Page 149 - "Xəzər"
P. 149
km sürәn ab-hava bunu tәsdiqlәyir. Bәlkә yoxdu – veteran maymaq deyil, – qız ağılda 149
o sәbәbdәn ki, bura mәşhurlar yox, adı it ona çәkmәyib. Hә, bax senyora de Akunya 2015
dәftәrindә olmayan әn adi adamlar, yaxud deyәndә ki, bәs mәni heç yana buraxan
narıncı xalat geyinmiş qәhvәyi yaxalıqlı deyillәr, birgә şam edәrik, hәm dә türmәlәrdә Mario Benedetti. Yaxın sahil
satıcılar, yeyә-yeyә hәm dә masa arxasında başıma gәlәnlәri onlara danışaram (hörmәtli
öz kağız-kuğuzuyla qurdalanan mәmurlar xanımın türmәni niyә cәm şәklindә işlәtmәsi
gәlirlәr. Aydındır ki, heç pitsa da “Kapri”dәki mәnә mәlum deyil) – әlüstü razılaşdım.
(yaxud hadisәlәrin Kapridә cәrәyan etdiyi Niyә dә razılaşmayım: bir halda ki, senyor
amerikan filmlәrindәki) kimi deyil. Növbәti Akunya işdәn xәbәrdar olduğumu bilir,
sәhәr yemәyinәcәn gәyirmәyim yәqin, elә demәli menyunu vәrәqlәyәrkәn simiclik
bu üzdәndir. Yox, bu pitsa bizim orda, etmәyәcәk. Mәnim yaşımda yox, öz yaşında
Montedә yediyimiz “Tasende” pitsalarıyla görsәnәn qızın adı Sonyadır; elә hey üzümә
müqayisәyә gәlmәz – dәrsdәn sonra biz gülümsәyir, amma xoşlamıram ki, kimsә
trolleybus puluna qәnaәt edib, pitsa üzümә gülümsәsin, belәdә qızarıram, bu
yemәkdәn ötrü bütün dәstәmizlә birgә isә yaxşı deyil. Odur ki, gözümü öz yaşımdakı
piyada otuz mәhәllә yol ölçürdük. balqabağa, yelbeyin Doritaya zillәdim: daha
neylәyәsәn, bir halda ki, Sonyanın ara
Amma hәr necә olsa, pitseriyaya gedib vermәdәn şit-şit üzümә irişmәsindәn ürәyim
çatmıram, çünki Kanqalyonu qırmızı işıqda bulanır – içimi qarsan hәyәcan atәşini
keçәrkәn (hәr kәsin öz prinsipi var) adımı söndürmәk üçün meyit sarılığından yan
çağıran cır qadın sәsi qulağıma dәyir. Sen- ötmәk mümkünsüzdür. Kompensasiya
yora de Akunyadır – anamın rәfiqәsi; vaxtilә zәrurәtә çevrilir – növbә ilә gah onun, gah
aralarından su keçmәzdi, indi çaylar axır. bunun üzünә baxa-baxa axırda istәyimә
Yolu “bu qiyamәt şәhәrdәn” keçirmiş – çatıram, yәni indicә izah elәdiyim kimi,
“talançılar daş düşmüş başlarını sındırıb әndazәdәn çıxmış yanaqlarım, burnum,
mәzәnnәni yenidәn dәyişәnәcәn” özünü alnım öz tәbii rәnginә qayıdır. Senyora de
bura yetirib, sәrfәli valyuta mәzәnnәsindәn Akunya türmәni mәnә cәm şәklindә
istifadә edәrәk nәsә almağa, alış-veriş sırımaqdan әl çәkmir; ona tam ciddi şәkildә
yapmağa gәlib. Əri dә yanındadır, bir cüt izah edirәm ki, bәs bu andır vur-tut bircә
qızı da. Qızlardan biri mәnim yaşımda dәfә olub, özüm dә tәk halı cәm hala
görsәnir, o biri – öz yaşında. Yaşıdım kimi dәyişmәk fikrindә deyilәm. Onsuz da bildiyimi
görsәnәn qız elә mәnim kimi Libra şәhәrindә bilәn senyor Akunyanın guya bu zarafat
doğulmuşdu, intәhası, o – ağıllı qaydanı әcәb xoşuna gәlir, elә ürәkdәn sevinir ki,
tәsdiq edәn mәnasız istisnadır. Ərinin, lap elә bil mәşhur bir tәlxәyin zarafatına
senyor Akunyanın әzabkeş sifәti var, bir az gülür – әslindә isә, mәnimlә curlaşmaq,
da özü üstünә qoyur, bacardıqca daha çox arxasını möhkәmlәtmәk üçün dәridәn-
ah-uf edib dәridәn-qabıqdan çıxır, istәyir qabıqdan çıxır; amma şorgöz hәrif bir şeyi
qanuni arvadı onun fәdakarlığını qanmır ki, mәn uzaqbaşı şantajçı ola bilәrәm,
qiymәtlәndirsin. Ona görә “qanuni arvad” demaqoq yox. Bununla belә, Sonya orda
deyirәm ki, senyor Akunyanın gizli mәşuqә mәnә işgәncә verilib-verilmәdiyini titrәk
saxladığından xәbәrdaram, üstәlik, bunu sәslә soruşanda, başıma gәlәnlәri bütün
bildiyimi özü dә bilir: bir dәfә onların Rivera tәfsilatıyla, yerli-yataqlı danışmağa girişirәm;
küçәsindәki ucuzvari bir mebel dükanına hәm dә ona heç bir әhәmiyyәt vermәdәn.
necә xәlvәti vә mәzәli şәkildә girdiklәrini Bu isә, әslindә, söhbәti mәnalı etmәyin әn
gözümlә görmüşdüm. Gizlәdilәsi bir şey dә
o sәbәbdәn ki, bura mәşhurlar yox, adı it ona çәkmәyib. Hә, bax senyora de Akunya 2015
dәftәrindә olmayan әn adi adamlar, yaxud deyәndә ki, bәs mәni heç yana buraxan
narıncı xalat geyinmiş qәhvәyi yaxalıqlı deyillәr, birgә şam edәrik, hәm dә türmәlәrdә Mario Benedetti. Yaxın sahil
satıcılar, yeyә-yeyә hәm dә masa arxasında başıma gәlәnlәri onlara danışaram (hörmәtli
öz kağız-kuğuzuyla qurdalanan mәmurlar xanımın türmәni niyә cәm şәklindә işlәtmәsi
gәlirlәr. Aydındır ki, heç pitsa da “Kapri”dәki mәnә mәlum deyil) – әlüstü razılaşdım.
(yaxud hadisәlәrin Kapridә cәrәyan etdiyi Niyә dә razılaşmayım: bir halda ki, senyor
amerikan filmlәrindәki) kimi deyil. Növbәti Akunya işdәn xәbәrdar olduğumu bilir,
sәhәr yemәyinәcәn gәyirmәyim yәqin, elә demәli menyunu vәrәqlәyәrkәn simiclik
bu üzdәndir. Yox, bu pitsa bizim orda, etmәyәcәk. Mәnim yaşımda yox, öz yaşında
Montedә yediyimiz “Tasende” pitsalarıyla görsәnәn qızın adı Sonyadır; elә hey üzümә
müqayisәyә gәlmәz – dәrsdәn sonra biz gülümsәyir, amma xoşlamıram ki, kimsә
trolleybus puluna qәnaәt edib, pitsa üzümә gülümsәsin, belәdә qızarıram, bu
yemәkdәn ötrü bütün dәstәmizlә birgә isә yaxşı deyil. Odur ki, gözümü öz yaşımdakı
piyada otuz mәhәllә yol ölçürdük. balqabağa, yelbeyin Doritaya zillәdim: daha
neylәyәsәn, bir halda ki, Sonyanın ara
Amma hәr necә olsa, pitseriyaya gedib vermәdәn şit-şit üzümә irişmәsindәn ürәyim
çatmıram, çünki Kanqalyonu qırmızı işıqda bulanır – içimi qarsan hәyәcan atәşini
keçәrkәn (hәr kәsin öz prinsipi var) adımı söndürmәk üçün meyit sarılığından yan
çağıran cır qadın sәsi qulağıma dәyir. Sen- ötmәk mümkünsüzdür. Kompensasiya
yora de Akunyadır – anamın rәfiqәsi; vaxtilә zәrurәtә çevrilir – növbә ilә gah onun, gah
aralarından su keçmәzdi, indi çaylar axır. bunun üzünә baxa-baxa axırda istәyimә
Yolu “bu qiyamәt şәhәrdәn” keçirmiş – çatıram, yәni indicә izah elәdiyim kimi,
“talançılar daş düşmüş başlarını sındırıb әndazәdәn çıxmış yanaqlarım, burnum,
mәzәnnәni yenidәn dәyişәnәcәn” özünü alnım öz tәbii rәnginә qayıdır. Senyora de
bura yetirib, sәrfәli valyuta mәzәnnәsindәn Akunya türmәni mәnә cәm şәklindә
istifadә edәrәk nәsә almağa, alış-veriş sırımaqdan әl çәkmir; ona tam ciddi şәkildә
yapmağa gәlib. Əri dә yanındadır, bir cüt izah edirәm ki, bәs bu andır vur-tut bircә
qızı da. Qızlardan biri mәnim yaşımda dәfә olub, özüm dә tәk halı cәm hala
görsәnir, o biri – öz yaşında. Yaşıdım kimi dәyişmәk fikrindә deyilәm. Onsuz da bildiyimi
görsәnәn qız elә mәnim kimi Libra şәhәrindә bilәn senyor Akunyanın guya bu zarafat
doğulmuşdu, intәhası, o – ağıllı qaydanı әcәb xoşuna gәlir, elә ürәkdәn sevinir ki,
tәsdiq edәn mәnasız istisnadır. Ərinin, lap elә bil mәşhur bir tәlxәyin zarafatına
senyor Akunyanın әzabkeş sifәti var, bir az gülür – әslindә isә, mәnimlә curlaşmaq,
da özü üstünә qoyur, bacardıqca daha çox arxasını möhkәmlәtmәk üçün dәridәn-
ah-uf edib dәridәn-qabıqdan çıxır, istәyir qabıqdan çıxır; amma şorgöz hәrif bir şeyi
qanuni arvadı onun fәdakarlığını qanmır ki, mәn uzaqbaşı şantajçı ola bilәrәm,
qiymәtlәndirsin. Ona görә “qanuni arvad” demaqoq yox. Bununla belә, Sonya orda
deyirәm ki, senyor Akunyanın gizli mәşuqә mәnә işgәncә verilib-verilmәdiyini titrәk
saxladığından xәbәrdaram, üstәlik, bunu sәslә soruşanda, başıma gәlәnlәri bütün
bildiyimi özü dә bilir: bir dәfә onların Rivera tәfsilatıyla, yerli-yataqlı danışmağa girişirәm;
küçәsindәki ucuzvari bir mebel dükanına hәm dә ona heç bir әhәmiyyәt vermәdәn.
necә xәlvәti vә mәzәli şәkildә girdiklәrini Bu isә, әslindә, söhbәti mәnalı etmәyin әn
gözümlә görmüşdüm. Gizlәdilәsi bir şey dә
