Page 116 - 2017-3

kar olur. Sizcə, bu ağır, əzablı işə görə nə nın qalın divarına çırpıldı. Sibir xoruzu

qədər pul alırlar? Qəpik-quruş! Çünki bu- yerində qıvrılırdı. Onun şəklini çəkəcə-

rada nə xüsusi qabiliyyət, nə də bacarıq yəm.

tələb olunur, yalnız ət… Eh, Ryabinin, bil-

səydiniz, bu zavallılar nə çəkir! Yaxşı ki, V

onlarla yollarımız ayrıldı. Onların əzab Dedov

çəkdiyini görəndə ürəyim sızlayırdı… Am-

ma təbiətdə hər şey başqa cürdür. Təbiət Ryabinin elə hoqqalardan çıxır ki, mə-

heç kimi incitmir. Təbiətin özünü isə incit- əttəl qalırsan. Üç gün dalbadal onu me-

məyə dəyməz. Məsələn, biz rəssamlar tallurgiya zavoduna apardım; səhərdən

istədiyimiz qədər onu istismar eləyə bili- axşamacan zavodu gəzdik, istehsalatla

rik, heç ruhu da incimir… Baxın, baxın, bağlı ona bəzi məsələləri başa saldım

boz rəngin nə qəşəng çalarları var! – O, (sən demə, peşəmi hələ unutmamışam);

birdən-birə sözünü yarıda qoyub, uzaq nəhayət, onu tiyan düzəldənlərin yanına

səmanı göstərdi. – Bir az aşağıda, bulud- gətirdim. Biz gələndə fəhlələr nəhəng ti-

ların altında… gözəldir! Yaşıla çalır. Qəri- yanın üzərində çalışırdılar. Ryabinin tiya-

116 bədir, bu mənzərəni olduğu kimi çəksən, nın içinə girib, qadağı kəlbətinlə tutan

heç kəs inanmayacaq! Әla mənzərədir, fəhlənin işinə göz qoymağa başladı. Ora-
2017 hə?
dan çıxanda rəngi ağarmış, kefi pozul-

Sözün düzü, Peterburqun bulanıq-ya- muşdu. Geriyə qayıdanda yolboyu susub

şıl səmasında elə bir gözəllik sezməsəm danışmadı. Bu gün isə gəlib bəyan etdi

də, onun sözlərini təsdiqlədim və başqa ki, Sibir xoruzunun şəklini çəkməyə baş-

bir buludun ətrafındakı hansısa “çalar”- layıb. Onu başa düşə bilmirəm. Zir-zibil,

dan söz açmağa çalışan Dedovun sözünü his-pas içində poeziya olar? Әlbəttə, bu-

kəsdim. nu hamının yanında deyə bilmərəm…

– O Sibir xoruzlarından birini mənə Amma mənə elə gəlir ki, incəsənətdəki

göstərə bilərsiniz? bu kişi xətti tamamilə yersiz və mənasız-

– Mənimlə zavoda gedək; sizə hər dır. Repinin üzdəniraq “Burlaklar” tablosu

Vsevolod Qarşin. Qırmızı çiçək şeyi göstərərəm. İstəyirsinizsə, lap sa- kimə lazımdır? Çox gözəl işlənib, söz

bah gedək! Nədir, Sibir xoruzunun şəklini yox, amma tərifləyib, ağını çıxarmaq da

çəkmək istəyirsiniz? Boş verin, buna dəy- olmaz.

məz. Həyatda daha ürəkaçan şeylər var, Gözəllik, harmoniya, zəriflik kimi mə-

inanın mənə. Zavoda isə günü sabah da sələlər harada qaldı? Məgər incəsənətin

gedə bilərik. məqsədi təbiətdəki gözəlliyi, harmoniya-

Bu gün onunla zavoda getdim. Hər nı insanlara çatdırmaq deyil? Mənimsə

şeyi öz gözlərimlə gördüm. Sibir xoruzu öz yolum var! Sakit “May səhəri” əsərini

büzüşüb, nəhəng tiyanın dibində otur- bir neçə günə bitirəcəyəm. Təsəvvür edin:

muşdu, sinəsinə sıxdığı kəlbətinlə qada- hovuzda su asta-asta ləpələnir, söyüd

ğı tutub saxlamağa çalışırdı; çəkic səsin- ağacları başını suya əyib; şərqdə səma

dən qulaq tutulurdu. Düz yarım saat ona alışıb-yanır; yarımşəffaf uzunsov bulud-

tamaşa elədim. Bu yarım saat ərzində lar çəhrayı rəngə boyanıb; əlində vedrə

çəkic, ən azından, yüz dəfə zərblə tiya- tutmuş qadın fiqurunu görən ördəklər