Page 103 - "Xəzər"
P. 103
holunmaz nəsə baş verirdi. Diqqətlə inanmadım, elə bildim sənsən. Amma o 103
qulaq kəsildi: iniltini dinləmək ağrılı deyildi. idi, Eli, gördüm odur. Yerişi həminki yerişdir, 2016
Amma ha baş sındırsa da, kəsdirə bilmirdi: gəzməyinə əvvəlki kimi gəzir, geyimi isə
görəsən, bu cür inilti adamı ağrıdır, ya heç bilirsən nə curdür?!. filip Rot. Mövhumatçı
yox. Və ulduzlardan savayı, onu eşidəcək
bir kimsənin olmadığını görüb, inildəməyə – Kimin geyimi?
cəhd göstərdi. Hə, ağrılıdır. Amma bu – Uzunsaqqalı deyirəm. Geyimi adam
ağrı eşşəkarısı vızıltısına bənzəyədən geyimidir, Eli, xalis adam geyimi. Əynindəki
deyildi; belə vızıltı qırtlağın dərinliyində kostyum da – əladır!
yaranır, burun pərələrini şişirdirdi. Uğultu Kostyumun xatırlanması hər şeyi alt-
daxilə işləyən ağrıya səbəb olurdu; içəridən üst edib, Elini göz qırpımındaca reallığa
sancdıqca sancır, ondan çıxan inilti isə qaytardı.
daha da güclənib şivənə çevrilirdi, hətta – Kostyum nə rəngdəydi?
şivən də yox, çılğın, sərsəm nəğmə kimi – Yaşıl. Özü üçün yaşıl kostyumda
sütunlarda əks-səda verir, otu dalğalandırır, gəzir. Elə gəzir ki, elə bil bayramdır. Eli,
bitmək bilmədən uzanırdı və qaranlıqda bu gün nə günüdür – yəhudilərin bayra-
eynən əcaib uyuğa bənzəyən şlyapalı mıdır?
adam ona sarı dönüb əllərini yanlara – O, indi hardadır?
açıncaya qədər davam etdi. Bunu görən – Tvid kostyumda özü üçün Kouç-
Eli yerindən götürüldü, özünü maşına Haus-roudu gəzib dolaşır, heç kəsi də
yetirəndə ağrıyan yalnız boynu idi – saymır. Eli, hər şey alındı. Sən haqlı
uzunsaqqalın əlindən canını qurtarmaq çıxdın.
üçün qaçarkən boynuna qamçı kimi – Baxıb görərik.
çırpılmış budağın yeri. – Bəs sonrası necə olacaq?
– Baxıb görərik.
*** Bu gecə üstünə sərib yatdığı alt
Növbəti gün oğlu dünyaya göz açdı. köynəyini kənara atdı, mətbəxə keçib
Uşağın doğulması günortadan sonraya qəhvədanın altını yandırdı. Qəhvə qay-
təsadüf etdi, amma günortayacan hələ nayanda qəhvədanın üstünə əyildi ki, gö-
çox şeylər baş vermişdi. zünün acısını çıxartsın. Amma buxar tə-
Əvvəlcə saat onun yarısında telefon sirini göstərməyə imkan tapmamış, telefon
zəng çaldı. Eli yerindən sıçrayıb, – ötən zəng çaldı.
gecə düzəməlli soyunmamış özünü divana – Eli, yenə mənəm. Eli, o, şəhəri gəzib-
yıxmışdı, – dəstəyi qapdı; dəstəkdən isə dolaşdı, bir-bir küçələrə baş çəkdi. Elə bil
artıq fəryad eşidilirdi. O, “allo” qışqıranda hər şeyi yoxlamaq istəyir, ya da nəsə belə
əmin idi ki, zəng xəstəxanadandır; az bir şey. Mənə Arti zəng vurdu, Gerb zəng
qala xəstəxananın qoxusu da burnuna vurdu, indi də Şerli zəng vurdu: deyir, o,
dəydi. bizim evimizin yanından keçir. Eli, artırmaya
– Eli, mənəm ey, Ted. Eli, o, elə də çıxsan, özün onu görəcəksən.
elədi. Lap indicə mənim mağazamın düz Tez pəncərədən çölə boylandı: yolun
böyründən keçdi. Həmin vaxt dükanın yalnız döngəyəcən olan hissəsi görsənirdi,
qapılarını açırdım, dönüb baxanda gözümə orada isə heç kəs yox idi.
qulaq kəsildi: iniltini dinləmək ağrılı deyildi. idi, Eli, gördüm odur. Yerişi həminki yerişdir, 2016
Amma ha baş sındırsa da, kəsdirə bilmirdi: gəzməyinə əvvəlki kimi gəzir, geyimi isə
görəsən, bu cür inilti adamı ağrıdır, ya heç bilirsən nə curdür?!. filip Rot. Mövhumatçı
yox. Və ulduzlardan savayı, onu eşidəcək
bir kimsənin olmadığını görüb, inildəməyə – Kimin geyimi?
cəhd göstərdi. Hə, ağrılıdır. Amma bu – Uzunsaqqalı deyirəm. Geyimi adam
ağrı eşşəkarısı vızıltısına bənzəyədən geyimidir, Eli, xalis adam geyimi. Əynindəki
deyildi; belə vızıltı qırtlağın dərinliyində kostyum da – əladır!
yaranır, burun pərələrini şişirdirdi. Uğultu Kostyumun xatırlanması hər şeyi alt-
daxilə işləyən ağrıya səbəb olurdu; içəridən üst edib, Elini göz qırpımındaca reallığa
sancdıqca sancır, ondan çıxan inilti isə qaytardı.
daha da güclənib şivənə çevrilirdi, hətta – Kostyum nə rəngdəydi?
şivən də yox, çılğın, sərsəm nəğmə kimi – Yaşıl. Özü üçün yaşıl kostyumda
sütunlarda əks-səda verir, otu dalğalandırır, gəzir. Elə gəzir ki, elə bil bayramdır. Eli,
bitmək bilmədən uzanırdı və qaranlıqda bu gün nə günüdür – yəhudilərin bayra-
eynən əcaib uyuğa bənzəyən şlyapalı mıdır?
adam ona sarı dönüb əllərini yanlara – O, indi hardadır?
açıncaya qədər davam etdi. Bunu görən – Tvid kostyumda özü üçün Kouç-
Eli yerindən götürüldü, özünü maşına Haus-roudu gəzib dolaşır, heç kəsi də
yetirəndə ağrıyan yalnız boynu idi – saymır. Eli, hər şey alındı. Sən haqlı
uzunsaqqalın əlindən canını qurtarmaq çıxdın.
üçün qaçarkən boynuna qamçı kimi – Baxıb görərik.
çırpılmış budağın yeri. – Bəs sonrası necə olacaq?
– Baxıb görərik.
*** Bu gecə üstünə sərib yatdığı alt
Növbəti gün oğlu dünyaya göz açdı. köynəyini kənara atdı, mətbəxə keçib
Uşağın doğulması günortadan sonraya qəhvədanın altını yandırdı. Qəhvə qay-
təsadüf etdi, amma günortayacan hələ nayanda qəhvədanın üstünə əyildi ki, gö-
çox şeylər baş vermişdi. zünün acısını çıxartsın. Amma buxar tə-
Əvvəlcə saat onun yarısında telefon sirini göstərməyə imkan tapmamış, telefon
zəng çaldı. Eli yerindən sıçrayıb, – ötən zəng çaldı.
gecə düzəməlli soyunmamış özünü divana – Eli, yenə mənəm. Eli, o, şəhəri gəzib-
yıxmışdı, – dəstəyi qapdı; dəstəkdən isə dolaşdı, bir-bir küçələrə baş çəkdi. Elə bil
artıq fəryad eşidilirdi. O, “allo” qışqıranda hər şeyi yoxlamaq istəyir, ya da nəsə belə
əmin idi ki, zəng xəstəxanadandır; az bir şey. Mənə Arti zəng vurdu, Gerb zəng
qala xəstəxananın qoxusu da burnuna vurdu, indi də Şerli zəng vurdu: deyir, o,
dəydi. bizim evimizin yanından keçir. Eli, artırmaya
– Eli, mənəm ey, Ted. Eli, o, elə də çıxsan, özün onu görəcəksən.
elədi. Lap indicə mənim mağazamın düz Tez pəncərədən çölə boylandı: yolun
böyründən keçdi. Həmin vaxt dükanın yalnız döngəyəcən olan hissəsi görsənirdi,
qapılarını açırdım, dönüb baxanda gözümə orada isə heç kəs yox idi.
