Page 147 - "Xəzər"
P. 147
idən sifətinin yarısı elə bil poruçikə aid dını gözləmişdi. Əllərini başının altında 147
deyildi və həlak olmuş əsgər heykəlinə çarpazlayıb lampanın tavana saldığı qara 2016
bənzəyirdi. Gənc zabit bir anlığa gözlərini kölgələrə baxdı. Nəyi gözləyirdi – ölümü,
yumdu. Dünya qaranlığa qərq oldu – yoxsa cismani zövqü? Hər iki gözləntinin Yukio Misima. Vətənpərvərlik
demək, ancaq dirilərin görməsi mümkün- intizarını yan-yana qoyanda hiss elədi ki,
dür. ölümü daha şiddətlə arzulayır. Nə olur-ol-
sun, poruçik heç vaxt azadlıq hissinin hər
Poruçik vanna otağından çıxanda ha- şeyi bu qədər əhatə etdiyini duymamışdı.
mar sifəti göy rəngə çalırdı. Keçib kürənin
yanında oturdu. Reyko hər şeyi hazırlamış, Pəncərənin altından avtomobil ötüb-
hətta özünü səliqəyə salmağa da vaxt keçdi. Qar basmış körpünün üstündə
tapmışdı. Yanaqları xəfifcə qızarmışdı, sürüşən şinlərin səsi eşidildi. Siqnal səsi
nəm dodaqları parıldayırdı. Poruçik arva- evin divarlarında əks-səda verdi. Həyat
dının üzündə zərrə qədər kədər nişanəsi öz axarıyla davam edirdi, ancaq bura, bu
görmədi. Reykonun mətanətindən razı otaq tənha adaydı. Bu otaqdan o tərəfdə
qalan zabit bir daha seçimində yanılma- poruçikin ürəyini verdiyi narahat bir ölkə
dığını düşündü. Piyaləni başına çəkib ye- vardı. Onun uğrunda həyatını fəda elə-
nidən doldurdu və arvadına uzatdı. Reyko mişdi. Bəs bu vətən onun yolunda özünü
bu vaxtadək sakenin dadını bilmirdi; fəda edənin ölümünü görəcəkmi? Qoy
görməsin! Müharibə meydanında şərəflə
– İtaətkarcasına dodaqlarına yaxın- vuruşmaq, şücaət göstərmək poruçikə
laşdırıb ehtiyatla içdi. qismət deyilmiş. Onun qəlbinin cəbhə xətti
məhz burdan keçirdi.
– Yanıma gəl, – Poruçik onu çağırdı.
Reyko ərinə yaxınlaşdı, əyildi, poruçik Pilləkənlə qalxan Reykonun addım
onu qucaqladı. Tez-tez qalxıb enən sinəsi səsləri eşidildi. Köhnə, əyri pillələr arvadının
sakenin alovlandırdığı sevinclə kədərin ayaqları altında cırıldayırdı. Poruçik bu
qarışığı içində döyünüb qabarırdı. Poruçik səsi xoşlayırdı, çox vaxt yatağında uzanıb
üstdən aşağı arvadının gözlərinə baxdı. köhnə pilləkənin bu xoş cırıltısını intizarla
Bu, onun görüb-görəcəyi son qadın, son gözləyərdi. Fikirləşəndə ki, bu səsi son
insan sifəti idi. Bir daha görməyəcəyi gö- dəfə eşidir, ona diqqət kəsildi; hər andan
zəl mənzərəni seyr edən səyyah kimi tə- zövq almaq istəyirdi, anlar, dəqiqələrsə
ləsmədən, diqqətlə arvadının sifətindəki sanki bərq vururdu.
bütün cizgilərə tamaşa elədi. Poruçik ba-
xır, baxmaqdan doymurdu: yumşaq do- Reyko hamam xalatının üstündən to-
daqlar bu gözəlliyin soyuq cizgilərini isidirdi. ranlıqda qaraya çalan qırmızı qurşaq bağ-
Əyilib o dodaqları öpdü. Arvadının sifət lamışdı. Poruçik əlini qurşağın düyününə
əzələləri tərpənməsə də, qapalı gözlərinin atdı, Reyko da ona kömək elədi və qurşaq
kirpikləri arasından yaş süzüldüyünü gördü. ilan kimi sürüşüb yerə düşdü. Əri əllərini
“Yatağa gedək”, – pıçıldadı, amma xalatın geniş qollarından içəri soxdu, Rey-
Reyko əvvəlcə vanna qəbul eləmək istədi. ko dirsəkləri ilə onun ovuclarını bədəninə
Poruçik qaz sobasının qızdırdığı yataq sıxdı və əndamına toxunan əllərin həra-
otağına tək qalxdı, qollarını geniş açıb rətindən, bu hərarətin gətirdiyi ehtirasdan
yatağa uzandı. Hər şey eyni idi, hətta za- titrəməyə başladı.
man da. Neçə axşam beləcə uzanıb arva-
deyildi və həlak olmuş əsgər heykəlinə çarpazlayıb lampanın tavana saldığı qara 2016
bənzəyirdi. Gənc zabit bir anlığa gözlərini kölgələrə baxdı. Nəyi gözləyirdi – ölümü,
yumdu. Dünya qaranlığa qərq oldu – yoxsa cismani zövqü? Hər iki gözləntinin Yukio Misima. Vətənpərvərlik
demək, ancaq dirilərin görməsi mümkün- intizarını yan-yana qoyanda hiss elədi ki,
dür. ölümü daha şiddətlə arzulayır. Nə olur-ol-
sun, poruçik heç vaxt azadlıq hissinin hər
Poruçik vanna otağından çıxanda ha- şeyi bu qədər əhatə etdiyini duymamışdı.
mar sifəti göy rəngə çalırdı. Keçib kürənin
yanında oturdu. Reyko hər şeyi hazırlamış, Pəncərənin altından avtomobil ötüb-
hətta özünü səliqəyə salmağa da vaxt keçdi. Qar basmış körpünün üstündə
tapmışdı. Yanaqları xəfifcə qızarmışdı, sürüşən şinlərin səsi eşidildi. Siqnal səsi
nəm dodaqları parıldayırdı. Poruçik arva- evin divarlarında əks-səda verdi. Həyat
dının üzündə zərrə qədər kədər nişanəsi öz axarıyla davam edirdi, ancaq bura, bu
görmədi. Reykonun mətanətindən razı otaq tənha adaydı. Bu otaqdan o tərəfdə
qalan zabit bir daha seçimində yanılma- poruçikin ürəyini verdiyi narahat bir ölkə
dığını düşündü. Piyaləni başına çəkib ye- vardı. Onun uğrunda həyatını fəda elə-
nidən doldurdu və arvadına uzatdı. Reyko mişdi. Bəs bu vətən onun yolunda özünü
bu vaxtadək sakenin dadını bilmirdi; fəda edənin ölümünü görəcəkmi? Qoy
görməsin! Müharibə meydanında şərəflə
– İtaətkarcasına dodaqlarına yaxın- vuruşmaq, şücaət göstərmək poruçikə
laşdırıb ehtiyatla içdi. qismət deyilmiş. Onun qəlbinin cəbhə xətti
məhz burdan keçirdi.
– Yanıma gəl, – Poruçik onu çağırdı.
Reyko ərinə yaxınlaşdı, əyildi, poruçik Pilləkənlə qalxan Reykonun addım
onu qucaqladı. Tez-tez qalxıb enən sinəsi səsləri eşidildi. Köhnə, əyri pillələr arvadının
sakenin alovlandırdığı sevinclə kədərin ayaqları altında cırıldayırdı. Poruçik bu
qarışığı içində döyünüb qabarırdı. Poruçik səsi xoşlayırdı, çox vaxt yatağında uzanıb
üstdən aşağı arvadının gözlərinə baxdı. köhnə pilləkənin bu xoş cırıltısını intizarla
Bu, onun görüb-görəcəyi son qadın, son gözləyərdi. Fikirləşəndə ki, bu səsi son
insan sifəti idi. Bir daha görməyəcəyi gö- dəfə eşidir, ona diqqət kəsildi; hər andan
zəl mənzərəni seyr edən səyyah kimi tə- zövq almaq istəyirdi, anlar, dəqiqələrsə
ləsmədən, diqqətlə arvadının sifətindəki sanki bərq vururdu.
bütün cizgilərə tamaşa elədi. Poruçik ba-
xır, baxmaqdan doymurdu: yumşaq do- Reyko hamam xalatının üstündən to-
daqlar bu gözəlliyin soyuq cizgilərini isidirdi. ranlıqda qaraya çalan qırmızı qurşaq bağ-
Əyilib o dodaqları öpdü. Arvadının sifət lamışdı. Poruçik əlini qurşağın düyününə
əzələləri tərpənməsə də, qapalı gözlərinin atdı, Reyko da ona kömək elədi və qurşaq
kirpikləri arasından yaş süzüldüyünü gördü. ilan kimi sürüşüb yerə düşdü. Əri əllərini
“Yatağa gedək”, – pıçıldadı, amma xalatın geniş qollarından içəri soxdu, Rey-
Reyko əvvəlcə vanna qəbul eləmək istədi. ko dirsəkləri ilə onun ovuclarını bədəninə
Poruçik qaz sobasının qızdırdığı yataq sıxdı və əndamına toxunan əllərin həra-
otağına tək qalxdı, qollarını geniş açıb rətindən, bu hərarətin gətirdiyi ehtirasdan
yatağa uzandı. Hər şey eyni idi, hətta za- titrəməyə başladı.
man da. Neçə axşam beləcə uzanıb arva-
