Page 159 - 2017-3
P. 159
Rut ciblərini eşələdi: – Sus, başa düşdün? Sən adamı dəli 159
– Qalmayıb. İşlətmişəm. edərsən. Bu iş üçün möhkəm olmaq la- 2017
– Yaxşı deyiblər: şamçıya ümid olan zımdı. Sən sübut etməlisən ki, göründüyün
şamsız yatar. Toplantını bir lampanın işı- qədər də aciz deyilsən. Con Steynbek. Basqın
ğında keçirməli olacağıq. Günah məndə-
di, gündüz gərək özüm hər şeyi yoxla- – Dik, axı mən birinci dəfədi iştirak
yaydım. Ancaq başım bərk qarışıq idi. edirəm.
Elə bilirdim sənə ümid etmək olar.
– Onda gəl belə eləyək: nöyütü cəld – Hiss olunur. Baxan kimi bilinir.
dəmir qaba süzək. Sonra oradan ikinci Güclü külək əsdi, akasiya kollarında
lampaya tökərik. səs saldı. Qapı taqqıldadı, bir tayı yavaş-
– Ağıl dəryasısan! İstəyirsən dükan yavaş açıldı. Külək otağa soxuldu, tozlu
od tutub yansın? Әcəb köməkçi tapmı- qəzetləri xışıldatdı, plakatları pərdə kimi
şam özümə, Allah dalısından saxlasın. qaldırdı.
Rut yenə divara söykəndi. – Rut, qapını ört... Ya da yox, qoy
– Bunlar harda qaldı? Saat neçədi? açıq qalsın, onların gəlişindən tez xəbər
– Doqquza beş dəqiqə işləyir. tutarıq. – Dik saata baxdı. – Artıq doqqu-
– Bəs onda niyə gəlmirlər? Nəyi gözlə- zun yarısıdı.
yirlər? Axı sən onlara demişdin ki, saat – Səncə, onlar gələcəklər? İndi onları
səkkizdə gəlsinlər. neçəyə qədər gözləməliyik?
– Ay körpə, bəsdi dızıldadın. Məni bo- Dik fikirli-fikirli açıq qapıya baxdı.
ğaza yığmısan. Mən nə bilim axı, nə üçün – Azı, saat onun yarısına qədər. Tap-
gəlmirlər? Ola bilsin, qorxublar. Bir az ki- şırılıb ki, mütləq toplantı keçirək.
ri, görək başımıza nə gəlir. – Dik yenə əl- Açıq qapıdan gecə səsləri aydınca
lərini gödəkcəsinin ciblərinə soxdu. – Rut, eşidilirdi: yolda quru yarpaqların rəqsi, it-
barı siqaretin var? lərin ləng, tənbəl-tənbəl hürüşü, küləyin
– Yoxdu. yeknəsəq vıyıltısı... Lampanın sönük işı-
Araya yenə sükut çökdü. Haradasa ğında qırmızı-qara çöhrə qəzəblə onlara
maşınlar şütüyürdü: motorların boğuq baxırdı. Külək yenə plakatın aşağısını
uğultusu, hərdən maşın fiti eşidilirdi. Qon- qaldırdı.
şu həyətlərin birində it candərdi hürürdü. – Qulaq as, körpə. – Dik astadan de-
Küləkdə akasiya kolları xışıldayırdı. di. – Bilirəm, səni qorxu götürüb. Vahimə-
– Ey, Dik! Səsi eşidirsən? Deyəsən, lənəndə ona nəzər sal. – Dik baş barma-
gəlirlər. ğı ilə plakatı göstərdi. – Bax, o, qorxu nə
Onlar başlarını qapıya tərəf döndərib, olduğunu bilmir. Yadına sal, gör o, nələr
gərgin halda dinlədilər. eləyib.
– Heç nə eşidilmir. Yəqin, sənə elə Rut plakata baxdı.
gəlib. – Elə bilirsən, o, heç vaxt qorxmayıb?
Rut toz basmış vitrinlərdən birinə ya- – Lap qorxsa da, heç kəs bunu bilmə-
xınlaşdı, küçəyə nəzər saldı. Öz yerinə yib. – Dik onun sözünü kəsdi. – Qoy sə-
qayıdanda dikinə qoyulmuş yeşiyin ya- nə dərs olsun: hər rast gəldiyinə, hər it-
nında ayaq saxladı, broşürləri səliqəylə qurda öz hislərini bildirmə.
dəstələdi. – Sən zor oğlansan, Dik. Məni tək
– Dik, saat neçədi? göndərsələr, heç bilmərəm, nə edəcəm.
– Hər şey yaxşı olacaq, körpə. Sən
zəif oğlan deyilsən, dəqiq sözümdü. İntə-
hası, təcrübən yoxdu.
– Qalmayıb. İşlətmişəm. edərsən. Bu iş üçün möhkəm olmaq la- 2017
– Yaxşı deyiblər: şamçıya ümid olan zımdı. Sən sübut etməlisən ki, göründüyün
şamsız yatar. Toplantını bir lampanın işı- qədər də aciz deyilsən. Con Steynbek. Basqın
ğında keçirməli olacağıq. Günah məndə-
di, gündüz gərək özüm hər şeyi yoxla- – Dik, axı mən birinci dəfədi iştirak
yaydım. Ancaq başım bərk qarışıq idi. edirəm.
Elə bilirdim sənə ümid etmək olar.
– Onda gəl belə eləyək: nöyütü cəld – Hiss olunur. Baxan kimi bilinir.
dəmir qaba süzək. Sonra oradan ikinci Güclü külək əsdi, akasiya kollarında
lampaya tökərik. səs saldı. Qapı taqqıldadı, bir tayı yavaş-
– Ağıl dəryasısan! İstəyirsən dükan yavaş açıldı. Külək otağa soxuldu, tozlu
od tutub yansın? Әcəb köməkçi tapmı- qəzetləri xışıldatdı, plakatları pərdə kimi
şam özümə, Allah dalısından saxlasın. qaldırdı.
Rut yenə divara söykəndi. – Rut, qapını ört... Ya da yox, qoy
– Bunlar harda qaldı? Saat neçədi? açıq qalsın, onların gəlişindən tez xəbər
– Doqquza beş dəqiqə işləyir. tutarıq. – Dik saata baxdı. – Artıq doqqu-
– Bəs onda niyə gəlmirlər? Nəyi gözlə- zun yarısıdı.
yirlər? Axı sən onlara demişdin ki, saat – Səncə, onlar gələcəklər? İndi onları
səkkizdə gəlsinlər. neçəyə qədər gözləməliyik?
– Ay körpə, bəsdi dızıldadın. Məni bo- Dik fikirli-fikirli açıq qapıya baxdı.
ğaza yığmısan. Mən nə bilim axı, nə üçün – Azı, saat onun yarısına qədər. Tap-
gəlmirlər? Ola bilsin, qorxublar. Bir az ki- şırılıb ki, mütləq toplantı keçirək.
ri, görək başımıza nə gəlir. – Dik yenə əl- Açıq qapıdan gecə səsləri aydınca
lərini gödəkcəsinin ciblərinə soxdu. – Rut, eşidilirdi: yolda quru yarpaqların rəqsi, it-
barı siqaretin var? lərin ləng, tənbəl-tənbəl hürüşü, küləyin
– Yoxdu. yeknəsəq vıyıltısı... Lampanın sönük işı-
Araya yenə sükut çökdü. Haradasa ğında qırmızı-qara çöhrə qəzəblə onlara
maşınlar şütüyürdü: motorların boğuq baxırdı. Külək yenə plakatın aşağısını
uğultusu, hərdən maşın fiti eşidilirdi. Qon- qaldırdı.
şu həyətlərin birində it candərdi hürürdü. – Qulaq as, körpə. – Dik astadan de-
Küləkdə akasiya kolları xışıldayırdı. di. – Bilirəm, səni qorxu götürüb. Vahimə-
– Ey, Dik! Səsi eşidirsən? Deyəsən, lənəndə ona nəzər sal. – Dik baş barma-
gəlirlər. ğı ilə plakatı göstərdi. – Bax, o, qorxu nə
Onlar başlarını qapıya tərəf döndərib, olduğunu bilmir. Yadına sal, gör o, nələr
gərgin halda dinlədilər. eləyib.
– Heç nə eşidilmir. Yəqin, sənə elə Rut plakata baxdı.
gəlib. – Elə bilirsən, o, heç vaxt qorxmayıb?
Rut toz basmış vitrinlərdən birinə ya- – Lap qorxsa da, heç kəs bunu bilmə-
xınlaşdı, küçəyə nəzər saldı. Öz yerinə yib. – Dik onun sözünü kəsdi. – Qoy sə-
qayıdanda dikinə qoyulmuş yeşiyin ya- nə dərs olsun: hər rast gəldiyinə, hər it-
nında ayaq saxladı, broşürləri səliqəylə qurda öz hislərini bildirmə.
dəstələdi. – Sən zor oğlansan, Dik. Məni tək
– Dik, saat neçədi? göndərsələr, heç bilmərəm, nə edəcəm.
– Hər şey yaxşı olacaq, körpə. Sən
zəif oğlan deyilsən, dəqiq sözümdü. İntə-
hası, təcrübən yoxdu.
