Page 10 - 2017-3

Qadın gözlərini yerə dikdi, Bruno əli- Dan yenicə sökülürdü ki, qadın ayıldı.

nin işarəsilə xidmətçini yanına çağırdı. Azacıq aralı qalmış, pərdəsi geri çəkilmiş

Xidmətçi gəlib ona tərəf əyiləndə dedi: pəncərəyə baxdı. Qış dumanı içəri dolur-

– Mənə bu gecəliyə bir otaq lazımdır. du. Böyründə yatan Brunoya dedi:

Bilirsinizmi, arvadım da, mən də vaxt itir- – Evə getmək istəyirəm.

mədən sevişmək istəyirik. Bruno hələ yuxuda olsa da, onu başa

Xidmətçi onlara baxıb gülümsədi. düşdü.

Onun təbəssümündə istehzadan çox, an- Onlar parkdan keçən yol ilə yavaş-

laşıqlıq hiss olunurdu. yavaş irəliləyirdilər. Bruno əlini onun boy-

– Düzdür, indi burda yarmarka keçiri- nuna dolamışdı. Birdən qabağa qaçıb

lir, ancaq yenə də soruşaram. – O, qapı- donmuş çəmənlikdə mayallaq vurdu.
ya çatanda bir də geri döndü: – İndi gəli-
Qadın dayanıb başını buladı. Bir az
rəm.
irəli getmiş Bruno sualedici nəzərlərlə ar-
Restoranda yalnız onlar qalmışdı. vadına baxdı.
Bütün stolların üstündə şam yandırılmış-
– Heç nə, heç nə, – deyən qadın ye-
dı, üzərində ov səhnələri təsvir olunmuş nə başını buladı. Baxışlarını uzun zaman
divar xalçasında kölgələr səyrişirdi. Qa- ərindən çəkmədi, sanki ona baxa-baxa
10 dın uzun-uzadı ərinə tamaşa elədi. Görkə- fikrini toplamağa çalışdı. Bruno ona ya-

2017 mi ciddi olsa da, sifəti güclə seziləcək də- xınlaşdı, qadın isə üstünə qırov düşmüş
rəcədə parıldayırdı.
Xidmətçi qayıtdı, sanki qaça-qaça gə- ağaclara, kollara baxdı. Səhər mehi onla-
rı asta-asta tərpədirdi.
libmiş kimi, qırıq-qırıq dedi:
– Bu da qüllədəki otağın açarı. Orada Qadın:
– Ağlıma bir ideya gəlib, – dedi, – əs-
dövlət xadimləri qalıblar. Yəqin ki, bu, si-
zə mane olmaz?! – Bruno əlini yellətdi, lində, buna ideya da demək olmaz, necə
xidmətçi nəyəsə işarə vurmadan əlavə deyərlər, beynimdəki duman çəkilib. An-
etdi: – Sizə gözəl gecə arzulayıram. Ümid caq bu barədə danışmaq istəmirəm. Evə
edirəm ki, qüllənin saatı sizə mane olma- gedək. Tez ol, Bruno, hələ Ştefanı da
yacaq. Böyük əqrəbi hər dəqiqənin tama- məktəbə aparmalıyam.
Peter Handke. Solaxay qadın Qadın yoluna davam etmək istədi,
mında çıqqıldayır.
Bruno otağın qapısını açaraq sakitcə ancaq Bruno onu saxladı:
– Deməsən, pis olar!
dedi:
– Desəm də, sənə pis olar!
– Bu gün mənə elə gəlir ki, bütün ar-

zularım çin olur. Sanki sehrli bir qüvvə Qadın dediyi sözə özü də güldü. On-

məni bir səadətin ağuşundan alıb, o biri- lar xeyli bir-birinə baxdı. Әvvəlcə elə-belə,

nə aparır. Özü də birbaşa … İndi mən sonra əsəbi, qorxa-qorxa baxdılar, axırda

özümdə sehrli bir güc hiss edirəm, Mari- da sakitləşdilər.

anne! Mənə çox lazımsan! Mən xoşbəx- – Yaxşı, indi de… – Bruno dilləndi.

təm! Bu xoşbəxtlik içində alışıb-yanıram. – Beynimdəki duman çəkiləndə gördüm

Heyranlıqla arvadına baxıb gülümsə- ki, – qadın bu sözlərə özü də güldü, –

di. İçəri girdilər və girən kimi də bütün məni atıb gedirsən, məni tək buraxırsan.

işıqları yandırdılar. Hətta dəhlizdə də, ha- Deməli, söhbət bundan gedir: çıx get,

mam otağında da… Bruno, məni tək burax…