Page 104 - "Xəzər"

– Eli… gözləri isə həmin vaxt soruşurdu: Bəs

Stoldan sallanan dəstəkdən Tedin səsi sifətim necə, xoşunuza gəlirmi? Mən onu

gəlirdi; əlini uzatdı ki, dəstəyi götürüb necə varsa, elə saxlaya bilərəmmi? Hələ

yerinə assın, amma bu vaxt onun nə baxışlar! Baxışlar sözlə təsvir ediləsi deyil

dediyini də eşitdi: “Eli, sən onu gördün?” və Eli başını yana çevirib, üzünü

Dünən geydiyi şalvar-köynəyi tələsik döndərəndə belə yenə onları gördü: bu

əyninə keçirib, ayaqyalın bağçaya qaçdı. baxışlar bağçasında təzəcə çiçəkləyən

Elə də vardı – döngənin arxasından əcaib nərgizgüllərinə, tozağacının yarpaqlarına,

kabus göründü: qəhvəyi şlyapa aşağı karet fənərindəki lampalara, it nəcisinə

basılıb, yaşıl pencək çiyinlərin donqarını dikilmişdi.

daha da qabardıb, köynəyin yaxası açılıb, Dönüb evə girdi, amma pərdə ilə

qalstuk elə bağlanıb ki, gödək ucları dimdik pəncərə çərçivəsi arasındakı balaca

dayanıb, şalvarın qatları çəkmələrin üstünü dəlikdən baxanda yaşıl kostyum artıq

örtüb. Öz qara şlyapası onu daha hündür gözdən itmişdi.

göstərirdi, indiki şlyapada isə boyu sanki Telefon zəng çaldı.

bir az balacalaşmışdı. Bu paltarda o, sanki – Eli, danışan Şerlidir.

104 yerimir, xırda addımlarla quş kimi səkirdi. – Şerli, mən onu gördüm.

İdiot ki, idiot! Özünün bu yad, bu yabançı O, dəstəyi asdı.
2016 görkəmində o, yenə özü idi. Bu yabançılıq Yerində quruyub qalmışdı və kresloya

onun saqqalında dolaşır, hərəkətlərində, çöküb bir xeyli beləcə oturdu. Bu müddətdə

baxışında özünü büruzə verirdi. Əcaib günəş bir pəncərədən o birinə adlamışdı,

olmağına əcaib idi, amma özümüzünkü qəhvənin buxarı bütün evə yayılmışdı.

idi. Elini görəndə nə inildədi, nə onu Telefon səsləndi, susdu, yenidən səsləndi.

qucaqlayıb bağrına basdı. Amma hər necə Bu arada poçtalyon da gəlib getdi, ca-

olsa, dayandı. Ayaq saxlayıb, bir əlini maşırxana xidmətçisi də, çörək dükanının

başına tərəf apardı. İstədi əlini şlyapanın kuryeri də, bağban da, dondurma satan

üstünə qaldırsın, amma əli çox yuxarı da, seçici qadınlar Liqasından bir qadın

getdi. Tez də onu haracan lazımdısa, da. Qadın zənciydi (qida məhsulları və

oracan aşağı saldı, şlyapanın qıraqlarını dərmanlar haqqında Akta yenidən ba-

dartışdırıb əzişdirə-əzişdirə, axır ki, Elini xılmasını tələb edən hansısa qəribə hə-

salamladı. Sonra əlini üzünə çəkdi, rəkatı müdafiə edirdi), pəncərəni bir neçə

bircəciyini də ötürmədən sifətinin bütün dəfə tıqqıldatdı, axırda bir dəst kitabçanı

filip Rot. Mövhumatçı cizgilərinə sürtdü. Barmaqları gözlərinə arxa girişin qapısı altından içəri soxdu.

toxunub, burnunun üstündən aşağı Eli isə hələ də alt köynəyi əyninə geyin-

sürüşdü, sonra dodaqlarının tük basmış məmişdi, dünənki kostyumda idi və qadına

cəngəlliyindən keçib yaxalığına tökülən hay vermədi.

saçlarının arasında itib-batdı. Eli onun Onun vəziyyətini nəzərə alanda, evin

hərəkətini belə başa düşdü: Mənim sifətim arxa girişində nəyinsə aşdığını eşitməsi,

var. Ən azından məndə sifət var. Sonra sadəcə, təəccüb doğurur. Ondan olsaydı,

saqqalına üstdən-aşağı sığal çəkdi, əli kresloya yayxanıb eləcə qalardı, ancaq

sinəsinə çatanda toxtadı, barmağı nəyisə eşidən kimi, səsin gəldiyi yerə cumdu.

göstərən çubuğa oxşadı, yaşla dolan Qapının ağzında ayaq saxlayıb gözlədi.