Page 164 - "Xəzər"

bacarıram. Hәtta yanaşı uzanmağa da hesablamamışdım. “Bu bizim yetkin

cürәtim çatır (amma bir az soyuqdur), o isә olmadığımıza daha bir sübutdur. Düşünürdük

hәlә dә gözünü tavandan çәkmәyib. Əlimi ki, düşmәn – xeyirxah bir kabalyero olan

uzadıb başını özümә tәrәf çevirirәm ki, konservatordur, amma heç demә o, qaniçәn

gözlәrinә baxa bilim. Görürәm ağlayır. Düzü, vәhşi imiş. Yaxşı. De görüm, indi mәn içimdәki

bunu gözlәmirdim. Necә pis olmayasan? bu nifrәtlә neylәyim?! Nә iş görüm?! İnan

Barmağımla ehmalca boynunu sığallayıram. mәnә, bu hisslә heç nә yaratmaq mümkün

“İndi aramızdakı fәrq azalıb, – deyir. – Nә olmayacaq. Özü dә bu nifrәtin gözü kordur,

dәxli var ki, mәnim paltarım sifarişlә tikilib, axı mәn onları tanımıram, kimdilәr-nәçidilәr

sәninki isә ucuzundandır. Eynәn mәnim bilmirәm: başlığı mәndәn çıxarıb özlәrinә

San-Nikolasda mәktәbә geydiklәrimdәn. taxırdılar. Düzdür, sәslәrini tanıyıram, o sәslәr

Vacib deyil. İndi paltarlar hamısı orda, hamısı ömür-billah mәnim qulağımdan gedәn deyil.

bir topadadır, bizim bir-birimizә Amma sәsә görә sifәti, adı necә tanıyasan,

bәnzәmәyimizә mane olmurlar. Mәni necә müәyyәnlәşdirәsәn? Siyasi baxımdan

әzizlәyәndә (sәn mәni әzizlәyәcәksәn?) o әn pis cәhәti ondan ibarәtdir ki, mәnimçün

qәdәr dә vacib deyil ki, sәnin ciblәrin boşdur, qәlәbә artıq o qәdәr dә gәrәkli deyil; mәnә

mәnimsә sanballı bank hesabım var. imkan lazımdır, girәvә lazımdır ki, Viki ilә

164 Bәdәndә cib yoxdur, görürsәn. Heç o da bizi mәhv edәnlәrin başını әzim. Yaxşı iş

2015 vacib deyil ki, sәn polisdәn qaçmısan, mәnsә deyil, amma başqa cür bacarmıram”.
özümdәn qaçmağa çalışıram. Bax ha, bizim Belә baxanda, özüm dә bu cür

saçlarımız da eynidir”. düşünürәm. Yoxsa mәnә elә gәlir? Hәr halda,

Lap yaxınlaşıram ki, Misalçün-İsabellә başqasının qәlbinә girmәk çәtin işdir.

saçlarımızı tutuşdura bilәk. Doğrudan da Mәnimçünsә lap çәtindir, axı mәn o dәrәcәdә

hәr ikimizin saçı demәk olar eyni rәngdәdir. sevmәmişәm, onlar kimi vurğun olmamışam

Fәrq qәtiyyәn sezilmir. Elә bil eyni qoyunun – nә Dionisio kimi, nә dә Viki kimi. Odur ki,

yunudur. burasını heç cür tәsәvvür edә bilmirәm: yәni,

bir dәstә yaramaz növbәyә durub bir-birinin

XIV bәhsinә adamın sevgilisini murdarlayanda,

Dionisio mәğlubiyyәtin sәbәblәrini gözlәrinin qabağındaca sevdiyi qızın başına

araşdırmaq niyyәtinә düşüb – hәm ölkәnin, min cür oyun açanda o bәdbәxt hansı hisslәri

hәm dә öz mәğlubiyyәtinin. “Bir halda ki, keçirir? O qız ki, sәninçün hәr şeydir; demәk

Mario Benedetti. Yaxın sahil Viki qurbanlıq oldu, mәnsә aşıb-daşan nifrәtin, olar hәr şey. Görәsәn, bu cür bir sürü meymun

rüsvayçılığın şahidinә çevrildim – belәdә Misalçün-İsabelin üstünә tökülüşsәydi,

özümü sındırılmış saymağa haqqım çatırmı? mәnimsә әl-qolum bağlı olsaydı, kömәk

Biz gücümüzü hәmişә qәlәbәyә etmәkdә aciz qalsaydım – özüm nә hisslәr

hesablamışdıq vә heç zaman mәğlubiyyәt keçirәrdim? Aydındır ki, mәn Misalçün-İsabelin

barәdә düşünmәmişdik – bu sәnә vurğunu, onun divanәsi deyilәm, amma yenә

bağışlanılmaz sәhv kimi görünmür?” Bilmirәm dә belә bir murdarlığın şahidi olmaq, bunu

ona nә cavab verim. Mәsәlә ondadır ki, tәsәvvür etmәk – dәhşәtdir. Lap hәmin qadını

şәxsәn mәn öz gücümü heç nәyә tanımasan da, dәhşәtli haldır.

hesablamamışdım: nә qәlәbәyә, nә dә Hә, görünür, mәn Misalçün-İsabelin

mәğlubiyyәtә. Bәlkә riyaziyyatı sevmәdiyimә divanәsi deyilәm, hәrçәnd bizim görüşümüz,

görә? Nә bilim. Heç polis idarәsindә mәnә bu yaxınlardakı tәmasımız mәni çox

vurulan yumruq-tәpiklәri, şillә-şapalaqları da hәyәcanlandırmışdı – dәrisi hәqiqәtәn