Page 167 - "Xəzər"
P. 167
ә atılırlar. Deyәsәn, hәdәflәri – cavan hamı dekorator kimi deyil. Hәyatını risqә 167
cütlükdür. Qadın sarışındır, әynindә açıq qoyan, istәnilәn dәqiqә güllәlәnә bilәcәyini 2015
rәngli palto, әlindә toxunma çanta var; kişi göz önünә alıb sәhnәyә çıxan aktyor vә
– ucaboydur, qaraşındır, bığlıdır, әlindә dә aktrisaların mövcudluğundan da xәbәrim Mario Benedetti. Yaxın sahil
qara portfel. Qәfil hәmlә hәr ikisini birdәn var. Onlar sәhnәdә hәrәkәt edәn (bәzәn
yaxalayır. Qadın birbaşa çirkabın ortasına dә hәrәkәtsiz) hәdәflәrdir. Hә, yaxşı bilirәm
yıxılır. Kişi irәli atılır ki, qadına qahmar ki, onların bir çoxu fabriklәrә gedir, sәhnәyә
çıxsın, amma üstünә hücum çәkәn iki nәfәr çıxanda mәhz ordakı münaqişәlәrә toxunur
dörd-beş tutarlı zәrbә ilә onu geriyә oturdur. vә bu iş fayda gәtirir; aktyor kütlәnin fikrinә
Kişi hәr necә olsa dikәlir, tәslim olmur. yaxın olan sözlәri söylәmәklә adamları bir
Amma növbәti zәrbәnin gücündәn huşunu çox mәtlәblәrdәn agah edir. Hә, çox gözәl
itirir. Üç nәfәrin tutub saxladığı qadın bilirәm. Bu barәdә hәtta Misalçün-İsabel
dәlicәsinә qışqırır: “Biz – Lüis vә Norma dә mәnә bәzi şeylәr danışmışdı. Düzdür,
Syerrayıq! Biz – Lüis vә Norma Syerrayıq! hәsәdlә, çaşqınlıqla danışmışdı, çünki özünü
Xәbәr verin ki, bizi oğurlayırlar!”. Qundaq xof basmışdı, yamanca qorxurdu. Hamısını
zәrbәsi qadının dodağını partladır. Bundan çox gözәl bilirәm, hәlә bu uşaqlarla görüşüb
sonra, bayaqkı sözlәrә hәzin musiqi kimi danışmaq da istәyәrdim. Ancaq “Edel-
yalnız kәsik iniltilәr eşidilir. Mәn otuzca veys”dәki şam yemәyindә gördüyüm
addımlıqda, tindәyәm. Dәhşәtli sәhnәnin adamlarla mәnim ortaq nәyim var? Onların
davam etdiyi müddәtdә әsgәrlәr divarın tezcәnә uçub gedәn mәnasız, darıxdırıcı
böyründәkilәrә keşik çәkir. Cavan cütlüyü ironiyalarıyla, içlәrindә yığılıb qalan kin-
müdafiә elәmәk üçün heç kәs yerindәn küdurәtlә, paxıllıqla, vәrdiş etdiklәri
tәrpәnmir, bircә qırıq da hәrәkәt etmir. Mәn qeybәtlәrlә mәni nә bağlaya bilәr? Misal-
dә. Özümü heç vaxt bu qәdәr aciz, bu çün-İsabel elә dә pis deyil, üzәrindә işlәsәn,
qәdәr miskin hiss etmәmişәm. Hәlә dә bir az tәrpәdib silkәlәsәn hәlә bәlkә onu
huşsuz düşüb qalan kişini iki nәfәr qaldırıb әntiqә bir qıza da çevirmәk olar. Ancaq bu
birinci “falkon”a soxur, qan vә çirkab içindәki sayaq vәtәndaşlıq tәşәbbüslәri mәnlik deyil.
qadını isә – üçüncüyә. Maşınların dördü Mәn yaşamaq istәyirәm.
dә yerindәn tәrpәnib Konqreso meydanına
tәrәf şütüyür. Divarın böyründәki adamlara Dionisio yaxşılaşıb. Montedәn,
әllәrini aşağı salmağa, yollarına davam özününkülәrdәn mәktub alıb, Vikinin
etmәyә icazә verilir. Mәn Billinqherst barәsindә ilk dәfәdir ümidverici xәbәr var:
küçәsiylә addımlayıram. Rivadaviyada ötәn cümә axşamından qız ağlamağa
görünmәk mәnә ayıb gәlir. Bircә o vaxtkı başlayıb, baxışları artıq nәsә ifadә elәyir.
gecәnin köpәklәri çatışmır. Hәkimlәr indi daha nikbin ovqata köklәniblәr.
Əgәr Viki abortu keçirә bilәcәk dәrәcәdә
XVII sağalsa, onda bunu edәcәklәr. Bu heç dә
Misalçün-İsabeli bir daha görmәdim. pis çıxış yolu deyil. Vikinin atası yazır ki,
“Edelveys”dәki şam yemәyi bütün hәvәsimi bazar günü kimsә qızın yanında Dionisionun
öldürmüşdü. Mәni tapmaq üçün hara zәng adını çәkib, adı eşidәndә qızcığazın üzünә
edәcәyini o bilmir. Mәnsә onun ünvanını da xәfif tәbәssüm qonub. Güclә gözә çarpan
bilirәm, telefonunu da; hәlә istәsәm mәşqdәn bir tәbәssüm. Amma lap yüngülcә sezilsә
sonra gedib görüşәrәm dә. İntәhası, ayağım dә, hәr halda Viki gülümsünüb.
getmir. Niyә? Başa düşürәm ki, heç dә
Saman çöpündәn yapışan kimi,
tәbәssümün bu cür tәsvirindәn Dionisionun
cütlükdür. Qadın sarışındır, әynindә açıq qoyan, istәnilәn dәqiqә güllәlәnә bilәcәyini 2015
rәngli palto, әlindә toxunma çanta var; kişi göz önünә alıb sәhnәyә çıxan aktyor vә
– ucaboydur, qaraşındır, bığlıdır, әlindә dә aktrisaların mövcudluğundan da xәbәrim Mario Benedetti. Yaxın sahil
qara portfel. Qәfil hәmlә hәr ikisini birdәn var. Onlar sәhnәdә hәrәkәt edәn (bәzәn
yaxalayır. Qadın birbaşa çirkabın ortasına dә hәrәkәtsiz) hәdәflәrdir. Hә, yaxşı bilirәm
yıxılır. Kişi irәli atılır ki, qadına qahmar ki, onların bir çoxu fabriklәrә gedir, sәhnәyә
çıxsın, amma üstünә hücum çәkәn iki nәfәr çıxanda mәhz ordakı münaqişәlәrә toxunur
dörd-beş tutarlı zәrbә ilә onu geriyә oturdur. vә bu iş fayda gәtirir; aktyor kütlәnin fikrinә
Kişi hәr necә olsa dikәlir, tәslim olmur. yaxın olan sözlәri söylәmәklә adamları bir
Amma növbәti zәrbәnin gücündәn huşunu çox mәtlәblәrdәn agah edir. Hә, çox gözәl
itirir. Üç nәfәrin tutub saxladığı qadın bilirәm. Bu barәdә hәtta Misalçün-İsabel
dәlicәsinә qışqırır: “Biz – Lüis vә Norma dә mәnә bәzi şeylәr danışmışdı. Düzdür,
Syerrayıq! Biz – Lüis vә Norma Syerrayıq! hәsәdlә, çaşqınlıqla danışmışdı, çünki özünü
Xәbәr verin ki, bizi oğurlayırlar!”. Qundaq xof basmışdı, yamanca qorxurdu. Hamısını
zәrbәsi qadının dodağını partladır. Bundan çox gözәl bilirәm, hәlә bu uşaqlarla görüşüb
sonra, bayaqkı sözlәrә hәzin musiqi kimi danışmaq da istәyәrdim. Ancaq “Edel-
yalnız kәsik iniltilәr eşidilir. Mәn otuzca veys”dәki şam yemәyindә gördüyüm
addımlıqda, tindәyәm. Dәhşәtli sәhnәnin adamlarla mәnim ortaq nәyim var? Onların
davam etdiyi müddәtdә әsgәrlәr divarın tezcәnә uçub gedәn mәnasız, darıxdırıcı
böyründәkilәrә keşik çәkir. Cavan cütlüyü ironiyalarıyla, içlәrindә yığılıb qalan kin-
müdafiә elәmәk üçün heç kәs yerindәn küdurәtlә, paxıllıqla, vәrdiş etdiklәri
tәrpәnmir, bircә qırıq da hәrәkәt etmir. Mәn qeybәtlәrlә mәni nә bağlaya bilәr? Misal-
dә. Özümü heç vaxt bu qәdәr aciz, bu çün-İsabel elә dә pis deyil, üzәrindә işlәsәn,
qәdәr miskin hiss etmәmişәm. Hәlә dә bir az tәrpәdib silkәlәsәn hәlә bәlkә onu
huşsuz düşüb qalan kişini iki nәfәr qaldırıb әntiqә bir qıza da çevirmәk olar. Ancaq bu
birinci “falkon”a soxur, qan vә çirkab içindәki sayaq vәtәndaşlıq tәşәbbüslәri mәnlik deyil.
qadını isә – üçüncüyә. Maşınların dördü Mәn yaşamaq istәyirәm.
dә yerindәn tәrpәnib Konqreso meydanına
tәrәf şütüyür. Divarın böyründәki adamlara Dionisio yaxşılaşıb. Montedәn,
әllәrini aşağı salmağa, yollarına davam özününkülәrdәn mәktub alıb, Vikinin
etmәyә icazә verilir. Mәn Billinqherst barәsindә ilk dәfәdir ümidverici xәbәr var:
küçәsiylә addımlayıram. Rivadaviyada ötәn cümә axşamından qız ağlamağa
görünmәk mәnә ayıb gәlir. Bircә o vaxtkı başlayıb, baxışları artıq nәsә ifadә elәyir.
gecәnin köpәklәri çatışmır. Hәkimlәr indi daha nikbin ovqata köklәniblәr.
Əgәr Viki abortu keçirә bilәcәk dәrәcәdә
XVII sağalsa, onda bunu edәcәklәr. Bu heç dә
Misalçün-İsabeli bir daha görmәdim. pis çıxış yolu deyil. Vikinin atası yazır ki,
“Edelveys”dәki şam yemәyi bütün hәvәsimi bazar günü kimsә qızın yanında Dionisionun
öldürmüşdü. Mәni tapmaq üçün hara zәng adını çәkib, adı eşidәndә qızcığazın üzünә
edәcәyini o bilmir. Mәnsә onun ünvanını da xәfif tәbәssüm qonub. Güclә gözә çarpan
bilirәm, telefonunu da; hәlә istәsәm mәşqdәn bir tәbәssüm. Amma lap yüngülcә sezilsә
sonra gedib görüşәrәm dә. İntәhası, ayağım dә, hәr halda Viki gülümsünüb.
getmir. Niyә? Başa düşürәm ki, heç dә
Saman çöpündәn yapışan kimi,
tәbәssümün bu cür tәsvirindәn Dionisionun
