Page 107 - "Xəzər"
P. 107
nlikdə ora-bura səpələnmiş çəhrayı yaxınlaşıb özünü şinsiz yük avtomobilinin 107
daşlar oldu. Ayrı heç nə. Telefon zəng hündür təkərinin üstünə yıxdı; kamer 2016
çaldı. Kim olar, görəsən? Yoxsa Harriet qalaqlarının, paslanmış mühərriklərin,
Nadsondur? qapaqsız benzin kanistrlərinin arasında filip Rot. Mövhumatçı
uzanıb nəfəsini dərdi. Niyəsini özü də
– Eli, sənin artırmanda yəhudi var. bilmədən yolun qalan hissəsini keçməyə
– Yox, bu mənəm. hazırlaşdı.
Cəfəngiyyata bax.
– Eli, sən nə danışırsan, onu öz göz- – Necəsən, atacan? – kanistr topasının
lərimlə gördüm. içində nəsə axtaran mexanik yağa bulaş-
– Yox, bu mənəm, mən də səni gör- mış əllərini kombinezona sürtə-sürtə soruş-
düm: sən öz Alp dağına çəhrayı rəng du.
çəkirdin.
– Eli, səndə yenə əsəb sarsıntısıdır. Elinin qarnında nəsə sancdı və
Cimmi, Cimmi, deyəsən, Elinin əsəbləri uzunətək qara pencəyi daha tarım sıxıb
yenə pozulub. bağladı.
– Eli, Eli, danışan Cimmidir, eşitdim
əsəblərində yenə problem yaranıb, dostum, – Əla havadı, – mexanik dönüb qaraja
sənə kömək lazımdı? tərəf yönəldi.
– Eli, Eli, danışan Teddir, Şerli deyir
sənə kömək etmək lazımdı... – Şalom, – Eli pıçıldadı və təpəyə
– Eli, Eli, bu Artidir, sənə kömək la- doğru götürüldü.
zımdı...
– Eli, Harridir danışan, sənə kömək ***
lazımdı… sənə kömək lazımdı… Təpəyə qalxanda günəş artıq düz
Telefon axırıncı sözü zığıldayıb susdu. başının üstündəydi. O, meşəliklə gedirdi
– Allah buyurub ki, səndən hərəkət, – ağacların arası elə də isti deyildi, bununla
məndən bərəkət. Adam gərək özü özünə belə, adət eləmədiyi geyimdə ondan tər
kömək etsin! axır, həm də astarsız şlyapa başını sıxırdı.
Eli bunu deyib yenidən evdən çıxdı. Uşaqları yenə oynayan yerdə gördü. Onlar
Bu dəfə çəmənliyin ortasınacan həmişə oynayırdılar: düşünmək olardı ki,
addımladı, özünü – yeni libasdakı Eli Peki Zuref bu tifilləri başqa heç nəyə öyrətməyib.
– ağaclara, otluğa, quşlara, günəşə təqdim Şortlarının altından çıxan ayaqları elə arıq
etdi. Ancaq təbiətin ona deyiləsi bir sözü idi ki, qaçanda hər sümüyün necə tər-
yoxdu, Eli Pek də sahəni tarladan ayıran pənməsi aydınca görsənirdi. Eli çəmənliyə
çəpərdən oğrunca keçib, özünü kolluğun çıxmaq üçün onların döngənin arxasında
içinə verdi. Kolluqda şlyapasını iki dəfə gözdən itmələrini gözlədi. Amma nəsə –
yerə saldı, axırda onu başına bərk-bərk öz yaşıl kostyumu – onu gözləməyə qoy-
keçirib alaqotu və yabanı güllərin arasıyla murdu. Artırmada gözünə sataşan yaşıl
qaçmağa üz qoydu – yalnız şəhərin kostyum: təzə libasa bürünmüş uzunsaqqal
yanından dolama ötüb-keçən köhnə yola sütunun aşağısını rəngləyirdi. Onun əli
çatanda sürətini yavaşıtdı. Arxa tərəfdən aşağı-yuxarı gedib-gəlir, sütun sanki
“Qalf” yanacaqdoldurma məntəqəsinə ağappaq şölə saçırdı. Uzunsaqqalın təkcə
elə görkəmi kifayət etdi ki, Eli meşəlikdən
qopub çəmənliyə cumsun. Geriyə qanrılıb
baxmasa da, fikri-zikri oradaydı. Çəmənliyə
daşlar oldu. Ayrı heç nə. Telefon zəng hündür təkərinin üstünə yıxdı; kamer 2016
çaldı. Kim olar, görəsən? Yoxsa Harriet qalaqlarının, paslanmış mühərriklərin,
Nadsondur? qapaqsız benzin kanistrlərinin arasında filip Rot. Mövhumatçı
uzanıb nəfəsini dərdi. Niyəsini özü də
– Eli, sənin artırmanda yəhudi var. bilmədən yolun qalan hissəsini keçməyə
– Yox, bu mənəm. hazırlaşdı.
Cəfəngiyyata bax.
– Eli, sən nə danışırsan, onu öz göz- – Necəsən, atacan? – kanistr topasının
lərimlə gördüm. içində nəsə axtaran mexanik yağa bulaş-
– Yox, bu mənəm, mən də səni gör- mış əllərini kombinezona sürtə-sürtə soruş-
düm: sən öz Alp dağına çəhrayı rəng du.
çəkirdin.
– Eli, səndə yenə əsəb sarsıntısıdır. Elinin qarnında nəsə sancdı və
Cimmi, Cimmi, deyəsən, Elinin əsəbləri uzunətək qara pencəyi daha tarım sıxıb
yenə pozulub. bağladı.
– Eli, Eli, danışan Cimmidir, eşitdim
əsəblərində yenə problem yaranıb, dostum, – Əla havadı, – mexanik dönüb qaraja
sənə kömək lazımdı? tərəf yönəldi.
– Eli, Eli, danışan Teddir, Şerli deyir
sənə kömək etmək lazımdı... – Şalom, – Eli pıçıldadı və təpəyə
– Eli, Eli, bu Artidir, sənə kömək la- doğru götürüldü.
zımdı...
– Eli, Harridir danışan, sənə kömək ***
lazımdı… sənə kömək lazımdı… Təpəyə qalxanda günəş artıq düz
Telefon axırıncı sözü zığıldayıb susdu. başının üstündəydi. O, meşəliklə gedirdi
– Allah buyurub ki, səndən hərəkət, – ağacların arası elə də isti deyildi, bununla
məndən bərəkət. Adam gərək özü özünə belə, adət eləmədiyi geyimdə ondan tər
kömək etsin! axır, həm də astarsız şlyapa başını sıxırdı.
Eli bunu deyib yenidən evdən çıxdı. Uşaqları yenə oynayan yerdə gördü. Onlar
Bu dəfə çəmənliyin ortasınacan həmişə oynayırdılar: düşünmək olardı ki,
addımladı, özünü – yeni libasdakı Eli Peki Zuref bu tifilləri başqa heç nəyə öyrətməyib.
– ağaclara, otluğa, quşlara, günəşə təqdim Şortlarının altından çıxan ayaqları elə arıq
etdi. Ancaq təbiətin ona deyiləsi bir sözü idi ki, qaçanda hər sümüyün necə tər-
yoxdu, Eli Pek də sahəni tarladan ayıran pənməsi aydınca görsənirdi. Eli çəmənliyə
çəpərdən oğrunca keçib, özünü kolluğun çıxmaq üçün onların döngənin arxasında
içinə verdi. Kolluqda şlyapasını iki dəfə gözdən itmələrini gözlədi. Amma nəsə –
yerə saldı, axırda onu başına bərk-bərk öz yaşıl kostyumu – onu gözləməyə qoy-
keçirib alaqotu və yabanı güllərin arasıyla murdu. Artırmada gözünə sataşan yaşıl
qaçmağa üz qoydu – yalnız şəhərin kostyum: təzə libasa bürünmüş uzunsaqqal
yanından dolama ötüb-keçən köhnə yola sütunun aşağısını rəngləyirdi. Onun əli
çatanda sürətini yavaşıtdı. Arxa tərəfdən aşağı-yuxarı gedib-gəlir, sütun sanki
“Qalf” yanacaqdoldurma məntəqəsinə ağappaq şölə saçırdı. Uzunsaqqalın təkcə
elə görkəmi kifayət etdi ki, Eli meşəlikdən
qopub çəmənliyə cumsun. Geriyə qanrılıb
baxmasa da, fikri-zikri oradaydı. Çəmənliyə
