Page 13 - 2017-3
P. 13
unlarını əyirdilər. Bir az keçəndən son- – Axı yatmağa həmişə özüm tək get- 13
ra Bruno dilləndi: mişəm. 2017
– Bu gün səhər-səhər baş verənlər – Qoy, heç olmasa, ora qədər səninlə Peter Handke. Solaxay qadın
qəribə oldu, elə deyilmi? Sərxoş da deyil- gedim.
dik... İndi özümə bir az gülünc görünürəm.
Səndə də belədir? Uşaq otağında təəccüblənmiş oğluna
pijama geydirdi, sonra onu qucağına alıb
– Hə, məndə də elədir... Yox, əslində, yerinə uzatmaq istədi. Ştefan etiraz etdi,
elə deyil. özü çarpayıda uzandı, anası yorğanı onun
boğazına qədər çəkdi. Oğlanın əlində ki-
Bruno çamadanları götürdü: tab vardı və anasına günəşin saçaqları-
– Yaxşı ki, sabahdan iş başlayır... Sən na bələnmiş uca bir dağ şəkli göstərdi.
heç vaxt tək yaşamamısan... Onun ön tərəfində dolaşalar uçurdu. Uşaq
– Fransiskanın yanından gəlirsən? şəklin altındakı yazını ucadan oxudu:
Bəs oturmursan? “Dağların ətəyi payızın son aylarında. Ha-
Bruno qapıdan çıxa-çıxa başını bula- va yaxşı olanda hətta ilin bu vaxtında da
dı: zirvələr adamı özünə çəkir”. Anasından
– Laqeydliyə bax... Heç olmasa, ər- bunun nə demək olduğunu soruşdu. Qa-
arvad olmaqdan əlavə, bizi bir-birimizə dın yazılanların mənasını ona başa saldı:
çox səmimi hislərin bağladığı yadındadır- havalar yaxşı olanda payızın son ayların-
mı? Ancaq həm də ər-arvad olduğumuza da da dağlara çıxmaq olar. Qadın oğluna
görə beləydi... tərəf əyildi, uşaq isə dedi:
Qapını onun arxasınca bağlayıb da-
yandı. Maşın səsi eşitdi, qapının yanın- – Səndən soğan iyi gəlir...
dakı asılqana tərəf getdi, başını oradan Qadın mətbəxdə tək oturmuşdu. Do-
asılmış paltarların arasına soxdu. labın qapısı açıq idi və içində zibil vedrə-
Şər qarışanda qadın işığı yandırma- si vardı. Uşağın qabağından qalan ye-
dan televizorun qarşısında oturmuşdu, məyi əlində tutmuşdu və ayağını qapaq-
əlavə kanalla qəsəbədəki uşaq meydan- açanın üstünə qoyan kimi vedrənin qa-
çasına baxırdı. Səssiz ağ-qara təsvirlər- pağı qalxdı. Elə otura-otura çəngəllə xörək-
də gördü ki, oğlu tirin üstündə müvazinə- dən bir-iki tikə ağzına qoydu, onu çeynə-
tini saxlayır, gonbul dostu isə dayana bil- yə-çeynəyə qalanını vedrəyə atdı. Bir xeyli
mir, yıxılır. Bomboş meydançada onlar- beləcə oturdu, yerindən tərpənmədi.
dan başqa heç kəs yox idi. Qadının gözlə- Gecə çarpayıda arxası üstə uzanmış-
ri yaşardı... dı və qəflətən gözlərini geniş açdı. Tam
Axşam oğlu ilə qonaq otağında çörək səssizlik idi. Durub pəncərəyə tərəf qaçdı
yeyirdi. Özü yeyib-qurtarmışdı, uşağın ne- və onu açdı. Zəif bir uğultu sükutu pozdu.
cə ağzını marçıldada-marçıldada, ləzzət- Yorğanını götürüb uşaq otağına keçdi,
lə yediyinə tamaşa edirdi. Sakitlik idi, yal- oğlunun çarpayısı yanında döşəməyə
nız hərdən mətbəxdən soyuducunun tıq- uzandı.
qıltısı eşidilirdi. Döşəmədə – qadının ayaq- Növbəti səhərlərin birində qadın qo-
larının ucunda bir telefon vardı. naq otağındakı yazı stolunun arxasında
Ştefandan soruşdu ki, onu yatmağa oturub makinada yazırdı. Yazdığını al-
aparmaq olarmı. Uşaq isə dedi: çaqdan oxumağa başladı: “Nəhayət, si-
ra Bruno dilləndi: mişəm. 2017
– Bu gün səhər-səhər baş verənlər – Qoy, heç olmasa, ora qədər səninlə Peter Handke. Solaxay qadın
qəribə oldu, elə deyilmi? Sərxoş da deyil- gedim.
dik... İndi özümə bir az gülünc görünürəm.
Səndə də belədir? Uşaq otağında təəccüblənmiş oğluna
pijama geydirdi, sonra onu qucağına alıb
– Hə, məndə də elədir... Yox, əslində, yerinə uzatmaq istədi. Ştefan etiraz etdi,
elə deyil. özü çarpayıda uzandı, anası yorğanı onun
boğazına qədər çəkdi. Oğlanın əlində ki-
Bruno çamadanları götürdü: tab vardı və anasına günəşin saçaqları-
– Yaxşı ki, sabahdan iş başlayır... Sən na bələnmiş uca bir dağ şəkli göstərdi.
heç vaxt tək yaşamamısan... Onun ön tərəfində dolaşalar uçurdu. Uşaq
– Fransiskanın yanından gəlirsən? şəklin altındakı yazını ucadan oxudu:
Bəs oturmursan? “Dağların ətəyi payızın son aylarında. Ha-
Bruno qapıdan çıxa-çıxa başını bula- va yaxşı olanda hətta ilin bu vaxtında da
dı: zirvələr adamı özünə çəkir”. Anasından
– Laqeydliyə bax... Heç olmasa, ər- bunun nə demək olduğunu soruşdu. Qa-
arvad olmaqdan əlavə, bizi bir-birimizə dın yazılanların mənasını ona başa saldı:
çox səmimi hislərin bağladığı yadındadır- havalar yaxşı olanda payızın son ayların-
mı? Ancaq həm də ər-arvad olduğumuza da da dağlara çıxmaq olar. Qadın oğluna
görə beləydi... tərəf əyildi, uşaq isə dedi:
Qapını onun arxasınca bağlayıb da-
yandı. Maşın səsi eşitdi, qapının yanın- – Səndən soğan iyi gəlir...
dakı asılqana tərəf getdi, başını oradan Qadın mətbəxdə tək oturmuşdu. Do-
asılmış paltarların arasına soxdu. labın qapısı açıq idi və içində zibil vedrə-
Şər qarışanda qadın işığı yandırma- si vardı. Uşağın qabağından qalan ye-
dan televizorun qarşısında oturmuşdu, məyi əlində tutmuşdu və ayağını qapaq-
əlavə kanalla qəsəbədəki uşaq meydan- açanın üstünə qoyan kimi vedrənin qa-
çasına baxırdı. Səssiz ağ-qara təsvirlər- pağı qalxdı. Elə otura-otura çəngəllə xörək-
də gördü ki, oğlu tirin üstündə müvazinə- dən bir-iki tikə ağzına qoydu, onu çeynə-
tini saxlayır, gonbul dostu isə dayana bil- yə-çeynəyə qalanını vedrəyə atdı. Bir xeyli
mir, yıxılır. Bomboş meydançada onlar- beləcə oturdu, yerindən tərpənmədi.
dan başqa heç kəs yox idi. Qadının gözlə- Gecə çarpayıda arxası üstə uzanmış-
ri yaşardı... dı və qəflətən gözlərini geniş açdı. Tam
Axşam oğlu ilə qonaq otağında çörək səssizlik idi. Durub pəncərəyə tərəf qaçdı
yeyirdi. Özü yeyib-qurtarmışdı, uşağın ne- və onu açdı. Zəif bir uğultu sükutu pozdu.
cə ağzını marçıldada-marçıldada, ləzzət- Yorğanını götürüb uşaq otağına keçdi,
lə yediyinə tamaşa edirdi. Sakitlik idi, yal- oğlunun çarpayısı yanında döşəməyə
nız hərdən mətbəxdən soyuducunun tıq- uzandı.
qıltısı eşidilirdi. Döşəmədə – qadının ayaq- Növbəti səhərlərin birində qadın qo-
larının ucunda bir telefon vardı. naq otağındakı yazı stolunun arxasında
Ştefandan soruşdu ki, onu yatmağa oturub makinada yazırdı. Yazdığını al-
aparmaq olarmı. Uşaq isə dedi: çaqdan oxumağa başladı: “Nəhayət, si-
