Page 188 - 2017-3

mişdim. O, gözümün içinə baxıb rumın ğında yataqda baş verənlərə tamaşa elə-

dilində: “Gəl bura... dəli olma...” – dedi. dim...

Әlimdə stəkan, çarpayının yanındakı Səhər yeməyinə gələndə qadın al-

balaca, dəri kresloda oturmuşdum. Son- tıgünlük Paris səyahətim zamanı hər gün

ra stəkanı yerə qoydum, baş verənlərin olduğu kimi, oturub qəhvə içirdi. Pəncə-

reallıq (özü də nə yuxu, nə də təxəyyül rənin arxasında şəhər qaynayır, işə tələ-

sayılan Paris reallığı) olduğunu anladım. sən insanlar ora-bura gedirdilər, döşəmə-

Anladım ki, mən də bu reallığın içində- də oxunmuş qəzetlər qalaqlanmışdı, ma-

yəm, qapqara bədənli əlcəzairlini və jur- sanın üstünə həmişəki kimi kruassan qo-

nallardakı kimi əynində yalnız qara, tor yulmuşdu. Mənə elə gəldi ki, ər-arvad

corab olan qadını bu an həqiqətən özlərini sakit aparmağa çalışır, bəlkə, heç

görürəm. Әn əsası isə, inana bilmirdim veclərinə də deyildi. Qadınla dostcasına

ki, azca istəyim olsa, mən də adamı ehti- yanaqlarından öpərək ayrıldım, kişi isə

zaza gətirən bu gecənin iştirakçısına çev- məni maşınında Orliyə qədər gətirdi. Bir-

rilərəm. Neyləyəydim? Nəticə haqqında birimizin əlini sıxdıq, çiynimizə vurduq.

fikirləşə bilmirdim, çünki ehtirasdan titrə- Bir neçə kəlmə xoş sözlər (yenidən Pari-

188 yirdim. Köynəyimin bircə düyməsini açıb sə gəlsəm, yenə onlarda qala bilərəmmi
o cütlüyə tərəf bircə addım atmış olsay- və s.) dedik. “Au revoir. Au revoir’’1.

2017 dım, böyük ehtimalla, hər şey onların is- Hə, belə-belə işlər. Dünyada elə hadi-

tədiyi kimi gedəcəkdi. Amma qərarı özüm sələr var ki, sən ya onu yaşayırsan, ya

deyil, şəxsiyyətimin arxasında gizlənmiş, da yaşamırsan. Həm də bu, təkcə sən-

bayaq haqqında danışdığım əsl mahiy- dən yox, Allah bilir, nədən... şəraitdən

yətim verməliydi. O qüvvə ki, evləndiyim asılıdı. Bir az artıq içmiş olsaydım, ya ar-

gündən bu vaxtacan hətta şəhvani yuxu- vadımı az sevsəydim, yaxud o hadisə-

larımda belə məni arvadıma xəyanət (hət- dən bir neçə saat əvvəl Maqrittin rəsmin-

ta yuxuda belə!) eləməyə qoymurdu. Hər də şüşə qırıntılarının birindən o birinin

dəfə bir kürən saçlı qadının ağuşunda üzərinə süzülən günəş şüası məni dərin-

nağıllardakı kimi məst olub, o saçları tu- dən yaralayıb sehrinə salmasaydı, kim

marlamağa başlayanda nəsə baş verirdi: bilir, həmin gecə nələr olacaqdı.

Mirça Kerteresku. Hekayələr ya qapı açılır, çoxlu adam daxil olur, ya

da bu gözəl qadına diqqətlə baxıb, qəfil-

dən onun kişi olduğunu görürdüm. Arva-

dıma aşiq olduğum gündən ona yuxuda

belə (buna görə tez-tez ümidsizliyə qapı-

lırdım) xəyanət edə bilmirdim.

O gecə yataq otağında baş verənlər-

də iştirak eləmədim, oturduğum yerdən

tərpənmədim, bu qəribə, mübhəm, anla-

şılmaz hədiyyə üçün kimə təşəkkür edə-

cəyimi bilmədən kəhrəba lampanın işı-

1Au revoir. Au revoir – Sağ ol. Sağ ol. (fr.)