Page 149 - "Xəzər"
P. 149
inə sıxılmış gözəl dodaqlar... Təraşdan uzanmış, gözlərini qaranlıq tavana zillə- 149
sonra parıldayan göyümtül yanaqlar... mişdilər. Sakit gecəydi, küçədə hərəkət 2016
Reyko ona əziz olan bu cizgiləri öpdü. dayanmışdı. Yesuya stansiyasından gələn
Sonra enli çiyinlərini, boynunu, bir cüt tramvay və qatar səsləri parkın gizlətdiyi Yukio Misima. Vətənpərvərlik
qalxanı xatırladan sinə əzələlərini öpdü. Akasaka sarayına çatmırdı. Şəhərin bu
Bu əzələlərin kölgə saldığı qoltuqlarının dinc hissəsində hardasa iki düşmən
altından şirin, həm də kədər duyulan bir qruplaşmanın bu saat döyüşə hazırlaşdı-
qoxu gəlirdi, – gənc adamın ölümünü ğına inanmaq çətin idi.
qəribə bir şəkildə hiss elətdirən qoxu.
Poruçikin bədəni yetişmiş buğda rəngində Ər-arvad daxildən gələn hərarətin
idi, qabarıq əzələlər qarnını örtmüşdü. verdiyi həzzin təsiri altında səssizcə uza-
Reyko bu möhkəm bədənə baxıb onu nıb, yenidən cənnət məmnunluğu dəqi-
doğranmış şəkildə, iztirab içində təsəvvür qələrini yaşayırdılar: ürəkdonduran
elədi. Gözündən yaş süzülməyə başladı, hər anın, hər unudulmaz öpüşün, cismani
ərinin qarnını xeyli öpdü. toxunuşun, səadət hissinin gətirdiyi məm-
nunluğun... Amma tavandan asılmış ölüm,
Dərisinə damcıların töküldüyünü hiss baxışlarını düz onların üzünə tuşlamışdı.
eləyən poruçik sanki yeni bir güc aldı, Zövq bitdi və bir də qayıtmayacaq. Hər
artıq istənilən əzaba dözə biləcəyinə şübhə halda, o anda ikisi də eyni şeyi fikirləşdi:
etmirdi. hətta uzun bir ömür yaşasaydılar belə,
heç vaxt bu cür ekstaza çatmayacaqdılar.
Belə bir vidadan sonra ər-arvadın necə Bir-birinə bərk-bərk çarpazlanmış bar-
xoşbəxt olduqlarını təsvir eləmək artıqdı. maqlar bir azdan açılacaq. Tavandakı bu
Poruçik acı-acı ağlayan arvadını güclü taxta naxışlar bir də olmayacaq. Ölüm
qolları ilə qucaqladı. Bir-birinə sarıldılar. yaxında olduğunu hər an daha aydın hiss
Reyko titrəyirdi. Tərli bədənlər bir-birinə etdirirdi. Artıq vaxt qalmamışdı. Bütün
qovuşmuşdu, daha heç kim onları ayıra cəsarətlərini toplayıb özləri ölümə sarı
bilməzdi, onlar vahid bir varlığa çevril- getməliydilər.
mişdilər. Reyko sanki yüksəklikdən uçu-
ruma düşür, sonra yenidən pərvazlanıb – Hə, hazırlaşmaq lazımdır, – sükutu
uçurdu. Poruçik öndə gedən alay bayraq- poruçik pozdu. Bu sözlərdə bir qətiyyət
darı kimi tövşüyürdü. Çılğın ehtiras dal- vardı, amma Reyko indiyə qədər ərinin
ğaları bir-birini əvəzləyir, bu dalğaları belə yumşaq, mehriban səslə danışdığını
aşmaq arzusunda olan gənc ər-arvad eşitməmişdi.
yorğunluq hiss eləmirdi.
Ayağa qalxdılar. Görüləsi çox işləri
Nəhayət, poruçik Reykonun bədənin- vardı. Poruçik heç vaxt arvadına yatağı
dən aralandı. Qətiyyən ona görə yox ki, yığmağa kömək eləməmişdi, indi isə özü
doymuşdu, sadəcə, buna məcbur idi, dolabı açıb pambıq döşəyi ora qoydu.
çünki gücünü tükətmək istəmirdi; xarakiri Sobanı söndürdü, lampanı yerinə çəkdi.
zamanı bu güc ona lazım olacaqdı. Həm Otaq əvvəlki səliqəli görkəmini aldı, elə
də sevgidən ifrat dərəcədə doymaq, bez- bil kimisə gözləyirdilər.
mək istəmirdi. Ərinin aralandığını görən
Reyko həmişəki kimi onun iradəsinə tabe – Burda nə qədər yeyib-içmişik. Kano
oldu. İkisi də əl-ələ tutub arxası üstə ilə, Xomma ilə, Noquti ilə...
– Hə, onlar məclisləri sevirdilər.
sonra parıldayan göyümtül yanaqlar... mişdilər. Sakit gecəydi, küçədə hərəkət 2016
Reyko ona əziz olan bu cizgiləri öpdü. dayanmışdı. Yesuya stansiyasından gələn
Sonra enli çiyinlərini, boynunu, bir cüt tramvay və qatar səsləri parkın gizlətdiyi Yukio Misima. Vətənpərvərlik
qalxanı xatırladan sinə əzələlərini öpdü. Akasaka sarayına çatmırdı. Şəhərin bu
Bu əzələlərin kölgə saldığı qoltuqlarının dinc hissəsində hardasa iki düşmən
altından şirin, həm də kədər duyulan bir qruplaşmanın bu saat döyüşə hazırlaşdı-
qoxu gəlirdi, – gənc adamın ölümünü ğına inanmaq çətin idi.
qəribə bir şəkildə hiss elətdirən qoxu.
Poruçikin bədəni yetişmiş buğda rəngində Ər-arvad daxildən gələn hərarətin
idi, qabarıq əzələlər qarnını örtmüşdü. verdiyi həzzin təsiri altında səssizcə uza-
Reyko bu möhkəm bədənə baxıb onu nıb, yenidən cənnət məmnunluğu dəqi-
doğranmış şəkildə, iztirab içində təsəvvür qələrini yaşayırdılar: ürəkdonduran
elədi. Gözündən yaş süzülməyə başladı, hər anın, hər unudulmaz öpüşün, cismani
ərinin qarnını xeyli öpdü. toxunuşun, səadət hissinin gətirdiyi məm-
nunluğun... Amma tavandan asılmış ölüm,
Dərisinə damcıların töküldüyünü hiss baxışlarını düz onların üzünə tuşlamışdı.
eləyən poruçik sanki yeni bir güc aldı, Zövq bitdi və bir də qayıtmayacaq. Hər
artıq istənilən əzaba dözə biləcəyinə şübhə halda, o anda ikisi də eyni şeyi fikirləşdi:
etmirdi. hətta uzun bir ömür yaşasaydılar belə,
heç vaxt bu cür ekstaza çatmayacaqdılar.
Belə bir vidadan sonra ər-arvadın necə Bir-birinə bərk-bərk çarpazlanmış bar-
xoşbəxt olduqlarını təsvir eləmək artıqdı. maqlar bir azdan açılacaq. Tavandakı bu
Poruçik acı-acı ağlayan arvadını güclü taxta naxışlar bir də olmayacaq. Ölüm
qolları ilə qucaqladı. Bir-birinə sarıldılar. yaxında olduğunu hər an daha aydın hiss
Reyko titrəyirdi. Tərli bədənlər bir-birinə etdirirdi. Artıq vaxt qalmamışdı. Bütün
qovuşmuşdu, daha heç kim onları ayıra cəsarətlərini toplayıb özləri ölümə sarı
bilməzdi, onlar vahid bir varlığa çevril- getməliydilər.
mişdilər. Reyko sanki yüksəklikdən uçu-
ruma düşür, sonra yenidən pərvazlanıb – Hə, hazırlaşmaq lazımdır, – sükutu
uçurdu. Poruçik öndə gedən alay bayraq- poruçik pozdu. Bu sözlərdə bir qətiyyət
darı kimi tövşüyürdü. Çılğın ehtiras dal- vardı, amma Reyko indiyə qədər ərinin
ğaları bir-birini əvəzləyir, bu dalğaları belə yumşaq, mehriban səslə danışdığını
aşmaq arzusunda olan gənc ər-arvad eşitməmişdi.
yorğunluq hiss eləmirdi.
Ayağa qalxdılar. Görüləsi çox işləri
Nəhayət, poruçik Reykonun bədənin- vardı. Poruçik heç vaxt arvadına yatağı
dən aralandı. Qətiyyən ona görə yox ki, yığmağa kömək eləməmişdi, indi isə özü
doymuşdu, sadəcə, buna məcbur idi, dolabı açıb pambıq döşəyi ora qoydu.
çünki gücünü tükətmək istəmirdi; xarakiri Sobanı söndürdü, lampanı yerinə çəkdi.
zamanı bu güc ona lazım olacaqdı. Həm Otaq əvvəlki səliqəli görkəmini aldı, elə
də sevgidən ifrat dərəcədə doymaq, bez- bil kimisə gözləyirdilər.
mək istəmirdi. Ərinin aralandığını görən
Reyko həmişəki kimi onun iradəsinə tabe – Burda nə qədər yeyib-içmişik. Kano
oldu. İkisi də əl-ələ tutub arxası üstə ilə, Xomma ilə, Noquti ilə...
– Hə, onlar məclisləri sevirdilər.
