Page 117 - "Xəzər"
P. 117
Elә bu vaxt tәpәnin o üzündәn paravoz palataya yerlәşdirmişdilәr. Palatanın yumşaq 117
fitini xatırladan sürәkli bir sәs eşidildi. üzlüklü divarları gözoxşayan mavi rәngә 2015
boyanmışdı, tavanında isә üzüm tәnәklәrilә
– Qәribәdir, mәgәr dağların başında örtülü talvar şәkli çәkilmişdi. Palata göyümtül- Korifeylәr. Vicdan әzabı
dәmir yolu var? – Frau fon Blayxroden ağ metalla döşәnmişdi, metalın altına isә
soruşdu. külәş sәrmişdilәr. Mebelin üzәrinә arası
quru yosunla dolu ikiqat parçadan yumşaq
– Yәqin ki var, – tәәccübdәn gözlәri örtük çәkmişdilәr, palatada bir dәnә dә
geniş açılan qardaş sәsә qulaq kәsildi. olsun iti künc-bucaq qalmamışdı.
Sәs tәkrarlandı, ancaq bu dәfә suda Palatanı elә düzәltmişdilәr qapının yerini
boğulan birisinin çığırtısına bәnzәyirdi. tapmaq mümkün deyildi. Ona görә xәstә
özünü qapısı bağlı mәkanda hiss etmir, bu-
– Gәl qayıdaq, – cәnab Şantsın rәngi radan çıxmaq barәdә fikirlәşmirdi. Tәbii ki,
ağarmışdı, – onsuz da bu gün tәpәyә qalxa palatanın pәncәrәsinә dәmir barmaqlıq
bilmәyәcәksәn, sabah arabayla gәlәrik. vurulmuşdu, ancaq gözәl işlәndiyi, üstündә
yarpaqlar vә güllәr tәsvir olunduğu üçün
Ancaq qadın qayıtmaq istәmәdi vә onlar barmaqlıq tәsiri bağışlamırdı.
yenidәn dikdirlә irәlilәmәyә başladılar. Bu,
doğrudan da mәşәqqәtli yol idi. Yolboyu Cәnab fon Blayxordenin dәliliyi vicdan
sıralanan yemişan pöhrәliklәrindә sarıdimdik әzabı şәklindә üzә çıxmışdı. Ona elә gәlirdi,
qaratoyuqlar uçuşur, barıları bürümüş sirli şәraitdә hansısa üzümçünü öldürüb vә
sarmaşıqların arasında qıvraq boz necә öldürdüyünü xatırlaya bilmәdiyinә görә,
kәrtәnkәlәlәr vurnuxur, dәlmә-deşiklәrdә cinayәti boynuna almır. Ona ölüm hökmü
gizlәnirdi. Bu il qış mülayim keçmişdi deyә kәsiblәr, indi hәbsxanada oturub, hökmün
bahar da tez gәlmişdi; yolun kәnarlarında yerinә yetirilmәsini gözlәyir. Bu әzablı
primula vә asırqallar çiçәklәmişdi, ancaq gözlәntinin bәzәn işıqlı saatları da olurdu.
bu gözәllik Qolqofa qalxanların zövqünü Bu zaman palatanın divarlarına böyük
oxşamırdı. Yamacı yarılamışdılar ki, hәmin vәrәqlәr yapışdırır, onları sillogizmlәrlә yazıb
çığırtını bir daha eşitdilәr. Frau fon Blayxo- doldururdu. Bәzәn yadına düşürdü ki, fransız
denin ürәyinә dammışdı ki, nәsә pis şeylәr frantiryerlәrinin güllәlәnmәsi әmrini o verib.
olacaq. Qardaşına sarı çevrilib, sönük Ancaq evli olduğunu heç cür xatırlaya
baxışlarını onun üzünә zillәdi – öz ehtimalının bilmirdi. Elә bilirdi, arvadı onun yanına
doğru olub-olmadığını yoxlamaq istәyirdi. mәntiq dәrsi almağa gәlәn şagirddir.
lakin bu, uzun sürmәdi, qadın birdәn-birә
kәsilmiş ağac kimi yerә sәrildi, onun yıxıldığı Söhbәt düşәndә deyirdi ki, frantiryerlәr
yerdәn sarı toz dumanı qalxdı. Qardaş satqın, xәyanәtkar adamlar idi vә onları
özünü toparlayana kimi hansısa diqqәtli bir güllәlәmәk әmri yuxarıdan gәlmişdi. Adәtәn,
yolçu fayton çağırdı. Frau fon Blayxrodeni onun hәr sözü ilә razılaşan arvadı bir dәfә
faytona mindirdilәr vә o, әzab-әziyyәtlә, elә ehtiyatsızlıq edib, bütün frantiryerlәrin satqın
oturduğu yerdәcә dünyaya uşaq gәtirdi. olması fikri ilә razılaşmadı. Onda divara
İndi iki çığırtı gәlirdi, dәrdә-kәdәrә qәrq yapışdırdığı, özünün bu mәsәlәylә bağlı
olmuş iki adam yalvarıb, kömәyә çağırırdı. mәntiqi mülahizәlәrini qeyd etdiyi vәrәqlәri
Vurnuxma vә tәlaş zamanı şlyapasını salıb yığışdırıb, dedi ki, iyirmi il sonra belә fikirlәrini
itirmiş cәnab Şants isә, faytonun sübut etmәyә hazırdır. Bәzәn möhtәşәm
basamağında dayanıb, gözlәrini sәmaya layihә işlәyib-hazırladığını bildirdi, elә bir
dikmişdi: “Ah, göylәr bu nalәlәri eşitsәydi… layihә ki, reallaşsa, bütün bәşәriyyәt xeyir
ancaq yox, göylәr çox uzaqdı”.
Yuxarıdakı müalicәxanada cәnab fon
Blayxrodeni pәncәrәsi cәnuba açılan
fitini xatırladan sürәkli bir sәs eşidildi. üzlüklü divarları gözoxşayan mavi rәngә 2015
boyanmışdı, tavanında isә üzüm tәnәklәrilә
– Qәribәdir, mәgәr dağların başında örtülü talvar şәkli çәkilmişdi. Palata göyümtül- Korifeylәr. Vicdan әzabı
dәmir yolu var? – Frau fon Blayxroden ağ metalla döşәnmişdi, metalın altına isә
soruşdu. külәş sәrmişdilәr. Mebelin üzәrinә arası
quru yosunla dolu ikiqat parçadan yumşaq
– Yәqin ki var, – tәәccübdәn gözlәri örtük çәkmişdilәr, palatada bir dәnә dә
geniş açılan qardaş sәsә qulaq kәsildi. olsun iti künc-bucaq qalmamışdı.
Sәs tәkrarlandı, ancaq bu dәfә suda Palatanı elә düzәltmişdilәr qapının yerini
boğulan birisinin çığırtısına bәnzәyirdi. tapmaq mümkün deyildi. Ona görә xәstә
özünü qapısı bağlı mәkanda hiss etmir, bu-
– Gәl qayıdaq, – cәnab Şantsın rәngi radan çıxmaq barәdә fikirlәşmirdi. Tәbii ki,
ağarmışdı, – onsuz da bu gün tәpәyә qalxa palatanın pәncәrәsinә dәmir barmaqlıq
bilmәyәcәksәn, sabah arabayla gәlәrik. vurulmuşdu, ancaq gözәl işlәndiyi, üstündә
yarpaqlar vә güllәr tәsvir olunduğu üçün
Ancaq qadın qayıtmaq istәmәdi vә onlar barmaqlıq tәsiri bağışlamırdı.
yenidәn dikdirlә irәlilәmәyә başladılar. Bu,
doğrudan da mәşәqqәtli yol idi. Yolboyu Cәnab fon Blayxordenin dәliliyi vicdan
sıralanan yemişan pöhrәliklәrindә sarıdimdik әzabı şәklindә üzә çıxmışdı. Ona elә gәlirdi,
qaratoyuqlar uçuşur, barıları bürümüş sirli şәraitdә hansısa üzümçünü öldürüb vә
sarmaşıqların arasında qıvraq boz necә öldürdüyünü xatırlaya bilmәdiyinә görә,
kәrtәnkәlәlәr vurnuxur, dәlmә-deşiklәrdә cinayәti boynuna almır. Ona ölüm hökmü
gizlәnirdi. Bu il qış mülayim keçmişdi deyә kәsiblәr, indi hәbsxanada oturub, hökmün
bahar da tez gәlmişdi; yolun kәnarlarında yerinә yetirilmәsini gözlәyir. Bu әzablı
primula vә asırqallar çiçәklәmişdi, ancaq gözlәntinin bәzәn işıqlı saatları da olurdu.
bu gözәllik Qolqofa qalxanların zövqünü Bu zaman palatanın divarlarına böyük
oxşamırdı. Yamacı yarılamışdılar ki, hәmin vәrәqlәr yapışdırır, onları sillogizmlәrlә yazıb
çığırtını bir daha eşitdilәr. Frau fon Blayxo- doldururdu. Bәzәn yadına düşürdü ki, fransız
denin ürәyinә dammışdı ki, nәsә pis şeylәr frantiryerlәrinin güllәlәnmәsi әmrini o verib.
olacaq. Qardaşına sarı çevrilib, sönük Ancaq evli olduğunu heç cür xatırlaya
baxışlarını onun üzünә zillәdi – öz ehtimalının bilmirdi. Elә bilirdi, arvadı onun yanına
doğru olub-olmadığını yoxlamaq istәyirdi. mәntiq dәrsi almağa gәlәn şagirddir.
lakin bu, uzun sürmәdi, qadın birdәn-birә
kәsilmiş ağac kimi yerә sәrildi, onun yıxıldığı Söhbәt düşәndә deyirdi ki, frantiryerlәr
yerdәn sarı toz dumanı qalxdı. Qardaş satqın, xәyanәtkar adamlar idi vә onları
özünü toparlayana kimi hansısa diqqәtli bir güllәlәmәk әmri yuxarıdan gәlmişdi. Adәtәn,
yolçu fayton çağırdı. Frau fon Blayxrodeni onun hәr sözü ilә razılaşan arvadı bir dәfә
faytona mindirdilәr vә o, әzab-әziyyәtlә, elә ehtiyatsızlıq edib, bütün frantiryerlәrin satqın
oturduğu yerdәcә dünyaya uşaq gәtirdi. olması fikri ilә razılaşmadı. Onda divara
İndi iki çığırtı gәlirdi, dәrdә-kәdәrә qәrq yapışdırdığı, özünün bu mәsәlәylә bağlı
olmuş iki adam yalvarıb, kömәyә çağırırdı. mәntiqi mülahizәlәrini qeyd etdiyi vәrәqlәri
Vurnuxma vә tәlaş zamanı şlyapasını salıb yığışdırıb, dedi ki, iyirmi il sonra belә fikirlәrini
itirmiş cәnab Şants isә, faytonun sübut etmәyә hazırdır. Bәzәn möhtәşәm
basamağında dayanıb, gözlәrini sәmaya layihә işlәyib-hazırladığını bildirdi, elә bir
dikmişdi: “Ah, göylәr bu nalәlәri eşitsәydi… layihә ki, reallaşsa, bütün bәşәriyyәt xeyir
ancaq yox, göylәr çox uzaqdı”.
Yuxarıdakı müalicәxanada cәnab fon
Blayxrodeni pәncәrәsi cәnuba açılan
