Page 119 - 2017-3
P. 119
VII dum. Artıq ənənəyə çevrilmişdi – gənc 119
Dedov rəssamlar, bir qayda olaraq, mehmanxa- 2017
na otaqlarından birində yeyib-içirdilər. Bu,
Ryabinin “Sibir xoruzu”nu tamamla- hündür tavanlı, böyük bir kabinet idi. Ka- Vsevolod Qarşin. Qırmızı çiçək
maq üzrədir, bu gün məni tabloya bax- binetdəki çilçıraq, tunc şamdanlar, xalça-
mağa çağırdı. Deməliyəm ki, şəklə ba- lar, siqaret tüstüsündən qaralmış mebel
xandan sonra əvvəlki yanlış, qərəzli fikri- və qabiliyyətsiz pianoçuların məşq etdiyi,
mi dəyişməli oldum. Tablo mənə çox güclü kökdən düşmüş royal – hamısı köhnə
təsir bağışladı. Gözəl əsərdir. Tablonun vaxtlardan qalmış əşyalar idi. İri güzgüdən
zəmini relyeflidir. İşıqlandırma fantastik savayı – çünki ildə iki-üç dəfə, cavan ta-
təsir bağışlayır. Bu kobud, qəribə süjet cirlərin kef məclislərindən sonra güzgünü
olmasaydı, şübhəsiz, tablo əvəzsiz əsər dəyişdirməli olurdular.
kimi tanınardı. L. mənim fikrimlə razıdır,
gələn həftə bu barədə qəzetdə məqaləsi Xeyli adam toplaşmışdı: janrçılar, mən-
çıxacaq. Görək Ryabinin məqalə çıxan- zərə şəkli çəkənlər, heykəltəraşlar, iki ki-
dan sonra nə deyəcək. Әlbəttə, L. məsə- çik qəzetdən gəlmiş rəyçilər, bir neçə kə-
lənin texniki tərəfləri ilə bağlı səhv müla- nar şəxs. Yeyib-içməyə, söhbət eləməyə
hizələr irəli sürə bilər, amma bir sənət başladıq. Yarım saatdan sonra ağız de-
əsəri kimi tabloya qiymət vermək iqtida- yəni qulaq eşitmirdi – hamı dəmlənmişdi.
rındadır. Sənət əsəri isə, bildiyimiz kimi, Elə mən özüm də. Yadımdadır ki, məni
səviyyəsiz, dumanlı ideyalara xidmət et- atıb-tutmağa başladılar; sonra nitq söylə-
məməlidir. dim; rəyçi ilə qucaqlaşıb-öpüşdük, badə
qaldırdıq. Doyunca yeyib-içdik, dönə-dö-
Bu gün L. yanıma gəlmişdi. Dil-boğaza nə qucaqlaşdıq, söhbət elədik və səhər
qoymadan şəkli tərifləyirdi. Bəzi xırda saat dörddə dağılışdıq. Deyəsən, iki nə-
iradları var, amma tablo çox xoşuna gə- fər elə oradaca “Vyana” mehmanxanası-
lib. Eh, kaş ki, professorlar əsərlərimə nın nömrəsində gecələməli oldu.
mənim gözümlə baxaydılar! Doğrudan-
mı, akademiyanın bütün tələbələrinin ar- Evə özümü güclə çatdırdım, pal-paltarlı
zuladığı qızıl medalı mən almayacağam? yatağa uzandım. Sanki bir gəmidəydim,
Medal, dörd il xaricdə yaşamaq imkanı, mənə elə gəlirdi, otaq yırğalanır. Bir-iki
özü də dövlət hesabına, üstəlik, profes- dəqiqədən sonra yuxuya getdim.
sura… Yox, hər addımda hansısa Ryabi-
ninin “Sibir xoruzu” ilə rastlaşdığın bu Yuxudan çox gec oyandım. Başım ağ-
murdar mühitdən uzaqlaşmaqda səhv et- rıyır: elə bil bədənimə qurğuşun yeridib-
məmişəm. lər. Gözümü açmağa qorxuram. Gözümü
açan kimi qarşımda boş molbert görürəm.
VIII Bu, mənə ağır, məşəqqətli günlərimi xa-
Ryabinin tırladır, hər şey yenidən başlayır… Tan-
rım, bütün bunlara son qoymaq lazımdır!
Tablonu satın alıb, Moskvaya apardı-
lar. Yoldaşlarım əl çəkmədi, aldığım pula Başımın ağrısı kəsmir, elə bil duman
onlara “Vyana”da qonaqlıq verməli ol- içindəyəm. Yatır, oyanır, yenidən yuxuya
gedirəm. Bilmirəm, ətrafa ölü sükut çöküb,
yoxsa qulaqbatırıcı hay-küy, səslərin xa-
osu dünyanı başına götürüb? Bəlkə də,
Dedov rəssamlar, bir qayda olaraq, mehmanxa- 2017
na otaqlarından birində yeyib-içirdilər. Bu,
Ryabinin “Sibir xoruzu”nu tamamla- hündür tavanlı, böyük bir kabinet idi. Ka- Vsevolod Qarşin. Qırmızı çiçək
maq üzrədir, bu gün məni tabloya bax- binetdəki çilçıraq, tunc şamdanlar, xalça-
mağa çağırdı. Deməliyəm ki, şəklə ba- lar, siqaret tüstüsündən qaralmış mebel
xandan sonra əvvəlki yanlış, qərəzli fikri- və qabiliyyətsiz pianoçuların məşq etdiyi,
mi dəyişməli oldum. Tablo mənə çox güclü kökdən düşmüş royal – hamısı köhnə
təsir bağışladı. Gözəl əsərdir. Tablonun vaxtlardan qalmış əşyalar idi. İri güzgüdən
zəmini relyeflidir. İşıqlandırma fantastik savayı – çünki ildə iki-üç dəfə, cavan ta-
təsir bağışlayır. Bu kobud, qəribə süjet cirlərin kef məclislərindən sonra güzgünü
olmasaydı, şübhəsiz, tablo əvəzsiz əsər dəyişdirməli olurdular.
kimi tanınardı. L. mənim fikrimlə razıdır,
gələn həftə bu barədə qəzetdə məqaləsi Xeyli adam toplaşmışdı: janrçılar, mən-
çıxacaq. Görək Ryabinin məqalə çıxan- zərə şəkli çəkənlər, heykəltəraşlar, iki ki-
dan sonra nə deyəcək. Әlbəttə, L. məsə- çik qəzetdən gəlmiş rəyçilər, bir neçə kə-
lənin texniki tərəfləri ilə bağlı səhv müla- nar şəxs. Yeyib-içməyə, söhbət eləməyə
hizələr irəli sürə bilər, amma bir sənət başladıq. Yarım saatdan sonra ağız de-
əsəri kimi tabloya qiymət vermək iqtida- yəni qulaq eşitmirdi – hamı dəmlənmişdi.
rındadır. Sənət əsəri isə, bildiyimiz kimi, Elə mən özüm də. Yadımdadır ki, məni
səviyyəsiz, dumanlı ideyalara xidmət et- atıb-tutmağa başladılar; sonra nitq söylə-
məməlidir. dim; rəyçi ilə qucaqlaşıb-öpüşdük, badə
qaldırdıq. Doyunca yeyib-içdik, dönə-dö-
Bu gün L. yanıma gəlmişdi. Dil-boğaza nə qucaqlaşdıq, söhbət elədik və səhər
qoymadan şəkli tərifləyirdi. Bəzi xırda saat dörddə dağılışdıq. Deyəsən, iki nə-
iradları var, amma tablo çox xoşuna gə- fər elə oradaca “Vyana” mehmanxanası-
lib. Eh, kaş ki, professorlar əsərlərimə nın nömrəsində gecələməli oldu.
mənim gözümlə baxaydılar! Doğrudan-
mı, akademiyanın bütün tələbələrinin ar- Evə özümü güclə çatdırdım, pal-paltarlı
zuladığı qızıl medalı mən almayacağam? yatağa uzandım. Sanki bir gəmidəydim,
Medal, dörd il xaricdə yaşamaq imkanı, mənə elə gəlirdi, otaq yırğalanır. Bir-iki
özü də dövlət hesabına, üstəlik, profes- dəqiqədən sonra yuxuya getdim.
sura… Yox, hər addımda hansısa Ryabi-
ninin “Sibir xoruzu” ilə rastlaşdığın bu Yuxudan çox gec oyandım. Başım ağ-
murdar mühitdən uzaqlaşmaqda səhv et- rıyır: elə bil bədənimə qurğuşun yeridib-
məmişəm. lər. Gözümü açmağa qorxuram. Gözümü
açan kimi qarşımda boş molbert görürəm.
VIII Bu, mənə ağır, məşəqqətli günlərimi xa-
Ryabinin tırladır, hər şey yenidən başlayır… Tan-
rım, bütün bunlara son qoymaq lazımdır!
Tablonu satın alıb, Moskvaya apardı-
lar. Yoldaşlarım əl çəkmədi, aldığım pula Başımın ağrısı kəsmir, elə bil duman
onlara “Vyana”da qonaqlıq verməli ol- içindəyəm. Yatır, oyanır, yenidən yuxuya
gedirəm. Bilmirəm, ətrafa ölü sükut çöküb,
yoxsa qulaqbatırıcı hay-küy, səslərin xa-
osu dünyanı başına götürüb? Bəlkə də,
