Page 148 - "Xəzər"

Şölə saçan qaz sobasının ətrafında daqlarında gəzdirməyə başladı. Gözlərini

necə lüt qaldıqlarını heç özləri də hiss yumsan, elə bilərdin ki, bütün dünya dal-

eləmədilər. Ürəkləri də, bədənləri də, ğaların üzərində yüngülcə yırğalanır.

düşüncələri də yalnız bir şeyə köklənmişdi: Sonra poruçikin dodaqları itaətkarca-

bu, sonuncu dəfədir. Sanki gözəgörünməz sına baxışlarının ardınca süründü, gözünə

bir fırça onların cisminə yazırdı: “SONUN- dəyən yerləri öpməyə başladı. Qabarıq

CU DƏFƏ”... sinənin öpüşlərdən bərkimiş gilələri dağ

Poruçik arvadını sinəsinə sıxdı, ca- gilənarının tumurcuqlarına bənzəyirdi. Çi-

vanlar bir-birini öpüşlərə qərq elədilər. yinlərdən başlanan qollar biləklərə doğru

Poruçikin dili Reykonun ağzının içində uzandıqca incəlirdi. Nazik barmaqlar –

ora-bura sürüşürdü. Ölümün anlaşılmaz toy şəkillərində yelpik tutan həmin bar-

olan əzabları onların hisslərini daha da maqlar – poruçikin qızmış dodaqlarından

şiddətləndirir, hər toxunuş kürədə qızdı- gizlənərək utancaq şəkildə ovuclara sı-

rılmış dəmir kimi yandırırdı. Yaxınlaşmaq- ğınmışdı. Sinə ilə qarın arasındakı çökəklik

da olan ölüm iztirabları bu zövq anlarına elastikliyin və gücün vəhdətini təcəssüm

görünməmiş bir nəciblik, bir paklıq gətir- etdirirdi; aşağıda budların sərt döngələri

148 mişdi. başlayırdı, ancaq burda da bədən öz

– Bədənini mənə göstər. Axırıncı dəfə təmkin və intizamını qoruyub saxlayırdı.
2016 tamaşa etmək istəyirəm, – poruçik pıçıldadı Qarnın gözqamaşdıran ağlığı lampanın

və lampanın abajurunu elə çevirdi ki, işıq boğuq işığında dərin boşqaba doldurulmuş

yatağa düşsün. südü xatırladırdı; tən ortada yağış damcı-

Reyko gözlərini yumub səssizcə uzan- sının izi kimi balaca çökək görünürdü.

mışdı. Yandan düşən işıqda ağappaq bə- Aşağıda, kölgənin sıxlaşdığı yerdə yumşaq

dənin hamar və eniş-çıxışlı səthi daha tüklər qaralırdı; ehtirasla dolu bədənlərin

cazibədar görsənirdi. Poruçik xudbincəsinə açıq-aşkar titrəməsindən təravətli qoxu

bir məmnunluqla düşündü ki, birinci öl- gəlirdi.

məklə bu gözəlliyin necə məhv olduğunu Reyko titrək səslə pıçıldadı:

görməyəcək. Tələsmədən bu əsrarəngiz – Mən də istəyirəm... Son dəfə...

mənzərəni yaddaşına köçürdü. Bir əliylə Birinci dəfə idi ki, ərindən belə bir şey

Yukio Misima. Vətənpərvərlik Reykonun saçını tumarlayır, o biri əlini xahiş edirdi; elə bil indiyəcən gizlətdiyi

gözəl yanağında gəzdirirdi. Əyilib üzündən, ürkəklik üzə çıxmışdı. Əri dinməz-söyləməz

gözlərinin qıraqlarından öpdü. Açıq, geniş kürəyi üstə uzandı. Ağappaq qadın bədəni

alın... Nazik qaşların altındakı uzun kir- azca yuxarı qalxdı; hər şeydə ərini təkrar

piklərinin kölgəsi... Düz, qüsursuz burun... eləmək arzusunda idi. Reyko baxışlarını

Dolu, sanki fırçayla çəkilmiş gözəl dodaqlar, ondan ayırmayan ərinin gözlərini barmaq-

ağappaq inci dişlər... Yanaqların xəfif ları ilə ehmalca, nəvazişlə qapadı. Sifəti

qızartısı və kiçik, zərif çənə... Poruçik elə qızaran Reyko ani riqqətlə ərinin başını

bil ölümün parıltılı simasını görürdü. Bir sinəsinə sıxdı. Qısa vurulmuş saçlar iynə

azdan iti xəncərin batacağı ağ boynu qı- kimi dərisinə batdı. Burnu soyuq, nəfəsi

zardanacan acgözlüklə öpməyə başladı. isti idi. Reyko bir az aralandı, gözlərini bu

Sonra yenə dodaqlara qayıtdı, dodaqlarını comərd simaya zillədi. Qalın qaşlar...

eyni ritmlə, eyni nəvazişlə Reykonun do- Örtülü göz qapaqları... İri burun... Bir-