Page 145 - "Xəzər"
P. 145
– Mənim heç nədən xəbərim olmayıb. – Mən hazıram, – handan-hana cavab 145
Məni çağırmayıblar. Yəqin, ona görə ki, verdi. – İcazə ver, mən də sənin kimi elə- 2016
təzə evlənmişəm. Kano, Xomma, Yama- yim.
quti... ordadı. Yukio Misima. Vətənpərvərlik
Poruçik bu baxışların gücü altında
Adları çəkilən bu alyanaqlı gənc zabit- əzildiyini hiss eləyirdi. Sayıqlayırmış kimi,
lər – ərinin tez-tez onlara qonaq gələn sözlər ağzından öz-özünə töküldü:
dostları – bir anlığa Reykonun gözləri
qarşısında canlandı. – Yaxşı. Birlikdə olarıq. Amma istəyirəm
mənim necə öldüyümü görəsən. Razısan?
– Sabah əlahəzrətin münasibəti açıq-
lanacaq, – poruçik sükutdan sonra sözünə Arvadının bu dəhşətli qərara belə
davam elədi. – Onları qiyamçı elan edə- asanlıqla razılaşması heç özünə də aydın
cəklər. Mən öz əsgərlərimi onların üstünə deyildi. Amma sözlər dodaqlardan tökül-
aparmağa məcbur olacam... yox, bunu dükcə, ikisinin də ürəyini qəribə bir xoş-
eləyə bilmərəm. Bacarmaram... Mühafi- bəxtlik hissi bürüdü. Ərinin ona göstərdiyi
zədə məni əvəz edib, bu gecəni evdə etimad Reykonu mütəəssir eləmişdi. O,
keçirməyimə icazə verdilər. Sabah səhər, bir poruçik üçün ölüm ritualının nöqsansız
yəqin ki, hücum eləməli olacağıq. Reyko, keçməsinin nə qədər vacib olduğunu gözəl
buna gücüm çatmaz. anlayırdı. Xarakiri zamanı mütləq şahid
olmalıydı və ərinin məhz onu seçməsi
Reyko onunla üzbəüz oturmuşdu, an- Reykoya böyük hörmətdən xəbər verirdi.
caq gözlərini qaldırmırdı. Ərinin ona intihar Üstəlik, arvadının verdiyi vədi yerinə ye-
qərarını çatdırmaq istədiyini yaxşı başa tirib-yetirməyəcəyini görmək imkanından
düşürdü. Qərar artıq verilib. Səsindəki özünü məhrum etməsi, ona olan etibarın
qətiyyət dəyişmirdi, hər sözünün arxasında göstəricisiydi. Hərçənd, adi, xoflu ər ol-
ölüm dayanmışdı. Poruçik mənəvi əzab- saydı, Reyko əvvəl ölməliydi – ikili inti-
larından danışırdı, amma ürəyi tərəddüd harlarda, adətən belə olur. Poruçik hesab
etmirdi. edirdi ki, Reykonun birlikdə keçirdikləri ilk
gecədə içdiyi andı təsdiq edən bu qərar
Sonra otağı dağ çeşmələrinin suyu aldığı tərbiyənin nəticəsidir. Belə düşünmək
kimi təmiz, şəffaf bir sükut bürüdü. İkigünlük ona qürur verirdi. Özünəvurğunluq hissin-
fasiləsiz işgəncədən sonra evində gənc dən məhrum olmuş poruçikin ağlına da
və gözəl arvadı ilə üz-üzə oturan poruçik gəlmirdi ki, arvadı ölüm qərarını ancaq
ilk dəfə ruhunda bir dinclik hiss etdi. Başqa ona olan sevgisinə görə verib. Hər ikisinin
izahata gərək qalmadığını başa düşdü – qəlbini dolduran sevinc o qədər böyük və
arvadı hər şeyi anlamışdı. səmimiydi ki, üzləri təbəssümdən nurlan-
mışdı. Reykoya elə gəlirdi, sanki daha bir
– Belə... – Poruçik gözlərini qaldırdı; nikah gecəsi yaşayacaqlar. Qarşıda nə
iki gecə yuxusuz qalmasına baxmayaraq, ağrı, nə ölüm – yalnız sonu görünməyən
baxışları iti və aydın idi. İndi o baxışlar bir sonsuzluq vardı.
Reykonun üzünə dikilmişdi. – Bu gecə
xarakiri edəcəyəm. – Vanna hazırdı, çiməcəksən?
– Hə.
Reyko qımıldanmadı. Onun iri gözlə- – Bəs yemək necə, şam edəcəksən?
rində elə bir gərginlik vardı ki, sanki bu
baxışlar elə indicə zəng kimi şiddətlə
cingildəyəcəkdi.
   140   141   142   143   144   145   146   147   148   149   150