Page 169 - "Xəzər"
P. 169
tlaşıram. Dirsәyimdәn yapışır. “Donya Deyәcәklәr qaçmağa cәhd elәyib, qurtardı 169
Rosa dedi ki, buralığa heç yaxın da getdi... İndi qandın?”. – “Yaxşı, bәs nәyә 2015
düşmәyәsәn. Bu sәhәr sәnin dalınca görә?” – “Of-f, nәsә asan bir şey soruş!” –
gәlmişdilәr. Biz dörd nәfәr, hәrәmiz bir “Hәyatım boyu mәnim elәdiyim yeganә
küçәdә bayaqdan sәni gözlәyirik, kim birinci siyasi şey odur ki, mәktәbә qızılgül
görsә, bu xәbәri sәnә çatdıracaqdı”. Sonra aparmışam”. – “Sәnә elә gәlir ki, bu azdır?”
çantanı mәnә verib deyir: “Sәnin
paltarlarındır. Donya Rosa xahiş etdi ki, Qeyd dәftәrçәmdәn Misalçün-İsabelin
ona zәng vurasan, amma telefonda adını telefon nömrәsini tapıb, kafeyә zәng vuru-
çәkmә. Servando deyәrsәn”. ram. “Ki-m-dir?” – dekoratorun sәsi eşidilir.
Dәstәyi asıram. Sinәmdә heç bir ağrı hiss
Nәhayәt ki, mәnim dә adım var, özü dә etmirәm: demәli, infarkt-filan yoxdur, özüm
mәxfi işlәrlә mәşğul olan siyasәtçi adı kimi dә aşiq-filan deyilәm. Belә lap yaxşı.
sәslәnir: Servando.
Gizlәnmәk alçaq işdir, amma
XIX neylәyәsәn? Visente Lores küçәsiylә (şimal
Dieqo mәnә gecәlәmәk üçün yer rayonu hәlә ki, çox tәhlükәli deyil) bayaqdan
düzәldib. Bir hәftәliyә. “Sәn itmәlisәn, – yol ölçürәm. Yoxa çıxmazdan qabaq
deyir. – Bir hәftәdәn sonra baxarıq görәk istәyirәm özümü poçt şöbәsinә yetirim.
sәni neynirik”. Nәşriyyat müdiriylә danışmağı Balaca kitab dükanından qәşәng bir zәrf
da öz boynuna götürür: “Bu adam başa alıram, üzәrinә ünvanı vә Misalçün-İsabelin
düşәr, әminәm ki, başa düşәr”. “Artıq, mәnә hәqiqi adını yazıram. Qeyd dәftәrçәmi zәrfә
de görüm, niyә axı?” – “Nә niyә?” – “Niyә qoymazdan qabaq üz qabığında (yaşıl
mәn burda da itmәliyәm?” – “Bәs qanmırsan karandaşla, iri çap hәrflәriylә) bu sözlәri
ki, sәni axtarırlar? Yoxsa istәyirsәn tutub yazıram: “Getmәliyәm. Öpürәm. Bunu taxtın
aparsınlar? Qulaq as, burda adamın nazıyla üstündә rahatca uzanıb oxuyarsan. Ona
çox oynamırlar. Tәpәsinә bir güllә, vәssalam. görә göndәrirәm ki, ümidimi itirmәmişәm –
sәn hәlә tam korlanmamısan”.
Mario Benedetti. Yaxın sahil
Rosa dedi ki, buralığa heç yaxın da getdi... İndi qandın?”. – “Yaxşı, bәs nәyә 2015
düşmәyәsәn. Bu sәhәr sәnin dalınca görә?” – “Of-f, nәsә asan bir şey soruş!” –
gәlmişdilәr. Biz dörd nәfәr, hәrәmiz bir “Hәyatım boyu mәnim elәdiyim yeganә
küçәdә bayaqdan sәni gözlәyirik, kim birinci siyasi şey odur ki, mәktәbә qızılgül
görsә, bu xәbәri sәnә çatdıracaqdı”. Sonra aparmışam”. – “Sәnә elә gәlir ki, bu azdır?”
çantanı mәnә verib deyir: “Sәnin
paltarlarındır. Donya Rosa xahiş etdi ki, Qeyd dәftәrçәmdәn Misalçün-İsabelin
ona zәng vurasan, amma telefonda adını telefon nömrәsini tapıb, kafeyә zәng vuru-
çәkmә. Servando deyәrsәn”. ram. “Ki-m-dir?” – dekoratorun sәsi eşidilir.
Dәstәyi asıram. Sinәmdә heç bir ağrı hiss
Nәhayәt ki, mәnim dә adım var, özü dә etmirәm: demәli, infarkt-filan yoxdur, özüm
mәxfi işlәrlә mәşğul olan siyasәtçi adı kimi dә aşiq-filan deyilәm. Belә lap yaxşı.
sәslәnir: Servando.
Gizlәnmәk alçaq işdir, amma
XIX neylәyәsәn? Visente Lores küçәsiylә (şimal
Dieqo mәnә gecәlәmәk üçün yer rayonu hәlә ki, çox tәhlükәli deyil) bayaqdan
düzәldib. Bir hәftәliyә. “Sәn itmәlisәn, – yol ölçürәm. Yoxa çıxmazdan qabaq
deyir. – Bir hәftәdәn sonra baxarıq görәk istәyirәm özümü poçt şöbәsinә yetirim.
sәni neynirik”. Nәşriyyat müdiriylә danışmağı Balaca kitab dükanından qәşәng bir zәrf
da öz boynuna götürür: “Bu adam başa alıram, üzәrinә ünvanı vә Misalçün-İsabelin
düşәr, әminәm ki, başa düşәr”. “Artıq, mәnә hәqiqi adını yazıram. Qeyd dәftәrçәmi zәrfә
de görüm, niyә axı?” – “Nә niyә?” – “Niyә qoymazdan qabaq üz qabığında (yaşıl
mәn burda da itmәliyәm?” – “Bәs qanmırsan karandaşla, iri çap hәrflәriylә) bu sözlәri
ki, sәni axtarırlar? Yoxsa istәyirsәn tutub yazıram: “Getmәliyәm. Öpürәm. Bunu taxtın
aparsınlar? Qulaq as, burda adamın nazıyla üstündә rahatca uzanıb oxuyarsan. Ona
çox oynamırlar. Tәpәsinә bir güllә, vәssalam. görә göndәrirәm ki, ümidimi itirmәmişәm –
sәn hәlә tam korlanmamısan”.
Mario Benedetti. Yaxın sahil
