Page 113 - "Xəzər"
P. 113
müvazinәtini saxlamaq üçün divara turp dilimlәri; ağappaq süfrә (indi fikir verdi, 113
söykәnmәli oldu. Serjant ondan da çox gördü ki, süfrәdә nә onun, nә dә arvadının 2015
qorxmuşdu, ancaq tez özünü әlә alıb, inisialları qeyd olunmayıb); üzüm
mәruzә etdi: yarpaqlarının üstünә qoyulmuş iştahaçan Korifeylәr. Vicdan әzabı
qoyun pendiri; çovdar kömbәsinә oxşamayan
– Cәnab leytenant, sizi axtarırdım, gözәl ağ çörәk dilimlәri; çapma stәkanda
raport vermәk üçün… qırmızı çaxır; qızardılmış lәziz quzu әti –
yemәklәr böyük zövqlә hazırlanmışdı. O
– Çox yaxşı. Demәli, hәr şey dәqiqә bilinirdi ki, yemәklәri hazırlayan
qaydasındadır. Gedin, yatın, – cәnab Blay- adam hәrbi mәhkәmәdәn vә ya kon-
xorden tәlәsә-tәlәsә dedi, sanki tәfәrrüatları tribusiyadan qorxduğuna görә deyil, başqa
eşitmәkdәn qorxurdu. sәbәblәrdәn xüsusi sәy göstәrib. Ancaq
leytenant yemәyә әlini dә vurmadı. O, birdәn
– Hәr şey qaydasındadır, cәnab ley- zәngi götürüb, silkәlәmәyә başladı. Xadimә
tenant, ancaq… dәrhal gәlib, sakitcә qapının ağzında
dayandı. Qadın әmrә müntәzir dayanmışdı,
– Oldu! Lap yaxşı, gedin, gedin! – Cәnab ancaq leytenant artıq nә demәk istәdiyini
fon Blayxorden elә tez-tez danışırdı ki, unutmuşdu, zәngi nә üçün çaldığını da
serjant söz demәyә macal tapmırdı. Hәr xatırlamırdı. Amma hәr halda, nәsә demә-
dәfә nәsә demәk istәyәndә, leytenant onun liydi.
sözünü ağzında qoyurdu. Nәhayәt, serjant
bezib getdi. – Mәnә acıqlanmırsınız ki? – nәhayәt,
soruşdu.
Leytenant döyülmәkdәn yaxa qurtarmış
uşaq kimi yüngüllәşib, rahat nәfәs aldı. İndi – Yox, cәnab. Nәsә istәyirsiniz? – fağır
o, bağdaydı. Gözqamaşdıran ay işığı qadın gözlәrini yenidәn onun ayaqlarına
mәtbәxin sarı divarlarını nura qәrq etmişdi, zillәdi.
üzüm tәnәyi gәrnәşәrәk, qollarını yana açan
skeletә bәnzәyirdi. Bu nәdir? Vur-tut iki-üç Qadının baxışlarını yönәldib, corabda
saat әvvәl tәnәk yarpaqsız, quru, ölümqabağı oturduğunu gördü. Döşәmә onun ayaq
qıcolmaya tutulmuş boz gövdәni xatırladırdı, barmağının izlәrilә doluydu – uzun sürәn
indi isә ondan tünd-qırmızı üzüm salxımları yürüş zamanı corabları tamamilә yırtılmışdı.
asılıb, özü dә, elә bil yarpaqlayıb. Leytenant
hәtta yaxınlaşdı, görsün, bu hәmin tәnәkdir, – Əlinizi mәnә verin, xeyirxah qadın, –
ya yox? Bir az yaxın gәlmişdi ki, ayağını o, әlini uzatdı.
nәsә yapışqan bir şeyin üstünә basdı, kәsif,
ürәkbulandıran sallaqxana iyi әtrafı bürüdü. – Yox, – xadimә düz onun gözünün
Tәnәyi dә tanıdı, hәmin tәnәk idi, yalnız içinә baxaraq çevrilib otaqdan çıxdı.
divarın suvağı güllәlәrdәn didik-didik olmuş
vә qana bulaşmışdı. Demәli, buradır! Onları Bu tәhqirdәn sonra cәnab fon Blayxorden
burada vurublar! sanki cәsarәtlәnib, yemәyә girişmәk istәdi.
Ət olan kasanı götürdü, ancaq әtә yaxından
Dәrhal ordan uzaqlaşdı. Mәnzilin baxıb, qoxusunu alan kimi ürәyi bulandı.
kandarında ayağı ilişdi, çәkmәlәrini çıxarıb, Qalxıb pәncәrәni açdı vә kasanı çölә
qapıdan küçәyә tolazladı. Sonra öz otağına tolazladı. Leytenantı әsmәcә tutmuşdu,
keçdi, stolun üstünә şam yemәyi özünü xәstәhal hiss edirdi. Birdәn-birә
qoyulmuşdu. Acından ölsә dә, heç nә yeyә gözlәri o qәdәr hәssaslaşmışdı ki, adi işığa
bilmәdi. Oturub mat-mat süfrәyә baxırdı. baxanda belә yaşarırdı, parlaq rәnglәr isә,
Hәr şey çox sәliqәli görünürdü: dümağ yağ ümumiyyәtlә, ona dözülmәz gәlirdi. Ət
kürәciklәri, kürәciklәrә sancılmış qırmızı kasasının ardınca çaxır şüşәsini dә bayıra
söykәnmәli oldu. Serjant ondan da çox gördü ki, süfrәdә nә onun, nә dә arvadının 2015
qorxmuşdu, ancaq tez özünü әlә alıb, inisialları qeyd olunmayıb); üzüm
mәruzә etdi: yarpaqlarının üstünә qoyulmuş iştahaçan Korifeylәr. Vicdan әzabı
qoyun pendiri; çovdar kömbәsinә oxşamayan
– Cәnab leytenant, sizi axtarırdım, gözәl ağ çörәk dilimlәri; çapma stәkanda
raport vermәk üçün… qırmızı çaxır; qızardılmış lәziz quzu әti –
yemәklәr böyük zövqlә hazırlanmışdı. O
– Çox yaxşı. Demәli, hәr şey dәqiqә bilinirdi ki, yemәklәri hazırlayan
qaydasındadır. Gedin, yatın, – cәnab Blay- adam hәrbi mәhkәmәdәn vә ya kon-
xorden tәlәsә-tәlәsә dedi, sanki tәfәrrüatları tribusiyadan qorxduğuna görә deyil, başqa
eşitmәkdәn qorxurdu. sәbәblәrdәn xüsusi sәy göstәrib. Ancaq
leytenant yemәyә әlini dә vurmadı. O, birdәn
– Hәr şey qaydasındadır, cәnab ley- zәngi götürüb, silkәlәmәyә başladı. Xadimә
tenant, ancaq… dәrhal gәlib, sakitcә qapının ağzında
dayandı. Qadın әmrә müntәzir dayanmışdı,
– Oldu! Lap yaxşı, gedin, gedin! – Cәnab ancaq leytenant artıq nә demәk istәdiyini
fon Blayxorden elә tez-tez danışırdı ki, unutmuşdu, zәngi nә üçün çaldığını da
serjant söz demәyә macal tapmırdı. Hәr xatırlamırdı. Amma hәr halda, nәsә demә-
dәfә nәsә demәk istәyәndә, leytenant onun liydi.
sözünü ağzında qoyurdu. Nәhayәt, serjant
bezib getdi. – Mәnә acıqlanmırsınız ki? – nәhayәt,
soruşdu.
Leytenant döyülmәkdәn yaxa qurtarmış
uşaq kimi yüngüllәşib, rahat nәfәs aldı. İndi – Yox, cәnab. Nәsә istәyirsiniz? – fağır
o, bağdaydı. Gözqamaşdıran ay işığı qadın gözlәrini yenidәn onun ayaqlarına
mәtbәxin sarı divarlarını nura qәrq etmişdi, zillәdi.
üzüm tәnәyi gәrnәşәrәk, qollarını yana açan
skeletә bәnzәyirdi. Bu nәdir? Vur-tut iki-üç Qadının baxışlarını yönәldib, corabda
saat әvvәl tәnәk yarpaqsız, quru, ölümqabağı oturduğunu gördü. Döşәmә onun ayaq
qıcolmaya tutulmuş boz gövdәni xatırladırdı, barmağının izlәrilә doluydu – uzun sürәn
indi isә ondan tünd-qırmızı üzüm salxımları yürüş zamanı corabları tamamilә yırtılmışdı.
asılıb, özü dә, elә bil yarpaqlayıb. Leytenant
hәtta yaxınlaşdı, görsün, bu hәmin tәnәkdir, – Əlinizi mәnә verin, xeyirxah qadın, –
ya yox? Bir az yaxın gәlmişdi ki, ayağını o, әlini uzatdı.
nәsә yapışqan bir şeyin üstünә basdı, kәsif,
ürәkbulandıran sallaqxana iyi әtrafı bürüdü. – Yox, – xadimә düz onun gözünün
Tәnәyi dә tanıdı, hәmin tәnәk idi, yalnız içinә baxaraq çevrilib otaqdan çıxdı.
divarın suvağı güllәlәrdәn didik-didik olmuş
vә qana bulaşmışdı. Demәli, buradır! Onları Bu tәhqirdәn sonra cәnab fon Blayxorden
burada vurublar! sanki cәsarәtlәnib, yemәyә girişmәk istәdi.
Ət olan kasanı götürdü, ancaq әtә yaxından
Dәrhal ordan uzaqlaşdı. Mәnzilin baxıb, qoxusunu alan kimi ürәyi bulandı.
kandarında ayağı ilişdi, çәkmәlәrini çıxarıb, Qalxıb pәncәrәni açdı vә kasanı çölә
qapıdan küçәyә tolazladı. Sonra öz otağına tolazladı. Leytenantı әsmәcә tutmuşdu,
keçdi, stolun üstünә şam yemәyi özünü xәstәhal hiss edirdi. Birdәn-birә
qoyulmuşdu. Acından ölsә dә, heç nә yeyә gözlәri o qәdәr hәssaslaşmışdı ki, adi işığa
bilmәdi. Oturub mat-mat süfrәyә baxırdı. baxanda belә yaşarırdı, parlaq rәnglәr isә,
Hәr şey çox sәliqәli görünürdü: dümağ yağ ümumiyyәtlә, ona dözülmәz gәlirdi. Ət
kürәciklәri, kürәciklәrә sancılmış qırmızı kasasının ardınca çaxır şüşәsini dә bayıra
