Page 151 - "Xəzər"
P. 151
hissiyyat ona olmazın həzz verirdi. Qəfildən poruçik başını qaldırıb sərt 151
Arvadının gözləri qarşısında ölmək sahil qartal baxışlarını arvadına dikdi. Tiyəni 2016
küləyinin qoxusunu udmaq kimi bir şeydi. qarnına dirədi, dikəldi ki, bədəni qılıncdan
Ona başqaları üçün əlçatmaz görünən asılı qalsın. Kitelin altında çiyin əzələlərinin Yukio Misima. Vətənpərvərlik
uğur miras qalmışdı. Gəlinə oxşayan ağ, gərilməsindən hiss olunurdu ki, poruçik
hərəkətsiz qamət poruçik üçün uğrunda var qüvvəsini toplayıb. O, qılıncın ucunu
yaşadığı hər şeyi – imperatoru, vətəni, qarnının sol tərəfinə, mümkün qədər dərinə
savaş bayrağını təcəssüm etdirirdi. Bütün batırmaq niyyətindəydi.
bu müqəddəs simvollar ona arvadının ay-
dın gözləri ilə baxırdı. Qəzəbli bir səs otağın sükutunu pozdu.
Hərçənd poruçik zərbəni özü vurmuş-
Reyko ölümə hazırlaşan ərinə baxıb du, amma yenə də ona elə gəldi ki, bu
fikirləşdi ki, dünyada ondan gözəl varlıq dəmir parçasını bədəninə başqa birisi
çətin tapıla. Mundir ona həmişə yaraşırdı. batırdı. Gözləri qaraldı, bir an nə baş ver-
İndi isə qaşlarını çatıb, dodaqlarını sıxaraq diyini anlamadı. Polad tiyənin çılpaq hissəsi
ölümün gözünə baxan ərinin üzü qənirsiz sona qədər bədəninə yeridi, tiyədən
görünürdü. yapışmış əli qarnına dirəndi. Ağlı başına
gəldi, fikirləşdi ki, tiyə qarın boşluğuna
– Vədə tamamdır, – poruçik dedi. girib. Nəfəs almaq çətinləşirdi, sinəsi ağır-
Reyko başını yerə əyib ona təzim elədi. ağır enib-qalxırdı. Ola bilməzdi ki, bütün
Elə bil gücü tükəndi, dikələ bilmədi. bunlar onun bədənində baş versin. Elə
Ağlamaq olmazdı, üzü ənlik-kirşanlıydı. bilirdi ki, hardasa uzaqlarda dəhşətli ağrı
Yaş gözündən öz-özünə süzülürdü. yerin təkindən alov kimi püskürür. Ağrı,
Nəhayət, dikəldi, göz yaşının dumanlı görünməmiş sürətlə yayılırdı. Poruçik
pərdəsi arxasından gördü ki, əri qılıncın qışqırmamaq üçün alt dodağını dişlədi.
tiyəsini ağ əski ilə sarıyır. Polad tiyənin “Demək xarakiri belə olurmuş”, – fikir-
iyirmi santimetri açıq qaldı. İşini bitirib ləşdi. Elə bil göy qübbəsi başına uçmuşdu,
qılıncı yerə qoydu, ayaqlarını çarpazladı, dünyanın altı üstünə çevrilmişdi. Tiyə
mundirinin qabağını açdı. Daha arvadına qarnına girənə qədər sarsılmaz hesab
baxmırdı. Barmaqları ağır-ağır mundirin elədiyi iradəsi, cəsarəti indi uzun, polad
düymələrini açırdı. Əvvəl qarabuğdayı telə çevrilmişdi və ondan möhkəm yapış-
sinəsi, sonra qarnı göründü. Kəmərini açıb maq lazım idi. Bu düşüncə ürəyini qüssə
şalvarını aşağı endirdi, belindəki ağappaq ilə doldurdu. Qılıncı tutan əli də, ağ parça
qurşaq göründü. Qurşağı bir az aşağı da qan içindəydi; qurşağı al-qırmızı rəngə
saldı və tiyənin sarınmış hissəsini əlində boyanmışdı. “Qəribədir, – fikirləşdi, – bu
tutdu. Poruçik gözlərini qarnından çəkmirdi, qədər ağrı çəksəm də, dünyanın əvvəlki
sol əliylə bir az aşağını sığallayırdı. Qılıncın dünya olduğunu aydın görürəm”.
kifayət qədər iti olub-olmadığını yoxlamaq Qarnını yırtıb, bənizi ağaran (elə bil
üçün şalvarını bir az da aşağı salıb dərisini üzünə ağ pərdə çəkmişdilər) andan Reyko
çərtdi, budundan qan süzüldü. İlk dəfə özünü ərinin üstünə atmaq istəyi ilə
ərinin qanını görən Reykonun nəfəsi da- savaşırdı. Bunu eləmək olmazdı, oturub
raldı, onun üzünə baxdı. Poruçik məm- baxmalıydı. O, şahiddir; bu vəzifəni ona
nunluqla kəsiyə baxırdı. Reyko yüngüllük əri həvalə etmişdi. Əri lap yaxındaydı:
hiss elədi, hərçənd bu rahatlığın yalançı onun dişlədiyi dodağının, sifətinin ağrıdan
olduğunu bilirdi. necə əyildiyini aydın görürdü. O sifətdə
Arvadının gözləri qarşısında ölmək sahil qartal baxışlarını arvadına dikdi. Tiyəni 2016
küləyinin qoxusunu udmaq kimi bir şeydi. qarnına dirədi, dikəldi ki, bədəni qılıncdan
Ona başqaları üçün əlçatmaz görünən asılı qalsın. Kitelin altında çiyin əzələlərinin Yukio Misima. Vətənpərvərlik
uğur miras qalmışdı. Gəlinə oxşayan ağ, gərilməsindən hiss olunurdu ki, poruçik
hərəkətsiz qamət poruçik üçün uğrunda var qüvvəsini toplayıb. O, qılıncın ucunu
yaşadığı hər şeyi – imperatoru, vətəni, qarnının sol tərəfinə, mümkün qədər dərinə
savaş bayrağını təcəssüm etdirirdi. Bütün batırmaq niyyətindəydi.
bu müqəddəs simvollar ona arvadının ay-
dın gözləri ilə baxırdı. Qəzəbli bir səs otağın sükutunu pozdu.
Hərçənd poruçik zərbəni özü vurmuş-
Reyko ölümə hazırlaşan ərinə baxıb du, amma yenə də ona elə gəldi ki, bu
fikirləşdi ki, dünyada ondan gözəl varlıq dəmir parçasını bədəninə başqa birisi
çətin tapıla. Mundir ona həmişə yaraşırdı. batırdı. Gözləri qaraldı, bir an nə baş ver-
İndi isə qaşlarını çatıb, dodaqlarını sıxaraq diyini anlamadı. Polad tiyənin çılpaq hissəsi
ölümün gözünə baxan ərinin üzü qənirsiz sona qədər bədəninə yeridi, tiyədən
görünürdü. yapışmış əli qarnına dirəndi. Ağlı başına
gəldi, fikirləşdi ki, tiyə qarın boşluğuna
– Vədə tamamdır, – poruçik dedi. girib. Nəfəs almaq çətinləşirdi, sinəsi ağır-
Reyko başını yerə əyib ona təzim elədi. ağır enib-qalxırdı. Ola bilməzdi ki, bütün
Elə bil gücü tükəndi, dikələ bilmədi. bunlar onun bədənində baş versin. Elə
Ağlamaq olmazdı, üzü ənlik-kirşanlıydı. bilirdi ki, hardasa uzaqlarda dəhşətli ağrı
Yaş gözündən öz-özünə süzülürdü. yerin təkindən alov kimi püskürür. Ağrı,
Nəhayət, dikəldi, göz yaşının dumanlı görünməmiş sürətlə yayılırdı. Poruçik
pərdəsi arxasından gördü ki, əri qılıncın qışqırmamaq üçün alt dodağını dişlədi.
tiyəsini ağ əski ilə sarıyır. Polad tiyənin “Demək xarakiri belə olurmuş”, – fikir-
iyirmi santimetri açıq qaldı. İşini bitirib ləşdi. Elə bil göy qübbəsi başına uçmuşdu,
qılıncı yerə qoydu, ayaqlarını çarpazladı, dünyanın altı üstünə çevrilmişdi. Tiyə
mundirinin qabağını açdı. Daha arvadına qarnına girənə qədər sarsılmaz hesab
baxmırdı. Barmaqları ağır-ağır mundirin elədiyi iradəsi, cəsarəti indi uzun, polad
düymələrini açırdı. Əvvəl qarabuğdayı telə çevrilmişdi və ondan möhkəm yapış-
sinəsi, sonra qarnı göründü. Kəmərini açıb maq lazım idi. Bu düşüncə ürəyini qüssə
şalvarını aşağı endirdi, belindəki ağappaq ilə doldurdu. Qılıncı tutan əli də, ağ parça
qurşaq göründü. Qurşağı bir az aşağı da qan içindəydi; qurşağı al-qırmızı rəngə
saldı və tiyənin sarınmış hissəsini əlində boyanmışdı. “Qəribədir, – fikirləşdi, – bu
tutdu. Poruçik gözlərini qarnından çəkmirdi, qədər ağrı çəksəm də, dünyanın əvvəlki
sol əliylə bir az aşağını sığallayırdı. Qılıncın dünya olduğunu aydın görürəm”.
kifayət qədər iti olub-olmadığını yoxlamaq Qarnını yırtıb, bənizi ağaran (elə bil
üçün şalvarını bir az da aşağı salıb dərisini üzünə ağ pərdə çəkmişdilər) andan Reyko
çərtdi, budundan qan süzüldü. İlk dəfə özünü ərinin üstünə atmaq istəyi ilə
ərinin qanını görən Reykonun nəfəsi da- savaşırdı. Bunu eləmək olmazdı, oturub
raldı, onun üzünə baxdı. Poruçik məm- baxmalıydı. O, şahiddir; bu vəzifəni ona
nunluqla kəsiyə baxırdı. Reyko yüngüllük əri həvalə etmişdi. Əri lap yaxındaydı:
hiss elədi, hərçənd bu rahatlığın yalançı onun dişlədiyi dodağının, sifətinin ağrıdan
olduğunu bilirdi. necə əyildiyini aydın görürdü. O sifətdə
