Page 154 - "Xəzər"
P. 154
donya Rosanın başqa niyyәti yoxdur, bununla ayın içindә kişi azından on il qocalıb. Yazığın
belә, ifratçılığı ikrah doğurur. Belә baxanda içalatını çıxarıb töküblәr. Özü israr edib,
xeyirxah qadındır, amma bu dәrәcәdә yalvarıb ki, çıxıb getsinlәr. Leonor bunu
heyranlığa lüzum yoxdur. Şәxsәn mәn belә istәmirmiş, amma әri elә hәyәcanlı
hesab edirәm ki, hazırkı әyyam vәcd üçün danışırmış ki, axırda razılaşmalı olub. Çıxıb
deyil. Hәtta futbol da. Deyәsәn, biz gәliblәr, indi dә bilmirlәr neylәsinlәr. Qızı
portenyosla1 bir-birimizi sevmişik: idmanın Laura gözlәrini üzümә zillәyib; mәnә elә
bu kişiyana növündә nәyi uduzmaq olarsa baxır, elә baxır ki, guya xilasedici bir fikir
hamısını uduzmuşuq – biz dә, onlar da. söylәmәyә, nәsә bir ideya vermәyә qadirәm.
Yaman günün dostları. Hә, bax donya Rosa Fikrimi ha toparlayıb, beynimi nә qәdәr
“Veles”in vurğunudur. Daha bundan o tәrәfi sıxsam da, andırın içindәn heç nә çıxmır
olmaz. Heç olmasa, özünә “Boki”, yaxud ki, çıxmır. Leonor isә göz yaşlarını gizlәdәrәk
“Rivera” kimi daha yaxşı komanda seçәydi. kirimişcә ağlayır. Laura üçün, yaxud mәnә
Radioda әvvәldәn-axıradәk dinlәdiyi matça ağlamır, yox, elә-belә ağlayır, özü üçün.
axşam da televiziyada baxıb, ekranda qolları Lauradan qardaşını, ilk siniflәrdә eyni parta
tәkrar-tәkrar izlәyir, özü dә bu toplar sevimli arxasında әylәşdiyim Enrikeni xәbәr alıram.
komandasının – “Veles” futbolçularının “Bir ildir xәbәr-әtәr yoxdur, itib, yoxa çıxıb,
154 vurduqları deyil, onların öz qapısına – deyir. – Hәr gün Montevideodan qәzet
vurulanlardır. Daha bir mazoxist qadın. Hәr alırıq ki, bәlkә adını hansısa siyahıda tapdıq,
2015 iki yanağımdan öpmәsinә bu sәbәbdәn lap düzü, birdәn adına rast gәlәcәyimizdәn
icazә verirәm – qoy, heç olmasa bir az dә qorxuruq”. Laura danışır, mәnsә gözümü
boşalsın, içindә yığılıb qalan bütün entuziazm döyә-döyә key kimi, lap gicbәsәr sayağı
ehtiyatlarına sәrbәstlik verib, onları üstündәn yerimdә bitib qalmışam: bilmirәm nә deyim,
ata bilsin. Zilsәs xanım içәridәn çıxanda necә elәyim. Nәşriyyatda işlәmәyimdәn
isә (nәhayәt ki!) tualetә girib pomadanı danışıram, hәrgah Laura üçün hardasa bir
üzümdәn yuyuram. iş yeri eşitsәm, mütlәq xәbәr çatdırmağı
boynuma götürürәm. Dostlarının telefonunu
VII yazıb verirlәr. Sonra da ana-bala bir-birinә
İşim qaydasında gedir. Ən azından bu qısılmış halda aralanıb gedirlәr.
ilk hәftә әrzindә. İndiyәcәn şükür, hәlә heç Boğazımdan heç nә keçmir. Ayıbdır.
kәs mәndәn şikayәtlәnmәyib. Düzdür, işin Gecәnin bir alәmi birdәn-birә yataqda mәni
axırında gәrginlikdәn başım az qalır çatlasın. nәsә silkәlәyir, bәdәnimi әsmәcә tutur, az
Mario Benedetti. Yaxın sahil Zehni gәrginlik. Mәnim bu hәddә – hansısa qala düz yarım saat göz yaşlarımı saxlaya
әzbәrçidә olduğutәk zehni gәrginlik hәddinә bilmirәm. Hamısı da özgәnin dәrd-sәrinә
çatacağım (mәktәbdә heç vaxt özümü zora görә. Amma nә bilmәk olar, bәlkә bu dәrd
salmamışam) kimin ağlına gәlәrdi? Zehni hәm dә özümünkü olacaq?
gәrginlik ha! Hәlә bәxtim dә gәtirmәdi:
çıxışda Leonorla qızına rast gәldim. Bu VIII
ailәyә hәmişә rәğbәtim olub, intәhası, bu Selso Dakostanı orda, Montedә cәmisi
gün lap axırıma çıxdılar. Leonorun әri “Li- iki dәfә görmüşdüm – ikimiz dә Prado
bertad” türmәsindәdir. Qadın onu tutulandan parkındakı “Ataualpa” klubuna gedirdik.
dörd ay sonra görmüşdü vә deyir ki, dördcә Amma indi Pueyrredonla Viamonte
1 Портенйос – Буенос-Айрес сакинляри
belә, ifratçılığı ikrah doğurur. Belә baxanda içalatını çıxarıb töküblәr. Özü israr edib,
xeyirxah qadındır, amma bu dәrәcәdә yalvarıb ki, çıxıb getsinlәr. Leonor bunu
heyranlığa lüzum yoxdur. Şәxsәn mәn belә istәmirmiş, amma әri elә hәyәcanlı
hesab edirәm ki, hazırkı әyyam vәcd üçün danışırmış ki, axırda razılaşmalı olub. Çıxıb
deyil. Hәtta futbol da. Deyәsәn, biz gәliblәr, indi dә bilmirlәr neylәsinlәr. Qızı
portenyosla1 bir-birimizi sevmişik: idmanın Laura gözlәrini üzümә zillәyib; mәnә elә
bu kişiyana növündә nәyi uduzmaq olarsa baxır, elә baxır ki, guya xilasedici bir fikir
hamısını uduzmuşuq – biz dә, onlar da. söylәmәyә, nәsә bir ideya vermәyә qadirәm.
Yaman günün dostları. Hә, bax donya Rosa Fikrimi ha toparlayıb, beynimi nә qәdәr
“Veles”in vurğunudur. Daha bundan o tәrәfi sıxsam da, andırın içindәn heç nә çıxmır
olmaz. Heç olmasa, özünә “Boki”, yaxud ki, çıxmır. Leonor isә göz yaşlarını gizlәdәrәk
“Rivera” kimi daha yaxşı komanda seçәydi. kirimişcә ağlayır. Laura üçün, yaxud mәnә
Radioda әvvәldәn-axıradәk dinlәdiyi matça ağlamır, yox, elә-belә ağlayır, özü üçün.
axşam da televiziyada baxıb, ekranda qolları Lauradan qardaşını, ilk siniflәrdә eyni parta
tәkrar-tәkrar izlәyir, özü dә bu toplar sevimli arxasında әylәşdiyim Enrikeni xәbәr alıram.
komandasının – “Veles” futbolçularının “Bir ildir xәbәr-әtәr yoxdur, itib, yoxa çıxıb,
154 vurduqları deyil, onların öz qapısına – deyir. – Hәr gün Montevideodan qәzet
vurulanlardır. Daha bir mazoxist qadın. Hәr alırıq ki, bәlkә adını hansısa siyahıda tapdıq,
2015 iki yanağımdan öpmәsinә bu sәbәbdәn lap düzü, birdәn adına rast gәlәcәyimizdәn
icazә verirәm – qoy, heç olmasa bir az dә qorxuruq”. Laura danışır, mәnsә gözümü
boşalsın, içindә yığılıb qalan bütün entuziazm döyә-döyә key kimi, lap gicbәsәr sayağı
ehtiyatlarına sәrbәstlik verib, onları üstündәn yerimdә bitib qalmışam: bilmirәm nә deyim,
ata bilsin. Zilsәs xanım içәridәn çıxanda necә elәyim. Nәşriyyatda işlәmәyimdәn
isә (nәhayәt ki!) tualetә girib pomadanı danışıram, hәrgah Laura üçün hardasa bir
üzümdәn yuyuram. iş yeri eşitsәm, mütlәq xәbәr çatdırmağı
boynuma götürürәm. Dostlarının telefonunu
VII yazıb verirlәr. Sonra da ana-bala bir-birinә
İşim qaydasında gedir. Ən azından bu qısılmış halda aralanıb gedirlәr.
ilk hәftә әrzindә. İndiyәcәn şükür, hәlә heç Boğazımdan heç nә keçmir. Ayıbdır.
kәs mәndәn şikayәtlәnmәyib. Düzdür, işin Gecәnin bir alәmi birdәn-birә yataqda mәni
axırında gәrginlikdәn başım az qalır çatlasın. nәsә silkәlәyir, bәdәnimi әsmәcә tutur, az
Mario Benedetti. Yaxın sahil Zehni gәrginlik. Mәnim bu hәddә – hansısa qala düz yarım saat göz yaşlarımı saxlaya
әzbәrçidә olduğutәk zehni gәrginlik hәddinә bilmirәm. Hamısı da özgәnin dәrd-sәrinә
çatacağım (mәktәbdә heç vaxt özümü zora görә. Amma nә bilmәk olar, bәlkә bu dәrd
salmamışam) kimin ağlına gәlәrdi? Zehni hәm dә özümünkü olacaq?
gәrginlik ha! Hәlә bәxtim dә gәtirmәdi:
çıxışda Leonorla qızına rast gәldim. Bu VIII
ailәyә hәmişә rәğbәtim olub, intәhası, bu Selso Dakostanı orda, Montedә cәmisi
gün lap axırıma çıxdılar. Leonorun әri “Li- iki dәfә görmüşdüm – ikimiz dә Prado
bertad” türmәsindәdir. Qadın onu tutulandan parkındakı “Ataualpa” klubuna gedirdik.
dörd ay sonra görmüşdü vә deyir ki, dördcә Amma indi Pueyrredonla Viamonte
1 Портенйос – Буенос-Айрес сакинляри
