paris ni görmədim. Heç cür ağlıma sığışdıra
axşamlarından birində Pompida Mərkə- bilmirdim ki, görən, Sibiudan olan bu ru-
zində Andre Bretonun sərgisinə getmiş- mın qızı bu əlcəzairlini hardan tapıb, ne-
dim. Sərgiyə xeyli sürrealist əsər çıxarıl- cə ona ərə gedib.
Bizim bir ortaq xanım tanışımız da
mışdı. Bir sərgidə bu qədər əsər görmək
Mirça Kerteresku. Hekayələr nadir hadisə idi. Sərgiyə evlərində qaldı- vardı, musiqiçi idi. Onun sevimli “qara
ğım dostlarımla birgə getmişdim. Bu, iki kişmiş”i öz mənşəyi ilə öyünür, bu mən-
fərqli irqə, dinə və sənətdə iki müxtəlif is- şəyini xüsusi vurğulayan mavi ipək astar-
tiqamətə məxsus olan, başlıcası isə ta- lı, gilənar rəngli məxmər papaq qoyurdu.
mamilə bir-birinə zidd sifət quruluşuna Öz sevgilisi kimi o da ekstravaqant, so-
malik iki insanın yaratdığı gənc ailə idi. yuqqanlı, bir az da tənbəl idi. Onların
Rəssam Delvonun tablolarında o qadının hansı pulla dolandıqlarını müəyyən elə-
əksini görürdüm, mənə elə gəlirdi ki, qa- mək çətin idi. İnanmıram ki, onlar cüzi
dın məhz o əsərlərdən gəlib, adamların aktyor maaşı ilə (heç o özü də bu məsə-
lədə riyakarlıq eləmirdi) yaşayaydılar. Heç
az olduğu stansiyada kimlərisə gözləyən baş rolda oynadığı “Otello”nun (onu səh-
(kimləri?) çılpaq, ağ əndamlı qadınlar tə-
1 Skrupul – 1,25 qrama bərabər aptek çəki vahidi
