Page 162 - "Xəzər"

Misalçün-İsabellә yanaşı oturmaq nәyә Bilmirәm nolub ona. İşıq saçır, ya da durulub,

desәn dәyәr! şәffaflaşıb. Yox, bu lap ağ oldu. Lәnәt

“O gecә sәn dedin ki, mәndә hansısa şeytana, doğrudanmı vurulmuşam? Aha,

sirr var, balaca bir sirr. Onu da dedin ki, bu şәffaflıq yavaş-yavaş әriyir. Lap yaxşı. Amma

sirr şәxsәn özümә aiddir”. Artıq heç bir in- sayıq olmaq lazımdır. “Hә, mәn saxta hәyat

ciklik-filan hiss etmirәm. Son dәqiqәlәrdә yaşayıram. Axı qabaqlar belә deyildim, bun-

ona münasibәtim xeyli yaxşılaşıb. Amma dan xeyli yaxşıydım. Adi proletar

göz qırpımında yox – tәdricәn, yavaş-yavaş. ailәsindәnәm mәn. İnanmırsan? Cәmisi

Olur ki, aktrisaların üstündә bir-birini üçcә il qabaq atam hәlә fabrikdә işlәyirdi,

parçalamağa hazır dayanmış idiotlarla anam qonşular üçün paltar tikirdi. İndi hәr

rastlaşırsan. Mәni o sıradan çıx. Mәndә şey başqa cürdür – mәn pis qazanmıram,

belәdir: xoşuma ya gәlir, ya gәlmir – onlara ev almışam, әl tuturam. Üstәlik, atam

vәssalam. Daha onlara görә boynuma ilgәk pensiyaya çıxıb. Qardaşım da onlara kömәk

keçirәnlәrdәn deyilәm. Biri elә Misalçün- elәyir – sinxron tәrcümәçidir, pis qazanmır.

İsabel. Hamının xoşuna gәlir. Özü dә nәsә Bunları sәnә niyә danışıram ki? Hә, yadıma

qayğılıdır. Vә yәqin ki, bizә – boylu-buxunlu düşdü! Dedim axı, proletar ailәsindәnәm.

yeniyetmәlәrә yaxşı bәlәddir. Mәndә anadangәlmә aktrisalıq qabiliyyәti

162 “Mәnә aid olan o balaca sirrin nә varsa, bu ondan ötrü deyil ki, “Gerçәk yuxu-
olduğunu güman edirsәn?” Şotland viskisinin lar” kimi cındırın sәviyyәsinә enim. (Güman

2015 iki qurtumu arasında başımı bulayıram – edirәm ki, tamaşanın başqa adı olduğunu

yox. Bәs әgәr bilsә ki, hәmin gecә siz artıq bilirsiniz.) Aktrisa olmağı hәmişә

vәziyyәtdәn nә cürsә çıxmaq üçün sirr arzulamışam. Başlıca mәqsәdim o idi ki,

haqqında dediyimi özümdәn uydurmuşam, nәsә faydalı bir iş görüm, adamlara nәyisә

onda necә?! Yәqin, elә düşünür ki, ya anlamaqda kömәk edim, daha onları indi

münәccimәm, ya da hiromant. “Sirr ondan elәdiyim kimi çaşbaş salmayım. Mahiyyәt

ibarәtdir ki, mәn saxta hәyat yaşayıram”. etibarilә elә özümü dә dolaşdırıb çaşbaş

Gör ha! “Sәn deyәn söz o gündәn ilişib qoyuram”.

qalıb beynimdә. Bilirsәn, bunu etiraf etmәk Misalçün-İsabelin sәsindә qәtiyyәtsizlik

çәtindir”. Aha. “Bax ona görә ötәn dәfә, hiss olunur, özü dә tәrәddüd elәdikcә

mәşqdәn çıxanda sәni görmәzliyә vurdum; qәşәnglәşir. Qısa müddәtә sәsini kәsib din-

özümü elә göstәrdim ki, guya sәn heç orda mir. Mәn viskinin axırıncı qurtumunu içirәm.

yoxsan”. A-a-h-a-a elәmәyә hazırlaşıram, “Bilirәm ki, gec-tez qәrar qәbul etmәk

Mario Benedetti. Yaxın sahil amma öskürәk vaxtında dadıma çatıb mәni lazım gәlәcәk. Haçansa vermәliyәm öz

xilas edir. “Nolub, olmaya yağışda qәrarımı. Asan olmayacaq. Ya mәn camaatı

naxoşlamısan? Hә, dәli kimi gülә-gülә çaşbaş salıb özümü dә azdırıram, ya da

sәndәn yan ötmәyim buna görәydi. Əmin hazırda әhatә olunduğum bütün şeylәrә

deyildim”. Nәyә әmin deyilmiş? “Sәninlә әlvida deyirәm. Asan deyil. Sәninçün bәlkә

hәqiqәtәn danışmaq istәyindә olmağıma. dә asandır, sәn sıfırdan başlayırsan. Bayaq

Belә qәrara gәldim ki, münasib vaxtı etiraf elәdin ki, yeganә baqajın – özünsәn.

gözlәyim. Sәn, yәqin, bilmirsәn: biz aktyorlar Mәnsә özümçün illüziyalar yaradıb onlara

ifrat dәrәcәdә xurafatçıyıq. Fikirlәşdim ki, boyun әymişәm. Bax görürsәn, bayaq sәn

әgәr rastlaşsaq – deyәcәm, rastlaşmasaq o әcaib taxtda on beşcә dәqiqә oturdun,

– mәsәlә bitdi”. Vә o mәnә rast gәlmişdi. xalının üstünә çağıranda rahat yerini tәrk

Misalçün-İsabel sanki büsbütün dәyişib. elәmәk sәninçün çәtin idi. Hәr şey belәdir.