Page 185 - "Xəzər"
P. 185
ağa girəndə konservləşdirilmiş qızıl balıq ot çıxdı. Onu polietilen torbaya qoyub evə 185
bankası kimi bumbuz idi. gətirdim, stolun üstünə qoydum. Sonralar 2016
nəsə bir xoşagəlməz hadisə baş verəndə, bu
– Heyif, xardal olmadı... ot qalağına baxıb fikirləşirdim: “Görəsən, niyə Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə
– Əladır! inək bu iyrənc, mənfur qalağı yenə və yenə
Biz yorğana bürünüb, sendviçləri yeyə- qaytarıb çeynəyir?”
yeyə televizorda köhnə “Kvay çayı üzərində
körpü”1 filminə baxırdıq. O güldü, dodaqlarını büzüb, mənə baxdı.
Lap axırda, körpünü partladanda o inildədi. – Başa düşdüm. Heç nə deməyəcəyəm.
– Onda bəs niyə bu qədər can yandırıb Başımla təsdiqlədim.
tikirdilər? – barmağını matı-mutu qurumuş – Tək bircə şey soruşacağam. Olar?
Alek Qinnesə tuşladı. – Olar.
– Bu onlar üçün şərəf məsələsi idi. – Adamlar niyə ölür?
– Hm, – o, ağzı dolu vəziyyətdə bir müddət – Bu, təkamül prosesidir. Ayrı-ayrı fərdlərdə
insan şərəfi barəsində fikrə daldı. Həmişə lazım olan qədər enerji yoxdur, bu, nəsillərin
belə olurdu – onun beynində baş verənləri dəyişməsi ilə həyata keçirilir. Amma, əslinə
heç təsəvvürümə belə gətirə bilmirdim. qalsa, bu, çoxsaylı nəzəriyyələrdən ancaq
– Bura bax, sən məni sevirsən? biridir.
– Əlbəttə. – Həmin o təkamül indi də davam edir?
– Evlənmək də istəyirsən? – Yavaş-yavaş.
– Nədi, elə indi? – Niyə davam edir?
– Nə vaxtsa... Sonralar. – Burada da müxtəlif fikirlər mövcuddur.
– İstəyirəm, əlbəttə ki. Yəqinliklə bircə şey demək olar: kosmosun
– Mən soruşana qədər sən bu sözləri özü təkamül prosesindədir. Hansısa bir
deməmişdin. istiqamətin, məqsədin olub-olmaması ayrı bir
– Yadımdan çıxmışdı demək... məsələdir. Təkamül edən kosmosdur, biz isə
– Neçə uşaq istəyirsən? bu prosesin bir hissəsiyik.
– Üçünü.
– Oğlan olsunlar, ya qız? Viskini əlimdən stola qoyub, siqaret
– İki qız, bir oğlan. yandırdım.
O, sendviçin qalanını qəhvə ilə udub
diqqətlə üzümə baxdı. – Həmin enerjinin haradan alınmasını isə
– Yalançı! heç kim bilmir.
Belə də dedi.
Ancaq elə deyildi. Mən bircə şeyi yalan – Heç kim?
demişdim. – Heç kim.
O, ağ süfrəni gözdən keçirir, barmağı ilə
35 stəkandakı buzu oynadırdı.
Biz limanın yanındakı kiçik restorana girdik, – Bax, mən öləcəyəm, yüz il keçəcək,
yüngülvari yemək yeyib “Bladi Meri “ və burbon heç kim də məni xatırlamayacaq.
sifariş elədik. – Yəqin ki, elə də olacaq, – mən dedim.
– Həqiqəti bilmək istəyirsən? – o soruşdu.
– Mən, məsələn, keçən il inək yarmışdım, ***
həkimlər kimi, – dedim. Biz restorandan çıxıb qəribə aydınlığı olan
– Nə olsun? alatoranlığa qərq olduq və limandakı sakit
– Qarnını yardım. Mədəsindən bir qalaq anbarların yanı ilə addımladıq. O, yanımla
gedirdi, saçlarının ətrini hiss eləyirdim. Söyüd
yarpaqlarını xışıldadan külək yayın sona
çatdığını xatırladırdı. Bir az gedəndən sonra
1 “Kvay çayı üzərində körpü” – Amerika-İngiltərə istehsalı olan film (1957)
bankası kimi bumbuz idi. gətirdim, stolun üstünə qoydum. Sonralar 2016
nəsə bir xoşagəlməz hadisə baş verəndə, bu
– Heyif, xardal olmadı... ot qalağına baxıb fikirləşirdim: “Görəsən, niyə Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə
– Əladır! inək bu iyrənc, mənfur qalağı yenə və yenə
Biz yorğana bürünüb, sendviçləri yeyə- qaytarıb çeynəyir?”
yeyə televizorda köhnə “Kvay çayı üzərində
körpü”1 filminə baxırdıq. O güldü, dodaqlarını büzüb, mənə baxdı.
Lap axırda, körpünü partladanda o inildədi. – Başa düşdüm. Heç nə deməyəcəyəm.
– Onda bəs niyə bu qədər can yandırıb Başımla təsdiqlədim.
tikirdilər? – barmağını matı-mutu qurumuş – Tək bircə şey soruşacağam. Olar?
Alek Qinnesə tuşladı. – Olar.
– Bu onlar üçün şərəf məsələsi idi. – Adamlar niyə ölür?
– Hm, – o, ağzı dolu vəziyyətdə bir müddət – Bu, təkamül prosesidir. Ayrı-ayrı fərdlərdə
insan şərəfi barəsində fikrə daldı. Həmişə lazım olan qədər enerji yoxdur, bu, nəsillərin
belə olurdu – onun beynində baş verənləri dəyişməsi ilə həyata keçirilir. Amma, əslinə
heç təsəvvürümə belə gətirə bilmirdim. qalsa, bu, çoxsaylı nəzəriyyələrdən ancaq
– Bura bax, sən məni sevirsən? biridir.
– Əlbəttə. – Həmin o təkamül indi də davam edir?
– Evlənmək də istəyirsən? – Yavaş-yavaş.
– Nədi, elə indi? – Niyə davam edir?
– Nə vaxtsa... Sonralar. – Burada da müxtəlif fikirlər mövcuddur.
– İstəyirəm, əlbəttə ki. Yəqinliklə bircə şey demək olar: kosmosun
– Mən soruşana qədər sən bu sözləri özü təkamül prosesindədir. Hansısa bir
deməmişdin. istiqamətin, məqsədin olub-olmaması ayrı bir
– Yadımdan çıxmışdı demək... məsələdir. Təkamül edən kosmosdur, biz isə
– Neçə uşaq istəyirsən? bu prosesin bir hissəsiyik.
– Üçünü.
– Oğlan olsunlar, ya qız? Viskini əlimdən stola qoyub, siqaret
– İki qız, bir oğlan. yandırdım.
O, sendviçin qalanını qəhvə ilə udub
diqqətlə üzümə baxdı. – Həmin enerjinin haradan alınmasını isə
– Yalançı! heç kim bilmir.
Belə də dedi.
Ancaq elə deyildi. Mən bircə şeyi yalan – Heç kim?
demişdim. – Heç kim.
O, ağ süfrəni gözdən keçirir, barmağı ilə
35 stəkandakı buzu oynadırdı.
Biz limanın yanındakı kiçik restorana girdik, – Bax, mən öləcəyəm, yüz il keçəcək,
yüngülvari yemək yeyib “Bladi Meri “ və burbon heç kim də məni xatırlamayacaq.
sifariş elədik. – Yəqin ki, elə də olacaq, – mən dedim.
– Həqiqəti bilmək istəyirsən? – o soruşdu.
– Mən, məsələn, keçən il inək yarmışdım, ***
həkimlər kimi, – dedim. Biz restorandan çıxıb qəribə aydınlığı olan
– Nə olsun? alatoranlığa qərq olduq və limandakı sakit
– Qarnını yardım. Mədəsindən bir qalaq anbarların yanı ilə addımladıq. O, yanımla
gedirdi, saçlarının ətrini hiss eləyirdim. Söyüd
yarpaqlarını xışıldadan külək yayın sona
çatdığını xatırladırdı. Bir az gedəndən sonra
1 “Kvay çayı üzərində körpü” – Amerika-İngiltərə istehsalı olan film (1957)
