Page 156 - "Xəzər"

heçəm, ondan da pis – sıfırdan aşağı- vurğunluq və ya eqoizmdən əsər-əlamət

yam. Bax, bu nöqtəyə çatanda, sanki ölü belə yoxdur. Sadəcə olaraq, mənə verilmiş

Sarqas dənizinin ortasında dayanıb ömrü yaşamağa çalışıram, bununla da

həqiqəti yazmağa başladım. Yığdıqları- dünyadakı müvazinəti saxlamağa kömək

mın hamısını – hətta üzərində əsdiklərimi edirəm. Kainatda baş verən hərəkətə,

də dənizə atıb sıfırdan başladım. Öz doğuluşa, ölümə, dəyişmələrə yardımçı

səsimi eşidəndə vəcdə gəldim: məni oluram və bunu hər gün bütün vasitələrlə

heyran edən – bu səsin məxsusiliyi, edirəm. Nəyim var, hamısını verirəm.

digərlərininkinə oxşamaması, unikal olması Ürəkdən verirəm, amma özüm də nə

idi. Yazdığımı kimin necə qiymətləndirəcəyi bacarıramsa, canıma çəkirəm. Həm taxt-

mənim heç vecimə də deyildi. “Yaxşı”, tac sahibi, həm dəniz qulduruyam. Mən,

”pis” sözlərini lüğətimdən çıxartdım. Büs- Qız Əqrəbdən ayrılandan sonra müstəqil

bütün sənət səltənətinə, bədii aləmə baş bürcə çevrilmiş Tərəzinin təcəssümüyəm,

vurdum, bunun mənəviyyat, etika, utilitar- bərabərlik rəmziyəm.

lıqla heç bir əlaqəsi yox idi. Həyatımın Fikrimcə, dünyada hər bir fərd üçün

özü sənət əsərinə çevrildi. Yenidən bü- kifayət qədər yer var, baxın, onlar nə

156 tövləşib özümü tapdım. Kitablara inansaq, qədərdirlər, ötüb-keçən anlar arasındakı

2016 dzen-buddizmə qoşulanların keçirdiyi hissi dibsiz boşluqlar da, bircə nəfərin yaşadığı
yaşadım. Bunun üçün mən biliklərə nifrət nəhəng dünyalar da, öz mənini tapanları

etməli, hər şeyin ötəri olduğunu anlamalı, mükəmməlliyə çatdırmaqda dalğaları azad
hər şeyi məhv etməli, ümidsizliyi dadıb olan böyük dənizlər, adalar da saysız-
barışmalı, necə deyərlər, özümə ölüm di-
Henri Miller. Yazıçılıq haqqında düşüncələr aqnozu qoymalı idim və yalnız o zaman hesabsızdır. Kənardan nəzər salanda,
özümü duya bilərdim. Uçurumun kənarına dünyada hər şeyin zənginlik və hakimiyyət
yaxınlaşıb qaranlığa atılmalı oldum. uğrunda çarpışmalara tabe olduğuna
diqqət yetirəndə, həyat kütlənin qaynayıb-
Mən gerçəkliyin adını çəkdim, amma qarışması kimi görünür, amma əsl həyat
bilirəm ki, yazıçı olmadan ona heç cür yalnız dərinə baş vuranda, mübarizədən
yaxınlaşmaq mümkün deyil. İndi az öyrənib çəkilib qalanların nəzərindən itəndən sonra
çox anlayıram, amma bunu qadağan başlayır. Heç kim məni yazmağa və ya
olunmuş üsulla edirəm. Səmimi olmaq yazmamağa məcbur etmir, daha məcbu-
qabiliyyətinə daha əminliklə yiyələnirəm. riyyət tanımıram və öz yazıçılıq məşğu-
Məndə anlamaq, sezmək, araşdırmaq,
birləşdirmək, ad qoymaq, faktları təyin və liyyətimdə müalicəvi heç nə tapmıram.
ifadə etmək bacarığı artır, özü də hamısı Elədiklərimin hamısı ancaq bir məqsədə
birdən. Hər şeyin mahiyyətindən daha tez – həzz almağa xidmət edir, yetişdirdiyim
baş çıxarıram. Sövqi-təbii olaraq dəqiq meyvələr ağacdakı kimi özləri dəyib yerə

yozmalardan qaçıram: onlar nə qədər tökülür. Onların haqqında tənqidçilərin,

sadədilərsə, əsl sirr bir o qədər dərindədir. adi oxucuların nə deyəcəkləri məni maraq-

Bildiklərim isə daha da izaholunmaz olur. landırmır. Heç bir dəyər müəyyənləş-

Məni inam kimi sübuta ehtiyacı olmayan dirmirəm, sadəcə vaxtı çatanı içimdən

əminlik hərəkətə gətirir. Özüm üçün püskürürəm ki, qidaya çevrilsin. Mənim

yaşayıram, amma bu cəhdimdə özünə- yazıçılığımda başqa heç nə yoxdur.