Page 161 - 2017-3
P. 161
– Sən özünü kişi kimi aparacaqsan, – Bəli, bütün gecəni məhz ona görə 161
mən buna əminəm. Mərd oğlanları mən o gözləyəcəyik ki, gəlib bizim başımızı yar- 2017
dəqiqə tanıyıram. sınlar, – deyə Dik onu ələ saldı.
Con Steynbek. Basqın
Rut başa düşürdü ki, Dik bu sözləri Külək bir ara yenə coşdu, ancaq
onu rahatlatmaq üçün deyir, bununla be- gücdən tez düşdü, sakitləşdi. İtlərin səsi
lə, bu sözləri, həqiqətən də, ona güc ve- kəsilmişdi. Döngədə parovoz nərildədi və
rirdi... qatar gurultuyla keçib-getdikdən sonra
səssizlik daha da qatılaşdı və az qala,
İtlər elə bil sakitləşmişdi; yenə asta- dözülməz oldu. Qonşu evlərin birində
dan, həvəssiz hürürdü. Külək quru yar- zəngli saat cingildədi.
paqları qovub içəriyə saldı. Şəhərin hara-
sındasa avtomobil kəskin tormoz verdi, – Kimsə işə getməyə hazırlaşır, yə-
təkərlər tükürpədən səslə ciyildədi. qin, gecə gözətçisidi. – Dik dedi və onun
səsi gecə səssizliyində çox hündürdən
– Dik, sən bir şey eşidirsən? Gəlirlər? səsləndi. Giriş qapısı cırıldayaraq, yavaş-
Eşidilir? yavaş örtüldü.
– Yox. – Dik, saat neçədi?
– Dik, xəbərin var ki, Böyük Mayk sın- – Ona on beş dəqiqə qalır.
mış çənəylə iki gün baxımsız qalıb? – İlahi! Yəni hələ on da olmayıb? Mən-
– Dik hirslə ona tərəf döndü. Düyünlən- sə elə bilirdim, səhərin açılmasına az qa-
miş yumruğunu gödəkcənin cibindən çı- lır... Onlar gəlmiş olsaydılar, indi hər şey
xardı. Gözləri zəndlə Ruta baxdı. Sonra qurtarmışdı, düz demirəm, Dik? Ey, Dik?
yaxına gəlib, bir əliylə onun çiynini qu- Deyəsən, səs gəlir axı.
caqladı: Onlar boğazlarını uzadaraq, gərgin
– Qulaq as, oğlan, – dedi. – Mənim halda qulaq asdılar.
çox şeydən başım çıxmasa da, dəyənək – Dik, səsləri eşidirsən?
zərbəsinin, döyülməyin nə olduğunu bili- – Elə bil hə. Deyəsən, astadan danı-
rəm. İnan mənə, dəqiq sözümdü: məsələ şırlar.
bu yerə gəlib çatanda, nədənsə, heç bir Yenə it hürdü, bu dəfə hikkədən bo-
ağrı duymursan. Lap öldürsələr də. ğula-boğula hürürdü. İndi boğuq səslər
– O, əlini oğlanın çiynindən götürdü, aydınca eşidilirdi.
qapıya sarı getdi, qulaq kəsilərək, küçə- – Dik, bir bax gör! Deyəsən, evin da-
yə – sağa, sonra sola boylandı və əvvəlki lında kimsə gəzir, arxadakı pəncərədən
yerinə qayıtdı. görsənir.
– Bir şey eşidilir? – Bu, onun üçündü ki, aradan çıxa
– Yox. Səs-səmir gəlmir. bilməyəcək. Evi mühasirəyə alırlar. Hə,
– Səncə, əli dəyənəklilər niyə yuba- indi möhkəm dur, oğlan! İndi doğrudan
nırlar? gəlirlər. Ancaq yadında saxla: günah on-
– Mən haradan bilim? larda yox, onları göndərəndədi.
Rut güclə udqundu. Ümidlə: Ayaq tappıltıları eşidildi. Qapı tayba-
– Bəlkə, heç gəlməyəcəklər? – soruş- tay açıldı. Qara şlyapalı, kobud geyimli
du. – Bəlkə, oğlan gopa basırdı? Ya bi- kütlə içəri soxuldu. Әllərində dəyənək və
zimlə məzələnirdi? dəmir çubuqlar vardı. Dik və Rut çənələ-
– Ola bilsin. rini qaldıraraq dimdik durmuşdular.
– Yaxşı, indi biz bütün gecəni gözlə-
yəcəyik ki, haçan gəlib bizim başımızı
yaracaqlar?
mən buna əminəm. Mərd oğlanları mən o gözləyəcəyik ki, gəlib bizim başımızı yar- 2017
dəqiqə tanıyıram. sınlar, – deyə Dik onu ələ saldı.
Con Steynbek. Basqın
Rut başa düşürdü ki, Dik bu sözləri Külək bir ara yenə coşdu, ancaq
onu rahatlatmaq üçün deyir, bununla be- gücdən tez düşdü, sakitləşdi. İtlərin səsi
lə, bu sözləri, həqiqətən də, ona güc ve- kəsilmişdi. Döngədə parovoz nərildədi və
rirdi... qatar gurultuyla keçib-getdikdən sonra
səssizlik daha da qatılaşdı və az qala,
İtlər elə bil sakitləşmişdi; yenə asta- dözülməz oldu. Qonşu evlərin birində
dan, həvəssiz hürürdü. Külək quru yar- zəngli saat cingildədi.
paqları qovub içəriyə saldı. Şəhərin hara-
sındasa avtomobil kəskin tormoz verdi, – Kimsə işə getməyə hazırlaşır, yə-
təkərlər tükürpədən səslə ciyildədi. qin, gecə gözətçisidi. – Dik dedi və onun
səsi gecə səssizliyində çox hündürdən
– Dik, sən bir şey eşidirsən? Gəlirlər? səsləndi. Giriş qapısı cırıldayaraq, yavaş-
Eşidilir? yavaş örtüldü.
– Yox. – Dik, saat neçədi?
– Dik, xəbərin var ki, Böyük Mayk sın- – Ona on beş dəqiqə qalır.
mış çənəylə iki gün baxımsız qalıb? – İlahi! Yəni hələ on da olmayıb? Mən-
– Dik hirslə ona tərəf döndü. Düyünlən- sə elə bilirdim, səhərin açılmasına az qa-
miş yumruğunu gödəkcənin cibindən çı- lır... Onlar gəlmiş olsaydılar, indi hər şey
xardı. Gözləri zəndlə Ruta baxdı. Sonra qurtarmışdı, düz demirəm, Dik? Ey, Dik?
yaxına gəlib, bir əliylə onun çiynini qu- Deyəsən, səs gəlir axı.
caqladı: Onlar boğazlarını uzadaraq, gərgin
– Qulaq as, oğlan, – dedi. – Mənim halda qulaq asdılar.
çox şeydən başım çıxmasa da, dəyənək – Dik, səsləri eşidirsən?
zərbəsinin, döyülməyin nə olduğunu bili- – Elə bil hə. Deyəsən, astadan danı-
rəm. İnan mənə, dəqiq sözümdü: məsələ şırlar.
bu yerə gəlib çatanda, nədənsə, heç bir Yenə it hürdü, bu dəfə hikkədən bo-
ağrı duymursan. Lap öldürsələr də. ğula-boğula hürürdü. İndi boğuq səslər
– O, əlini oğlanın çiynindən götürdü, aydınca eşidilirdi.
qapıya sarı getdi, qulaq kəsilərək, küçə- – Dik, bir bax gör! Deyəsən, evin da-
yə – sağa, sonra sola boylandı və əvvəlki lında kimsə gəzir, arxadakı pəncərədən
yerinə qayıtdı. görsənir.
– Bir şey eşidilir? – Bu, onun üçündü ki, aradan çıxa
– Yox. Səs-səmir gəlmir. bilməyəcək. Evi mühasirəyə alırlar. Hə,
– Səncə, əli dəyənəklilər niyə yuba- indi möhkəm dur, oğlan! İndi doğrudan
nırlar? gəlirlər. Ancaq yadında saxla: günah on-
– Mən haradan bilim? larda yox, onları göndərəndədi.
Rut güclə udqundu. Ümidlə: Ayaq tappıltıları eşidildi. Qapı tayba-
– Bəlkə, heç gəlməyəcəklər? – soruş- tay açıldı. Qara şlyapalı, kobud geyimli
du. – Bəlkə, oğlan gopa basırdı? Ya bi- kütlə içəri soxuldu. Әllərində dəyənək və
zimlə məzələnirdi? dəmir çubuqlar vardı. Dik və Rut çənələ-
– Ola bilsin. rini qaldıraraq dimdik durmuşdular.
– Yaxşı, indi biz bütün gecəni gözlə-
yəcəyik ki, haçan gəlib bizim başımızı
yaracaqlar?
