Page 188 - "Xəzər"
P. 188
– Nə vaxtsa dəyişməlidir axı! ən axmaq vəziyyətdə də nəyisə öyrənmək
2016 Sözlərimi qum kimi özünə hopdurub, mümkündür. Bax elə buna görə yaşamağa
ağzımda vur-tut acı tam qoyaraq, bir müddət dəyər – heç olmasa, bir az.
Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə susdu.
– Mən bir neçə dəfə bu cür düşünməyə Mənim xəstəliyim – onurğa beyni
çalışdım. Amma heç cür alınmır. Sevməyə də xəstəliyidir. Çox ağır xəstəlikdir. Düzdür,
çalışdım, bir az səbirli olmağa da. Alınmır – sağalmaq ehtimalı var. Üç faiz... Bunu mənə
vəssalam... həkimim, çox gözəl insan deyib – bu
Biz qucaqlaşıb uzanmışdıq, daha heç nə xəstəliklərdən sağalma statistikası belədir.
danışmırdıq. Başını sinəmə qoymuşdu, Onun sözlərinə görə, yeni pikçerin “Nəhənglər”i
dodaqları döşümün giləsinə toxunurdu. O, böyük hesabla udmağından daha asandır,
uzun müddət tərpənmədi, elə bil yatmışdı. amma onları, sadəcə, udmaqdan bir az çətindir.
Uzun müddət susdu. Uzun müddət. Mən
hərdən mürgüləyirdim, hərdən tavana Hərdən düşünəndə ki, heç vaxt
baxırdım. sağalmayacam, məni dəhşət bürüyür. Elə bir
– Ana... dəhşət ki, kimisə köməyə çağırmaq istəyirəm.
Pıçıltı ilə dedi, elə bil yuxu görürdü. O Bütün həyatını daş kimi tavana baxaraq
yatmışdı. çarpayıda uzanmaq – kitab oxumadan, təmiz
havada gəzmədən, eşqə düşmədən – onillərlə
37 uzanmaq, elə buradaca qocalmaq və sakitcə
Salam, işləriniz necədir? “En-İ-Si” radio- ölmək – bu, dözülməzdir. Hərdən gecə yarısı
suna qulaq asırsınız, “Sevimli sifarişlər” ayılıram və mənə elə gəlir ki, onurğam əriyir.
proqramıdır. Şənbə axşamıdır yenə. İki saat Bəlkə doğrudan da elədir? Yox. Bəsdir qəmli
əla musiqi. Öz aramızdır, yayın qurtarmasına şeylərdən danışdım. Bacımın hər gün yüz
bir şey qalmayıb. Necə idi? Yaxşımı keçirtdi- dəfələrlə məsləhət gördüyü kimi, ancaq yaxşı
niz? şeylər haqqında düşünməyə çalışacağam.
Birinci valı qoymazdan əvvəl sizi bu Gecə isə necə lazımdırsa, elə də yatacağam.
yaxınlarda aldığım bir məktubla tanış Ona görə ki, axmaq fikirlər beynimə, adətən,
edəcəyəm. Oxuyuram. gecələr gəlir.
“Salam.
Mən hər həftə böyük məmnuniyyətlə sizin Xəstəxananın pəncərəsindən liman
verilişə qulaq asıram. İnanmağım da gəlmir görünür. Öz-özümə təsəvvür edirəm ki, hər
ki, bu payız xəstəxana həyatımın üç ili tamam səhər çarpayıdan dururam, limana gedirəm
olacaq. Vaxt doğrudan da çox tez keçir. və dənizin qoxusunu ciyərlərimə çəkirəm.
Əlbəttə, kondisionerli otağımın pəncərəsindən Əgər bunu bircə dəfə edə bilsəydim – heç ol-
az şey görünür, fəsillərin dəyişməsi mənim masa, bir dəfə, mənə bir dəfə kifayət edərdi –
üçün az əhəmiyyət daşıyır, amma bir fəsil bəlkə, onda başa düşərdim ki, dünya niyə
gedib, yerinə başqa fəsil gələndə ürəyim belə qurulub. Mənə elə gəlir. Əgər bunu, heç
sevinclə döyünür. olmasa, bir azca başa düşə bilsəydim – onda
Mənim on yeddi yaşım var, nə oxuya, nə ölənə kimi öz hərəkətsizliyimə bəlkə də dözə
televizora baxa, nə gəzə bilirəm – heç bilərdim.
yatağımda çevrilə də bilmirəm. Üç ilimi belə
keçirmişəm. Bu məktubu mənim əvəzimdən Hələlik. Xoşbəxt olun”.
böyük bacım yazır, o həmişə yanımdadır. İmzasız.
Mənə qulluq eləmək üçün universiteti atıb. Mən bu məktubu dünən saat dörddə
Əlbəttə, ona çox minnətdaram. Yataqda almışam. Bufetimizdə qəhvə içəndə oxudum.
keçirdiyim üç ildə bir şeyi başa düşdüm; hətta Axşam isə işdən sonra limana getdim və
oradan dağlar tərəfə baxdım. Əgər sən olan
xəstəxanadan liman görsənirsə, onda limandan
da sənin xəstəxanan görsənməlidir, düzdürmü?
2016 Sözlərimi qum kimi özünə hopdurub, mümkündür. Bax elə buna görə yaşamağa
ağzımda vur-tut acı tam qoyaraq, bir müddət dəyər – heç olmasa, bir az.
Haruki Murakami. Küləyin nəğməsini dinlə susdu.
– Mən bir neçə dəfə bu cür düşünməyə Mənim xəstəliyim – onurğa beyni
çalışdım. Amma heç cür alınmır. Sevməyə də xəstəliyidir. Çox ağır xəstəlikdir. Düzdür,
çalışdım, bir az səbirli olmağa da. Alınmır – sağalmaq ehtimalı var. Üç faiz... Bunu mənə
vəssalam... həkimim, çox gözəl insan deyib – bu
Biz qucaqlaşıb uzanmışdıq, daha heç nə xəstəliklərdən sağalma statistikası belədir.
danışmırdıq. Başını sinəmə qoymuşdu, Onun sözlərinə görə, yeni pikçerin “Nəhənglər”i
dodaqları döşümün giləsinə toxunurdu. O, böyük hesabla udmağından daha asandır,
uzun müddət tərpənmədi, elə bil yatmışdı. amma onları, sadəcə, udmaqdan bir az çətindir.
Uzun müddət susdu. Uzun müddət. Mən
hərdən mürgüləyirdim, hərdən tavana Hərdən düşünəndə ki, heç vaxt
baxırdım. sağalmayacam, məni dəhşət bürüyür. Elə bir
– Ana... dəhşət ki, kimisə köməyə çağırmaq istəyirəm.
Pıçıltı ilə dedi, elə bil yuxu görürdü. O Bütün həyatını daş kimi tavana baxaraq
yatmışdı. çarpayıda uzanmaq – kitab oxumadan, təmiz
havada gəzmədən, eşqə düşmədən – onillərlə
37 uzanmaq, elə buradaca qocalmaq və sakitcə
Salam, işləriniz necədir? “En-İ-Si” radio- ölmək – bu, dözülməzdir. Hərdən gecə yarısı
suna qulaq asırsınız, “Sevimli sifarişlər” ayılıram və mənə elə gəlir ki, onurğam əriyir.
proqramıdır. Şənbə axşamıdır yenə. İki saat Bəlkə doğrudan da elədir? Yox. Bəsdir qəmli
əla musiqi. Öz aramızdır, yayın qurtarmasına şeylərdən danışdım. Bacımın hər gün yüz
bir şey qalmayıb. Necə idi? Yaxşımı keçirtdi- dəfələrlə məsləhət gördüyü kimi, ancaq yaxşı
niz? şeylər haqqında düşünməyə çalışacağam.
Birinci valı qoymazdan əvvəl sizi bu Gecə isə necə lazımdırsa, elə də yatacağam.
yaxınlarda aldığım bir məktubla tanış Ona görə ki, axmaq fikirlər beynimə, adətən,
edəcəyəm. Oxuyuram. gecələr gəlir.
“Salam.
Mən hər həftə böyük məmnuniyyətlə sizin Xəstəxananın pəncərəsindən liman
verilişə qulaq asıram. İnanmağım da gəlmir görünür. Öz-özümə təsəvvür edirəm ki, hər
ki, bu payız xəstəxana həyatımın üç ili tamam səhər çarpayıdan dururam, limana gedirəm
olacaq. Vaxt doğrudan da çox tez keçir. və dənizin qoxusunu ciyərlərimə çəkirəm.
Əlbəttə, kondisionerli otağımın pəncərəsindən Əgər bunu bircə dəfə edə bilsəydim – heç ol-
az şey görünür, fəsillərin dəyişməsi mənim masa, bir dəfə, mənə bir dəfə kifayət edərdi –
üçün az əhəmiyyət daşıyır, amma bir fəsil bəlkə, onda başa düşərdim ki, dünya niyə
gedib, yerinə başqa fəsil gələndə ürəyim belə qurulub. Mənə elə gəlir. Əgər bunu, heç
sevinclə döyünür. olmasa, bir azca başa düşə bilsəydim – onda
Mənim on yeddi yaşım var, nə oxuya, nə ölənə kimi öz hərəkətsizliyimə bəlkə də dözə
televizora baxa, nə gəzə bilirəm – heç bilərdim.
yatağımda çevrilə də bilmirəm. Üç ilimi belə
keçirmişəm. Bu məktubu mənim əvəzimdən Hələlik. Xoşbəxt olun”.
böyük bacım yazır, o həmişə yanımdadır. İmzasız.
Mənə qulluq eləmək üçün universiteti atıb. Mən bu məktubu dünən saat dörddə
Əlbəttə, ona çox minnətdaram. Yataqda almışam. Bufetimizdə qəhvə içəndə oxudum.
keçirdiyim üç ildə bir şeyi başa düşdüm; hətta Axşam isə işdən sonra limana getdim və
oradan dağlar tərəfə baxdım. Əgər sən olan
xəstəxanadan liman görsənirsə, onda limandan
da sənin xəstəxanan görsənməlidir, düzdürmü?
